Over dingen en doetjes in Denemarken.

donderdag 31 mei 2018

Even meegenieten..

Een kijkje over Vejle Fjord _ bij Trelde Næs.

woensdag 30 mei 2018

De nieuwe tijd.

Mijn zus had de video aangezet via Whatsapp en daardoor kon ik even mijn moeder zien en zij mij.
Praten gaat niet echt; maar dat komt door haar slechte gehoor.
Dat moeten we toch eens vaker doen; tot mijn geruststelling.
Fijn dat ze er aan dacht!


Net zoals in de rest van Noord Europa is het hier heerlijk warm zomerweer.
De chef vindt het zelfs zo warm dat hij een madras op het balkon heeft gelegd voor de nacht.
Na twee uur 's middags sluiten we de werkplaats; dan is de temperatuur te hoog opgelopen om na te kunnen denken.
Dan pakken we de fiets om afkoeling te zoeken bij het Østerstrand, waar het heerlijk vertoeven is vanwege de milde oostenwind.


Gisterenavond hielden we ons zomerconcert.
In een zaal(tje) met flink wat toehoorders.
Mensenlief, dat was warm!
Het concert verliep geheel volgens wens en ik heb maar heel weinig meegezongen omdat ik nog steeds mijn zomerverkoudheid niet kwijt ben.






dinsdag 29 mei 2018

De tijd.

De tijd maakt alles anders.
Pantha Rei - alles vloeit - alles verandert.

Zo hield ons moeder een dikke week geleden haar 94.ste verjaardag en een week later is ze opgenomen op de crisisafdeling van een zorgcentrum.
Nee, niet daar waar ze het liefste naar toe wil, maar in Veghel, 
de Watersteeg.
Voorlopig voor 14 dagen.
Ze was gevallen en kon niet meer voor zichzelf zorgen.
Ook niet met hulp van de buurvrouw en de thuiszorg.


Ze wist het zelf al langer; dat ze veel meer hulp nodig had.
Daarom heeft ze ook getekend voor een plaatsje in het zorgcentrum in de buurt.
Maar ja, er zijn veel mensen die zorg nodig hebben en er is een enorme wachtlijst.
Soms gebeurt er iets dat urgentie vraagt.
En dat is nu.



zondag 27 mei 2018

Ich war mal wieder in Berlin.


Heimweh nach dem Kurfürstendam

't Is al een ouwetje; deze van Hildegard Knef.
Maar hij zit me in het bloed.
De stem; de liederen en natuurlijk BERLIN.

Ik was er in 1990, net na die Wende - en in 2000, in de wiederaufbau - en daarna nog een keer of twee.
Nu schrijven we 2018.
Berlijn is veranderd.
Maar wát is het een mooie stad!


Voor het centraal station.

 Wat hebben de Berlijners het reizen met het openbaar vervoer gemakkelijk gemaakt.



Op de tram/trein halte net vóór ons hotel kon je deze reispas trekken.
Die hebben we vlijtig gebruikt 
(dat spaarde de chef voor heel wat pijnlijke wandelingen)


Aan de Spree, met de Reichstag op de achtergrond.



Op naar naar de FESPA beurs.
(voor sign-fabrikanten).
Na een paar uur hielden we die voor gezien en namen de tram terug de stad in.

Voor het Jodenkerkhof


Berlin Alexanderplatz.

 De Hackeschermarkt.

Een kleine nostalgische potpourri voor de liefhebbers.
Uit 1977 !!
Mensch, wat vliegt de tijd!

vrijdag 25 mei 2018

Landschap en zomerweer.

Je weet dat ik "even" terug was in de streek waar ik opgroeide.
Het Maasland.
Daar zwommen we vroeger in de Maas.
Daar visten we in de Wetering.
Daar fietsten we over die lange polderweg terug naar huis.

Dat werd dus ook een ritje door de polders deze keer.


En een kijkje bij de sluis van Lith.


Even een praatje met de schipper.


Een dag later stond ik hier:



Jammer dat het heuvelachtige niet overkomt op de foto. 
Ik maakte een stevige wandeling en heb nu nog last van m'n kuiten vanwege het heuvelopwaarts gaan.



Hier het fiets/wandelpad met bloeiend fluitenkruid.

Nee, mij hoor je niet klagen, maar de boeren wel.
Het is al weken prachtig zomerweer.
Een strak blauwe hemel en een lichte wind uit het oosten.
Maar het regent niet!
Ons robotje hoeft het gras niet te maaien.
Met hemelvaart vielen er op sommige plaatsen in het land wat buien; hier niet.
Ik geniet ervan - zolang het duurt.
Want dat weet je nooit in dit landje!


donderdag 24 mei 2018

Smaken verschillen

Ik had de foto van ons moeder op facebook gezet.
Met haar verjaardag.
En er kwamen veel reacties.
Felicitaties, groeten en ook:
"Goh, wat lijk jij op je moeder!"

Daar heb ik nooit bij stilgestaan....

Misschien van uiterlijk; van de buitenkant.
Het zal wel waar zijn als zoveel mensen die mij kennen dit beweren.
Maar van binnen lijk ik niet zo veel op haar.
Om een paar voorbeelden te noemen:
Zij is ongeduldig - ik ben meestal de rust zelve.
Zij houdt van kaartspelen - ik vind er niks aan.
Ik ben een kwebbelaar - ons moeder is veel stiller.
I love music - da's niks voor ons ma.
Ik geef graag een feest - zij slaakt een zucht van verlichting als het weer voorbij is.
En het belangrijkste - haar kledingsmaak en de mijne zijn totaal verschillend.
Eigenlijk vindt ze mijn kleren nooit echt okay.
Als ik - vroeger - iets met haar ging kopen, ging ze het altijd naderhand ruilen. 

Maar in kleding kopen met ons ma is mijn zus een kei. 
Die weet wel wat moeders wil!





dinsdag 22 mei 2018

94

Ik was een paar dagen in Nederland.
Samen met de chef, onze zoon en een kleinkind.
Moeder van vier, Oma van acht, Overgrootmoeder van elf, werd 94!


En dan komen de tantes op visite!
En de familie van vaders kant.
Alleen hielden we het feest dit keer beneden in het restaurant dat bij Heelwijk hoort.
En dat is ons heel goed bevallen!!

Alle voorafgaande jaren waren mijn zus en ik de serveersters, eerst in moeders huis en later in haar appartement.
Koffie, gebak, bowl, toastjes, iets fris, nootjes, broodjes, kopje thee....ga zo maar door. De hele dag door !!
Deze keer zorgde het personeel ervoor dat iedereen koffie met gebak kreeg en daarna waren er snacks en iets te drinken.

Van twee tot vier, wat meer dan lang genoeg was voor ons moe.
Ze was bekaf!
Maar ze heeft iedereen weer gezien, want praten en horen gaat bijna niet meer in zo'n verzameling mensen.
En wij hebben ook de warme en koude kant van de familie ontmoet.



 Kijk, neef Erwin maakte de foto's. En die is van mijn vaders kant.
Helaas geen foto's van de tantes (moeders zussen).

Het was gezellig!

Staartje:

Mijn zus heeft wel foto's gemaakt en net naar mij doorgestuurd.
Dus, voor de familie die meeleest op dit blog; nu ook de zogenoemde "warme" kant:






Ons moeder in het midden!
Naast de mantelzorgende buurvrouw links op de foto en haar oudste zus (95) rechts. 



maandag 14 mei 2018

Geluk bij een ongelukje.

Heerlijke warme dagen met volop zon en
koele lichte nachten.
Ik teken ervoor!


Ik moest pakjes wegbrengen vanmorgen; drie stuks.
Het liefst op de fiets, maar het ene pak was te groot en te onhandig om mee te nemen op m'n fiets.
Tja, dan maar met de auto.
Wat bleek: de ventilator had de geest gegeven!
Geen circulatie - geen airco..
Met de ramen wijd open reed ik naar de vrachtcentrale en weer naar huis.
"Ik rij naar de garage om te zien of ze tijd hebben om hem te maken", zei ik tegen de chef.
En hoera! ze hadden tijd.
(Ik heb ook gezegd dat ze naar de linker achter-rem moesten kijken, want volgens mij schuurde die. Onzin, zei de chef, dat zijn de schokbrekers. Mooi niet: De garage belde later op dat de remmen vervangen moesten worden)
De ventilator was kapot: zo van: echt-niet-meer-te-maken kapot. 
Er is een nieuwe besteld en die wordt er morgen ingezet.
Wat wás het goed dat ik gedwongen was om de auto te nemen!!
Het zal wel een rib uit ons lijf kosten; van de andere kant is de auto betaald en al weer elf jaar oud.


Weer thuis was er een monteur bezig om een van de print-machines uit elkaar te halen. Daar moest een nieuwe printplaat in.
Hij is een paar uur bezig geweest....


Zo verdienen we de centjes en zo vliegen ze de deur weer uit.




En als laatste: Het kaarsje dat ik aanstak om aan mijn zus te denken werkte.                                         
De oogoperatie is geslaagd.

zaterdag 12 mei 2018

Over weer en wind; zon en schaduw.

Pechvogel :-(
Mijn zus kreeg een zogenoemde

Haar linkeroog is tijdelijk "out of working".
Gelukkig zijn (oog)artsen tegenwoordig hoog gespecialiseerd in het verhelpen van oog-problemen.
Maar het moet heel vervelend zijn om maar één oog ter beschikking te hebben. 
Gelukkig kan ze maandag al geopereerd worden.
En hoogst waarschijnlijk komt alles dan weer goed!
Poj poj!
Ik steek een kaarsje op!

Hier in ons stadje verschool de zon zich tot voor een half uur geleden achter de wolken, die uit zee kwamen aandrijven.
Tja, dan keldert de temperatuur nogal.
Schaduw-weer.
Enfin, fietsweer is het altijd.



De foto's geven het hoogteverschil niet weer.
De helling hier is zo steil dat we van de fiets stapten, om niet met een rotvaart naar beneden te suizen.

Beneden, langs het strand fietsten we terug.
Er is een leuk café geopend op het strand. 
Dat mag best een sensatie heten, want het strand en de stadswallen zijn beschermd gebied.

Ook de duinen langs de Noordzee en de stranden aan zowel de noord-als de oostkust mogen niet bebouwd worden.
Geen omkleedhokjes, geen strandtenten, geen terrasjes...
Puur natuur!
Maar gelukkig mocht er hier aan het Østerstrand een uitzondering gemaakt worden!

Het is de bedoeling dat het cafeetje het hele jaar open blijft, zodat je ook 's winters, na een strandwandeling, een koude duik of een rondje fitness een kop warme koffie of chocolademelk kun halen.


Gisteren dronken we een cocktail op het terrasje; toen was het heerlijk warm.


Met het uitzicht is niets mis, zeg nu zelf.

Je ziet op de achtergrond de kapotte steiger, die van de harde oostenwind deze winter veel geleden heeft.
Het is, geloof ik, touwtje trekken wie er voor de kosten op moet draaien. De gemeente of de entrepreneur.

NB Intussen schijnt de zon volop!



donderdag 10 mei 2018

Vesterhavet

Het zou vandaag nog mooi weer zijn.
Dat was het ook om te beginnen.
We namen drie kleinkinderen mee naar Vesterhavet - de Westzee heet dat hier; de Noordzee in de rest van Europa.

Hun ouders waren uitgenodigd bij een confirmatie en de jeugd wilde wel met ons mee. Toch leuker dan thuis blijven, nietwaar.

Eerst naar Vejers strand.
Een strand zó breed dat men er een twaalf-baanse-rijweg op kwijt kan.  Zelfs bij vloed!
De vloed was bijna op de hoogste stand en wie houdt er dan een jochie van acht weg van de golven?!

Nu nog met lange broek aan.

Hier met z'n allen.


Schoenen en sokken uit.....en later ook die lange broek.
(die was natuurlijk toch kleddernat geworden, want sommige golven waren hoger dan je dacht)


Kijk toch eens wat die Casper een lange jongen geworden is!

 Toen reden we naar Hvidbjerg Strand


Een kleiner strand, een wilde branding, een houten pier en een smalle duinrand.


Gaaaap: je wordt moe van al die zeelucht

Het begon af te koelen en we besloten om naar Blåvand Zoo te gaan.
(In plaats van het nieuwe Tirpitz, waar ik graag heen wilde, maar waar erg veel auto's stonden en de kinderen en de man daarom maar liever naar de dierentuin wilden; wat overigens maar een kleine dierentuin bleek te zijn, maar wel leuk. En dat museum zie ik vast een andere keer)

 En daar begon het me toch te regenen!!
Na twee flinke buien werd het droog, maar de temperatuur was flink gedaald.

We zagen alle dieren! 
Het minivarken met biggetjes vond iedereen leuk; de enorme zeug was imponerend; de hele grote paarden ook.
De leeuwen zagen er goed verzorgd uit; de apen schreeuwden dat het een lieve lust was en overal zaten er kangoeroes.

Naar huis
Pizza eten
En toen werden ze opgehaald.
Gezellig dagje.
We hebben allemaal rooie wangen van de zon.



maandag 7 mei 2018

Vandaag even niet...

..maar gisteren fietsten we een heel eind weg.

Wat wonen wij toch in een mooie omgeving!


Over de Oude Lillebælts-brug, langs Hindsgavl slot en door de landerijen die bij het slot horen.


Een kopje koffie met drie kleine petitfours bij Fænøsund.


Het uitzicht vanaf het terras.


Weer terug in Fredericia...en nog even langs de oude haven.


Dat waren flink wat kilometers.
Lang leve de elektrische fiets!

Vandaag kreeg Roberto een carport; 
om te kunnen schuilen als het regent. 


zaterdag 5 mei 2018

Robotje.

Ik werk in de tuin.
Ik steek de paardenbloemen eruit.
Achter mij klinkt een zacht gezoem.
Kijk, daar komt ie weer, m'n robotje!



Omdat ik de afgelopen weken wat extra verdiende; omdat wij een vrij grote tuin hebben (700 m2); omdat er een soort moestuin bij hoort; én een groentekas; omdat de dagen nu eenmaal geen onbeperkt aantal uren hebben; omdat we allebei wat ouder worden...daarom kochten we een automatische
grasmaaier.
Ons oranje robotje.
Geen twee tot drie volle zakken gras naar de groenstort brengen; geen gras dat de kleinkinderen mee naar binnen slepen, maar wel een prachtig grasveld!
Leve de vooruitgang!

Ik werkte verder in de tuin.
Ik rooide de paden en bakken in de moestuin,
Kijk eens hoeveel bessen er in aantocht zijn!
(en dit is maar een struik)


De chef werkte eerst een opdracht af, maar groef het perkje bij de vijver af. (toen was hij ook af)
De troldhazel, de rode roos en de schoenlappersbloem blijven bewaard. De rest van het perkje krijgt een laagje boomschors.


We waren ook van plan om de wilde kamperfoelie weg te halen van het terras, Die kamperfoelie overwoekerd alles; mijn mooie tabaksplant is naar de knoppen en de scheuten van de kamperfoelie beginnen het dak te bestormen.
Ik knipte hem af van onderen, maar toen zagen we dat er een vogelnestje inzat.
We hebben het vogeltje maar met rust gelaten.



Je ziet het bijna niet, maar het zit rechts boven op de foto,

Als laatste haalden we tomaat en peper/paprika plantjes.
Die worden morgen geplant.


Vlug wat eten, een rondje fietsen langs de haven en het strand,
een ijsje. 
Dat was de zaterdag.