Rijden maar!

Eerst met Caroline naar Kolding, waar ze op job-gesprek moest. 

Maandag kan ze beginnen met werk-praktijk (een soort stage) en als alles naar tevredenheid verloopt krijgt ze hopelijk snel een plaatsje als leerlinge. 

Vanaf volgende week zal ze dus met trein en bus naar haar (toekomstige) werkplek moeten, wat haar heeft aangespoord om nu toch maar eens met de rijles (theorie) te beginnen.

Toen even op de koffie bij een vriendin die ik al heel lang niet gezien had. Dat werd maar een uurtje, want we hadden het allebei druk daarna.. Maar gezelligheid kent geen tijd; ook niet al is het maar kort.

Biep-biep, zei mijn telefoon. Je nieuwe pas is klaar om af te halen.

Ach, dan rij ik toch even naar de stad. 

Nu dus ook met vingerafdruk!

De functie paspoort/rijbewijs/ziekenfonds en misschien nog wel meer zijn verhuisd naar de bibliotheek.

Veel gezelliger.

Zo kom je ook nog eens een boek tegen...

...en toeristische brochures, want de VVV zit er ook.

Dames en Heren..

Bij de kapper.

Ik had afgelopen week eindelijk een afspraak bij de kapper bemachtigd.

Het was hoognodig, want er was niks meer te beginnen met mijn haar.

Het is altijd weer gezellig bij de kapper. Mijn "eigen" kapper was weer terug van ouderschapsverlof en we hadden heel wat bij te praten. 

Onder andere: 

- "Hoe heet je zoontje? 

- We hebben hem Tristan genoemd. 

- Oh, leuk, dat hoor je niet zo vaak. Naar Tristan en Isolde. 

- Naar wie? Nooit van gehoord. 

- Ook niet dat verhaal over de twee koningskinderen en de klip van    Lorelei aan de Rijn? 

- Nee, ken ik niet. De Rijn in Duitsland. Ik ben nog nooit in Duitsland op vakantie geweest. 

- Maar je hebt zoveel gereisd !

- Ja, naar Bali, de Seychellen, Singapore, de Filipijnen, Vietnam en zo. 

- Maar nooit in Europa? 

- Nee, moet ik misschien toch eens doen".

De ene kapster babbelt over dit en de andere over datjes. Als je liever stilte wilt kun je een tijdschrift pakken of je ogen dicht doen.

Ik vind het wel gezellig, dat geroezemoes.

Een dag of tien geleden wachtte ik in de heren-kappers-zaak op de chef.

Hij werd geknipt en een andere man in de tweede kappersstoel werd ook onder handen genomen. Twee andere mannen zaten te wachten. De ene staarde in het niks voor zich uit; de andere keek op zijn mobieltje. Er werd niks gezegd. De ene klant werd vervangen door de volgende, die bij het plaatsnemen zei: "Het moet wel kort". Stilte. Knip-knip - zoem zoem.

Betalen bij de kassa: en dat was het.

Wat een verschil, nietwaar :-)

Zondag-foto-blog.

Maar eerst nog even zaterdag.

We moesten een groot reclamebord wegbrengen naar Blåvand Zoo en besloten om te gaan lunchen in het beroemde vis-restaurant.

We waren de eersten..

Ik kreeg een heerlijke schol-filet; de chef nam een garnalencocktail.

We reden terug door hevige hoosbuien.

In Fredericia waren slechts een paar druppels gevallen.

Vandaag fietsten we langs de industriehaven.

Er wordt makreel gevangen.

Het is "Cultuur-Week" in heel het Driehoekgebied (Vejle-Kolding-Fredericia) en hier worden strakjes acrobatische toeren verricht.

We fietsten terug langs de stadsgrachten.

Dadelijk gaan we de jarige Peter feliciteren!

Hoera!

Volle vrijdag.

Er zijn zo van die dagen waarvan je dacht/hoopte dat ze rustig waren. Zo ook deze vrijdag. We begonnen met het aanbrengen van "dusted folie" op een paar ramen in een school. Dat verliep zonder noemenswaardige problemen. 

"Als we klaar zijn, dan houden we de rest van de dag vrij" zei de chef.

...En toen belde Frede; hij kwam langs met een verzoek om een ontwerp voor een verkeersbord/spelende kinderen.

Terwijl de chef hiermee bezig was kwam Ove M. Hij wilde folie op een paal om de sneeuw bij zijn hutten in Noorwegen te kunnen meten.

Hij was de deur nog niet uit of de broer van onze vroegere buurman stapte naar binnen. Zijn moeder heeft zojuist een winkel geopend met feestjurken. Er moesten visitekaartjes worden ontworpen en raamdecoratie.

Ik nam de auto en kocht een nieuwe mat voor in de berging. De oude was kaal versleten en we sleepten alleen maar zand, stof en bladeren mee naar binnen.

In een andere winkel kocht ik een mat voor de badkamer boven en omdat ik toch in de buurt was reed ik even langs de kringloopwinkel van het Rode Kruis.

Ik nam twee boeken mee van Camilla Läckberg (2,50 Euro p/stk):

3 handwerkbladen (0,25 Euro p/stk)

2 stapels "Anders And" - zo heet Donald Duck hier, 

(2 Euro per stapel).

En ik nam ook een jongensboek mee voor de jongste kleinkinderen.

(1.75 Euro )

Ik heb alle Deense Kronen maar even omgerekend. 

Veel leesplezier voor weinig geld.

Toen ik thuiskwam was iedereen de deur uit en wij namen de fiets naar het strand, dat al aardig leeg begint te lopen.

Moestuin

Mijn oud-collega kwam op de koffie en bracht een zak appels mee. Ze zijn nog een beetje aan de zure kant, daarom maak ik er appelmoes van. De eerste keer dit seizoen.

Ook onze boom hangt vol met appels.
Ze zitten nog goed vast, dus even wachten met de oogst.

We maken er -natuurlijk- appelmoes van, maar veel van de appels worden omgezet in appelgelei. mmmmm.

De chef heeft alvast 150 bakjes gekocht om de gelei in te bewaren ; de optimist!

Wie bewaart heeft wat.

We hebben - net als iedereen - volop tomaten en komkommers, maar de rest van de moestuin liet het afweten. Op de bessen na, maar die waren net rijp toen ik naar Nederland ging en zijn achtervolgend door de merels opgepeuzeld. 

De rabarber stond maar te staan zonder groei.

Ach ja, toch heb ik liever zo'n heerlijk warme en droge zomer dan die vreselijke regenzomer van vorig jaar.

Dat maakt het werken met "grote" opdrachten gemakkelijker.
Zo fijn dat we een helpende hand kregen van schoonzoon en dochterlief.

Ik ben aan het snoeiwerk begonnen - tussen de bedrijven door.
De jasmijn is gesnoeid, de twee forsythia's, de dooie takken van de braam en een gedeelte van de seringenboom. Ook knipte ik twee grote wilde rozen in kleine stukjes en veegde het terras.

Nou de rest nog....

Crime.

De Deense crime-series zijn in hoge koers. Daarom werken Duitsland en België nu mee aan de internationale crime-serie:

"Moord zonder grenzen".

Gisteren was de eerste aflevering en het wordt weer spannend!!

Het begint in de Marsken in het uiterste puntje van Zuidwest Jutland.

Marsken kun je vertalen in moeras, maar eigenlijk is het meer een laaggelegen polder.

Het internationale team is bij elkaar gekomen om de zeven moorden op te lossen.

De serie is in acht delen.

Een ander plaatje wat ik uit de krant haalde is dat van het schip van Roald Amundsen, dat naar de noordpool voer.

Daarvan kwam het niet terug, maar zonk in de Canadese wateren..

Nu is het terug in Noorwegen; in Bergen.

Gewoon een mooie foto:

Over een kort concert en een dagje slenteren..

Kaare Norge (je spreekt het uit als Koore Norwe), de gitaarvirtuoos kwam het podium opgeslenterd met z'n gitaar nog ingepakt.

Terwijl hij hem stemde kondigde de voorzitter van de cultuurraad  Fredericia hem aan en vroeg de mensen om hun mobieltje af te zetten "omdat het anders voor storing in de versterkers zorgde" ???? 

Ahum, niet iedereen heeft overal kaas van gegeten.

Hij speelt fantastisch, die Kaare. Na een paar intensieve Spaanse nummers stond hij op en liep naar achteren. Het licht ging aan en een hoop mensen stonden op om wat te drinken te halen. Maar oeps - al heel snel ging het licht weer uit en Kaare speelde het volgende nummer.

Daarna stond hij op en boog; het licht ging aan en we dachten allemaal dat het nú pauze was. Maar Kaare kwam niet meer terug; het concert was afgelopen. Wat een vreemde ervaring was dat. Als de voorzitter nu van te voren had aangekondigd dat het maar een uurtje zou duren, dan waren we er op voorbereid.

Nu was het net een koude douche :-)

Vandaag deden we een dagje Flensburg - alweer en weer ja.

We namen een "stjerneskud" voor de lunch.

Het laatste hapje liet ik over aan de wesp.

En tot slot namen we twee pond aardbeien mee naar huis die voor een prikkie te koop werden aangeboden.

Waarschijnlijk de laatsten deze zomer.

Grasmaaier

Tja, het "gras" begint te groenen, schreef ik. Maar van gras kun je helaas niet spreken. Het is een hard geel veld, vol knollen en flink opgeschoten onkruid, dat altijd een weg weet te vinden.

We probeerden om het robotje er op los te laten, wat een heel slecht idee was. Het onkruid in de hoeken was te stug voor "Roberto" om doorheen te komen, maar doordat hij het bleef proberen sneed hij z'n eigen leidraad door. Cut!

De chef heeft de draad gerepareerd en met pijn en moeite opnieuw de app ingesteld. Iets met wifi die hij niet pakte en twintig keer opnieuw doen... (vloeken en jammeren).

Morgen toch maar eerst met de elektrische kantknipper het "grasveld" bewerken.

Verder vind ik dat wij deze week heel hard gewerkt hebben!

In de zaak dan.

Mijn huishouden schreeuwt helaas om aandacht; de struiken in de tuin moeten hoognodig gesnoeid worden en het onkruid achter de schutting zullen we toch ook moeten zien weg te werken.

Misschien in het weekend....

Morgenavond gaan we eerst naar het Tøjhus om naar Kaare Norge te luisteren. Een beroemde gitarist, die het genre van Bach tot Beatles beheerst.

De gewone dagen...

De schoolvakanties zijn voorbij en er vallen (eindelijk) regenbuien. Dat voelt meteen een stuk frisser. 

Zelfs het gras begint ietwat te groenen.

Het werk - dat sowieso niet heeft stilgelegen - komt ook weer aanrazen.

Met leuke en saaie en werkzame opdrachten.

Vandaag moesten we zonnefolie verwijderen van een paar ramen in de theaterzaal.

In het theater waren ze druk bezig met het opzetten van de komende musical Tarzan.

Het opzetten is nog in de beginfase; het licht moet gezet worden, de scenes en opbouw moet van computertekening naar werkelijkheid, kortom. Leuk om te zien.

Het lijkt een puinhoop, maar is een heel georganiseerde puinhoop. Het zijn knappe mensen die daar werken.

Mensen uit allerlei landen, want er wordt nogal wat in het engels gebrabbeld en geroepen.

 Het is donker in de zaal, maar rechts vooraan op de tafel staat een maquette van de theaterzaal met alle decors.

Die decors zijn niet alleen aanwezig op de scene, maar de hele zaal wordt gebruikt, alsof je midden in het oerwoud komt te zitten.

Ik durfde geen foto van dichtbij te maken vanwege rechten en dergelijke.

Hier een kijkje op de scene, waar geëxperimenteerd wordt met licht. Zo'n hele achtergrond is ingedeeld in een vijftigtal vakjes, die allemaal ingevuld moeten worden. 

Tegelijkertijd zijn er acrobaten en musical performers aan het oefenen in de rijzaal van de kazerne.

Op 5 oktober is de première en als het lukt met wat ik op de maquette heb gezien dan wordt het geniaal.

Akupunktur

Of acupunctuur, zoals je het schrijft in het Nederlands.

Geloof je in de werking van acupunctuur? Ach, je hoeft er niet in te geloven: het dóet in elk geval iets met je lijf.

Met mijn elegante valpartij in Legoland de vorige week heb ik waarschijnlijk een spier en of weefsel in mijn schouder verrekt.
Het gaat iedere dag beter, maar bijvoorbeeld de manier waarop je je arm optilt als je deodorant onder je oksel wilt opbrengen is nog een pijnlijke beweging. 

De chef maakte voor mij een afspraak bij "zijn" akupunktur-klinik.
Daar was ik gisteren.
Heerlijk ontspannend - rustig muziekje - en 20 minuutjes liggen met de naaldjes op cruciale plekken.

Ik merkte wel dat in ieder geval die ene naald op een juiste plek zat, want het was af en toe net alsof er een paar timmerlieden aan een zenuw aan het trekken waren.
Thuisgekomen kwam de hoofdpijn die met een paar pinex pijnstillers te verhelpen was. Ik moest..tig keer naar de wc en viel daarna regelmatig in slaap. Gek genoeg heb ik ook de hele nacht geslapen; het was zelfs al half negen toen mijn eega mij wakker maakte.

Ook vandaag wordt er gewerkt aan mijn schouder, zo te merken. Maar het aanbrengen van deodorant ging al veel beter en mijn arm kan alweer een stuk verder de hoogte in.

Acupunctuur kan bijdragen aan een snellere genezing; dat geloof ik in ieder geval.

Design or not design.

Gisteren keek ik naar zo'n lifestyle programma, waar een jonge vrouw al haar geld had opgemaakt aan design vazen en andere huis-styling dingen. Ze had daarvoor (natuurlijk) de ene quick-lening na de andere afgesloten en zat nu in vreselijk in economische armoe.

De chef en ik schudden wat met ons hoofd, maar ik vraag me toch af of onze generatie nu zoveel slimmer was dan de huidige.

Alleen had je toen geen quick-leningen of hoe die verder heten (met rentes van 37 % - maar wie leest er nou die kleine lettertjes)

Toen had je alleen een bank die je het hemd van je lijf vroeg als je geld wilde lenen; je kon misschien aankloppen bij je ouders voor een kleine bijdrage, maar verder was het sparen geblazen (en op een houtje bijten).

Maar we hadden ook helemaal geen behoefte om ons neer te laten vallen in een stoel van een bekende designer of om ons geld in vazen en andere prullaria te steken. Àls er al iemand een meubelstuk van een bekende designer had, dan was het vast erfgoed.

Wij zaten op stoeltjes die we zelf verfden, kochten tweedehands boekenkasten, investeerden in bedden om te slapen en ruilden inventaris met vrienden en bekenden.

We naaiden onze kleding en die van onze kinderen zelf, want kleding was erg duur en we gingen maar heel af en toe uit eten.

Saai, nietwaar, in vergelijking met nu.... of toch niet!

We hielden feesten waarop iedereen iets meebracht en die daardoor goed te betalen waren. Computers nog in een ontwikkelingsfase en mobieltjes stoorden nooit. 

Maar áls we toen ook zo gemakkelijk geld konden lenen als nu.....wie weet!

Droogte.

De boeren zijn op dit moment aan het onderhandelen met de regering om steun te krijgen omdat de oogst meer of minder mislukt is dit jaar.

(nou ja, 50 % minder dan gewoonlijk)

Het is zo droog dat er geen winterkoren gezaaid kan worden.

Al het gras is verdord en zelfs de insecten en vogels lijden eronder en nu willen de boeren rogge zaaien in de weilanden om voer voor hun dieren te produceren.

Morgen komt er (misschien) regen.  

Wat een zaligheid om deze zomer dicht bij het strand te wonen.

Het water van de Lillebælt is 22 graden.

 Gisteren waren schoondochter en haar zus op bezoek, met de drie jongetjes en dat werd natuurlijk een stranddagje!

Eerder donker.

Ach ja, de dagen korten alweer.

Aan de temperatuur is het niet te merken; 32 graden.

En dat voor een Scandinavisch land!

Vorige week lag er weer een Cruise-schip met een aantal chinezen aan boord.

Die hadden hun winterkleding meegebracht, omdat ze dachten dat het hier altijd koud was...

De winkels hebben goed aan hen verdiend :-)

We werken wel even in de ochtend; na twaalven is de temperatuur niet te harden in de werkplaats ook al blaast de ventilator met volle kracht.

Even fietsen naar de stad (de chef moest naar de kapper), een boodschap bij de drogist en een ijskoffie bij de "kaffebar" en dan uitpuffen.

De oogst van vandaag:

Fietsdagje.

Het is koeler vandaag.

22 graden; de thermometer in de keuken geeft 25 aan, maar de harde westenwind zorgt voor een bijna vergeten frisheid.

Geen strandweer, maar wel goed fietsweer.

We tuften naar Middelfart over de "Oude Brug". Die zijn ze  aan het renoveren en de brug is van mei tot eind oktober gesloten voor auto's en motoren. Met de fiets kun je er wel over.

Wat is dat mooi fietsen en heel rustig.

We reden tot aan de markt en dronken daar een kopje koffie.

Het was er nog stil; de rommel van jazzfeesten van gisteren was net opgeruimd .

Voor de meeste Denen is de vakantie nu afgelopen. 

Over een week beginnen de scholen weer.....

Ingetrapt..

" De bioscoop in Fredericia is jarig en daarom geven wij kaartjes weg voor slechts 7 kronen. Even uw e-mail intikken en u krijgt een betalingsverzoek".

Toen ik aan dat laatste voldeed kreeg ik ineens een maagkramp. Oef, dat lijkt verdacht veel op fishing. En inderdaad, toen ik de algemene voorwaarden doorlas zag ik dat het grapje me 55 Euro per maand ging kosten.

Ik heb meteen mijn betaalpas gesperd en kon gelukkig de hele zaak nog net op tijd verhinderen.

Oei oei oei, wat zijn ze doorwiekst tegenwoordig!

Ik was er bijna ingetrapt omdat ik een abonnement bij de bioscoop heb. En ik krijg wel vaker een aanbieding...vandaar.

Gelukkig op tijd gered door mijn "onderbuikgevoel". 

En een verjaardag.

Niet zomaar een verjaardag, maar de 18.verjaardag van onze kleindochter!

Mijn camera stond verkeerd. 

Dit lijkt meer een soort wazige sepia foto.

Gelukkig maakte Peter foto's met een echt fototoestel. 

Die stuurt hij vast en zeker door..

Als klap op de vuurpijl..

Een dagje Legoland.

Dat deden we gisteren.

In ieder geval Philip, Carl, Sandra en ik.

(en een heleboel andere mensen uit een heleboel verschillende streken en landen).

Waren de jongens twee jaar geleden nog elkaars concurrenten en rivalen, waren ze dit jaar voor het meeste gewoon neefjes.

Een gezellig dagje met heel veel ups en een klap op het laatst omdat ik languit op het plateau bij de kano's viel bij het uitstappen.

Het was gelukkig de laatste attractie en op de terugweg kon ik terecht bij de EHBO in Vejle, waar geen breuk (wij breken zo gauw geen ledematen, wel Marije :-)) maar (slechts) een flinke kneuzing in mijn schouder werd geconstateerd.

Het valt allemaal heel veel mee vandaag.

Sandra en Peter namen allebei de jongens mee naar huis en ik ging pas rond de middag Philip ophalen voor een duik in zee.

De chef had inmiddels een van de begeerde ventilators op de kop getikt. De duurste ooit, zei hij, want hij werd tijdens de terugrit naar huis geflitst...boeh!