Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo kerks ben. Toch wil ik wel ergens bijhoren en daarom ben ik, sinds ik hier kwam wonen aangesloten bij de katholieke menigheid hier. Veel katholieken zijn er niet in dit protestante land. Onze parochie telt hoogstens 370 zielen. Hierbij hoort een school met 250 leerlingen.
Kleinschaals dus.
Sinds gisteren is er een nieuwe pastoor gekomen, eentje uit Roemenie. De vorige kwam uit Duitsland, maar is gestegen in graden en heeft een grotere parochie gekregen. Daarvoor hadden we een Pool en degene die vóór hem kwam was uit Belgie..... We zijn daarom gewend aan het evangelie in iewat verwrongen taal en een preek die soms moeilijk te volgen is.
Ach, het gaat om de saamhorigheid, nietwaar en één van de mooie dingen tijdens de mis is (vind ik) dat de mensen elkaar een hand geven en vrede toewensen. Naast mijn bank stond een scootmobiel en de heer die erin zat kreeg tranen in zijn ogen door de goede wensen en handdrukken van de kerkgangers. Dan krijg ik ook een brok in mijn keel.....
We hebben sinds kort ook een orgel. De organiste is een spastische dame op leeftijd. Ze speelt heel mooi, maar vanwege haar handicap vrij langzaam.
Doe daarbij een pastoor die niet kan zingen en een menigheid die een verkeerd lied voor zich heeft liggen........Chaos compleet. Dan wordt er gelukkig gelachen!
