Rijstebrij met...

Donderdags is de chef bij Makerspace als vrijwilliger en komt meestal pas rond acht uur  's avonds thuis. Die dag eet ik wat ik lekker vind - en hij minder. Risotto, zuurkool enz. Gisteren at ik rijstebrij. Niet met suiker en kaneel zoals hier ter land maar op de Nederlandse wijze, met bruine suiker. 

Rijstebrij hoort hier bij de wintermaanden. Met kerstmis wordt het omgetoverd in risalamande, rijstebrij met slagroom erdoor en wat amandelschijfjes. Met warme kersensaus. Een toetje ;-)





En inderdaad, ik vond mijn pinkaart terug. Met dank aan Sint Anthonis ;-) Hij lag onder de verwarming in de kamer. Hoe 'tie daar terechtkwam....????

Maar ja, ik heb hem maar middendoor gevouwd want hij (of is het een zij) kan weg. Ik heb inmiddels een nieuwe.
 

Toch prettig om te weten dat ie gewoon hier thuis lag en niet ergens in de stad of in het bos.

Het was woensdag.

69,2 % van de stemberechtigen ging gisteren naar de stembus. Best goed denk ik. En wij kregen een nieuwe burgemeester voor de komende vier jaar. Ook goed!

Sensommervisen ging eruit en werd "Hold Håbet Op". 

Dit zijn de liederen die wij zongen in het Sundhedshus, waar het jaarlijkse evenement voor diabetici en de longen vereniging plaatsvond. Ja, dan geef je natuurlijk een klein concert als Longenkoor zijnde.

Het was een volle woensdag. Eerst een paar uurtjes breien en kletsen met de club. Snel eten, was ophangen en naar het concert. Na afloop nog drie steigerkasten halen voor in de opgeknapte werkplaats. Die wordt mooi; je zou er best kunnen wonen (tussen gereedschap, tuin dingen, fietsen en een voorraad jam m.m.)

Mooi weer en verkiezingen.

Het is al een aantal dagen prachtig weer. Vrieskoud, vol zon en als je naar buiten stapt letterlijk adembenement vanwege de koude lucht.

Op dinsdagen doe ik mee aan de interval-wandeling. Ik las ergens dat het ook Japans wandelen wordt genoemd en het schijnt dus net zo gezond te zijn als tienduizend stappen per dag. Wij doen er een uur over; drie minuten langzaam en drie minuten snel. Heuvel op en heuvel af.

Bij de vijver is het nest leeg. Vijf jonge zwanen kreeg het paartje dit jaar. Nu zijn ze uitgevlogen en de twee zwanen hebben alle tijd om hun verenpracht te verzorgen.

Vandaag zijn hier de verkiezingen voor gemeente-en regio-raad. 

Ik ben benieuwd of "mijn" partij genoeg zetels krijgt en misschien krijgen we ook een andere burgemeester. Burgemeesters worden hier gekozen uit de partij met de meeste zetels en als die het niet eens kunnen worden met de rest van de gemeenteraad dan kiezen ze samen een andere. Dat kan zelfs iemand van een kleine partij zijn. We zullen het zien.

De regio's besturen de gezondheidszorg. Ziekenhuizen, psychiatrie, gezondheidscentra enz. Ook belangrijk wie daarvoor gekozen worden nietwaar?!

Zo kun je aan de gang blijven.

Het wifi-moduul van de pelletkachel is weer up-to-date en maakt weer contact. Alleen kunnen we hem niet op de eco-stand krijgen en daarmee de temperatuur instellen. 

Daarvoor moet de afstandsbediening gebruikt worden en... je raad het al... die werkt niet meer. We hebben vanalles geprobeerd maar we krijgen het niet voor mekaar. 

Nu maar wachten op een service monteur die ooit komt (over drie weken zegt 'ie). Gelukkig kunnen we de kachel wel aan en uit zetten. En we hebben ook nog gewone verwarming. 

We hoeven echt geen kou te lijden. 

En dan ben ik ook nog eens mijn pinkaart kwijt 😖. Ik heb hem gesperd, ben bij de politie langs geweest om te vragen of iemand hem had gevonden, heb een nieuwe besteld én een ander cover voor mijn mobieltje. Ik heb er een met zo'n flap waar je pasjes in kunt steken. Nu gaan de pasjes in de portemonnee en mijn Samsung krijgt alleen een simpel cover. Ik vermoedt dat de pinkaart ergens hier in huis zwerft; maar waar???? 

Zoekt en gij zult vinden. Misschien een schietgebedje sturen naar Sint Antonius? Zo op z'n Brabands: "heilige Antonius beste vriend, zorg dat ik mijn pinpas weer vind".🙏

Enfin; ik ging gezellig koffie drinken ín de stad met een oud-collega/vriendin die ik in geen jaar had gezien. Een paar uurtjes bijpraten; heerlijk!

Deens brood en koekjes.

"Et smurt rundstykke", een met (echte) boter - "smør" besmeerd broodje kun je elke dag halen bij de warme bakker. En dat doen veel mensen (mannen ;-) op weg naar hun werk. 

Warme bakkers zijn ook op zondag open!

"Rugbrød" roggebrood. Niet weg te denken uit dit land. Wij eten het elke dag bij de lunch. Rugbrød in vele varianten, met smaak, met of zonder korrels, donker of licht. Denen kunnen niet zonder. Sommigen nemen het zelfs mee op vakantie.

"Klejner", zoete koekjes die in olie worden gebakken, zijn te koop vanaf november tot nieuwjaar.

"Honningkager", honingkoeken kun je vooral in het stadje Christiansfeld het hele jaar door krijgen, en in de kerstmaand bij elke bakker.

"Æbleskiver" letterlijk vertaald appelschijfjes. Een soort flensjes met een schijfje appel erin. Die krijg je vaak bij een beker warme gløgg (zoete glühwein met kaneel, rozijnen en amandelsnippers).

"Brunkager, vanillekranse, jødekager, fedtebrød en pebernødder" onder de verzamelnaam "Småkager" (kleine koekjes). Als je geen tijd hebt om het deeg zelf te maken kun je het kopen bij de bakker en de supermarkt. Want zelf bakken rond de kerst is een "must".

Natuurlijk bak je het met je kinderen en/of kleinkinderen. 

En zo komen wij hier door de donkere dagen 😋😌😀

PS: helaas hebben we hier geen krentebollen, of gevulde koeken of stroopwafels  😌

De laatste verjaardagen van het jaar

Gisteren vierden we de verjaardagen van onze zoon en jongste kleinzoon. En het was weer reuze gezellig. Lekker eten, lam, roastbeef en heel veel vegetarische lekkernijen. Dat waren (bijna) de laatste verjaardagen van dit jaar. Mark, Carolines lief, wordt de hekkensluiter.

En dan tja, dan is het bijna kerst, zei mijn schoonmoeder altijd.

Ik fietste vanmiddag door de druilerige regen naar de stad. De chef kon niet mee; hij had een afspraak. Gelukkig is de belangrijkste stadspoort weer open na de restauratie ervan.

Foto uit de krant, want hier scheen de zon echt niet.

Ik ging naar het Art-festival, dat plaats vindt op verschillende plaatsen in de binnenstad. Ik keek rond in de "kulturkaserne" waar prachtig werk te zien was. Als ik er het geld voor had (en plaats op mijn muren) dan wist ik wel wat ik zou kopen. 

Het Eksercerhus (bij de Kulturkaserne) ligt vlak bij het Østerstrand, dus klom ik even de stadswal op en maakte een foto van een grijze Lillebælt.

En fietste terug door de stad, langs het gemeentehuis waar de fontein bezet was door allelei stenen figuurtjes.

Poeha, alweer een week voorbij. 

Winterkost.

Bij de kringloop van "Kræftens bekæmpelse" (de kankerbestrijding) hebben ze de best gesorteerde boekenafdeling van de stad. Tweedehands, boeken voor 20 kronen (ca. 2,75 E). Als ik er kom, tja, dan heb ik altijd wel weer een boek dat mee naar huis mag. Hier ligt wat leesvoer voor de komende donkere maanden. 

En de boekenkasten zijn al zo vol!

Dit laatste boek hieronder lees ik digitaal; op m'n tablet. Een dikke pil en dat leest fijner op een tablet. Ik kocht het geschreven exemplaar voor onze zoon, maar zag dat ik het zelf kon downloaden via de bieb. Nu weet ik ook dat het een goede keuze is, want het is een prachtig boek .

De Nederlandse titel is: "Het verbond van het water".  Ik ga kijken of ik ook zijn debutroman kan downloaden. Ik ben fan.

Een paar recensies:

'Abraham Verghese portretteert het India van de twintigste eeuw op onnavolgbare wijze. Het verbond van het water is een schitterende roman vol onderling verbonden verhalen. […] Verghese weet hoe je een verhaal moet vertellen. […] De taal van Verghese is even gemakkelijk als meeslepend. Zijn zinnen zijn vaak beeldend, of scherp en ook de humor ontbreekt niet. Op overtuigende en natuurlijke wijze legt Verghese verbanden tussen de verschillende verhaallijnen en brengt hij zijn personages tot leven. […] Het verbond van het water is een boeiende, meeslepende roman, aangrijpend en ontroerend.' Nederlands Dagblad

‘Dit epische verhaal bruist van lyriek en spanning en neemt je mee door de tijd en continenten. Tijdens het lezen moest ik vaak stoppen om mezelf eraan te herinneren adem te halen. Ik kon het boek niet wegleggen tot de allerlaatste pagina. Het is zeer meeslepend!’ Oprah Winfrey (Oprah’s 101st Book Club Pick)

‘Verghese overtreft zichzelf met dit grootse en verbluffende eerbetoon aan het India van de twintigste eeuw.’ Publishers Weekly (starred review)

‘Groots, spectaculair, meeslepend en zeer boeiend. Verghese heeft een talent voor spanning, en zijn gemakkelijke omgang met taal sleept je moeiteloos door het verhaal heen, waardoor je nauwelijks beseft dat je decennium na decennium en pagina na pagina doorploegt.’ New York Times Book Review