Juni start.

Het zou nu hoogzomer moeten zijn, maar de (hele) frisse wind zorgt voor lage temperaturen. Het is hier wel zonnig en erg droog; ik moet iedere dag mijn planten in potten en kruiken water geven.

Vandaag kwam Philip (alleen :-)) en zijn we naar de haven gereden waar van alles te doen was.

Als eerste kwamen we voorbij de stadstuintjes. Nou ja, tuintjes..... Een ieder die wil kon begin mei "tuintjes in bakken" krijgen. Je mag er alles (nou ja, niet álles) in zaaien. Je moet het "tuintje" wel zelf onderhouden. Het is vooral bedoeld voor de mensen die in appartements of flats wonen waar geen tuin bij is, maar die wel graag hun eigen sla en worteltjes willen verbouwen. Op zeer kleine schaal natuurlijk.

Daarna was er "open ship" op twee prachtige driemasters.

Jongens....die willen aan het roer staan!

Eindelijk....de wind is gaan liggen.

Ik dadelijk ook!

Er omhenen....

Vanmiddag moest ik naar Hornsyld, waar een opvanghuis ligt voor jongeren tot 18 jaar.

In vogelvlucht is het een kippeneindje.......maar je moet hier vaak om een fjord heen.

Vejlefjord strekt zich diep het land in en da's een heel eindje rijden!

Dat vind ik 's zomers helemaal niet erg!

Pinksteren

Wat heeft de pinksterzon gedanst dit weekend! Volop zon alle dagen.

Wij waren zaterdag uitgenodigd op de BBQ met en bij goede vrienden.....hun achtertuin (zeg maar park) kijkt uit op de Vejlefjord....

(jaaa, en kwestie van huis kopen op brakke goedkope grond.....

45 jaar geleden).

genomen vanaf het terras.


Pinksterzondag reden we naar Ebeltoft, dat op het schiereiland Djursland ligt.
Daar waren drie kleinkinderen met hun ouders een lang weekend in een zomerhuisje (geleend van familie).

Dat zomerhuisje lag prachtig! Wat een uitzicht! Nu met het Kattegat op de achtergrond.

Ebeltoft is een prachtig stadje,met oude middeleeuwse straatjes en een oud stadhuisje, waar iedere romantiker wil trouwen!

 's Winters is er geen barst te doen, 's zomers wremelt het van de toeristen. De veerboot vaart een paar keer per dag van Ebeltoft naar Sjællands Odde, (juist, het eiland Sealand).

In Ebeltoft ligt ook het oorlogsschip Fregatten Jylland, een driemaster. Ik had het 20 jaar geleden voor het laatst gezien; toen was het een vervallen wrak. Nu is het helemaal opgeknapt en een toeristenattractie.

Natuurlijk hadden we "Captain Claw" bij....die door een aantal toeristen op de foto werd gezet en nu ook in australische en ierse fotoalbums prijkt.

Op de reperbahn hebben we touw geslagen.....

En vandaag kwam Philip met zijn far en mama. Hij had zijn tante Pajo en haar zoontje ook bij.......
Wij gingen naar Legeland hier vlakbij. (nee, niet legoland maar legeland, wat speelland betekent).

Hij heeft genoten van de glijbanen (en van de zandbak, en van roeien in een bootje, en een ijsje eten, geitjes aaien en nog veel meer).


Dat was Pinksteren...en het einde van mijn vakantie.......Mooi zo!

Lekker lui.

Ik heb per slot van rekening nog vakantie. En dat met dit prachtige zomerweer! 

Om kwart over acht stond het kwik al bijna op 27 graden.

Oh, wat heb ik heerlijk (bijna) niks gedaan....

Een boek afgeven op de bieb, wat kleine boodschappen gehaald, een roos geplant en heerlijk zitten lezen...

(ja, ook in oude libelles....:-))

Een simpele lunch hoort ook bij een...

lazy afternoon (een luie middag).

Folierullen.

De printer is al een paar dagen regelmatig aan het werk.

Het is, zoals ze hier zeggen "op ad bakken" oftewel "tegen de wind in" als je een zaak gaat opzetten in moeilijke tijden.

Maar er komen mails en telefoontjes; er worden offertes gemaakt en prijzen berekend......

ik maak nu ook zelf, al rijdende, reclame....

Het zal best lukken!

Nee, geld alleen maakt niet gelukkig (het is wel vrij handig als je het hebt); een goede gezondheid is niet te koop.

Ik deed mijn rondje vandaag, langs arts en tandarts, en kreeg het goedkeuringsstempel!

"Nice!" zou kleindochter zeggen.

...en laten leven....

Wij waren het "Hemelvaartsweekend" dus in NL, in het zonnige zuid oosten van Brabant.

Rond negen uur in de ochtend aangereden en toen we bij Osnabrück waren vroeg manlief (grrrr) :" je hebt toch wel de sleutels bij?"

Nee, oeps....gevolgd door meer - veel meer "grrr".

We besloten om toch maar door te rijden om op de plaats van bestemming de toestand in te schatten.

Met hulp van de overburen kwamen we toch naar binnen (nee,ik verklap niet hoe!).

Hè, hè - opluchting.

We gingen 's avonds nog even wat drinken in het cafeetje dat bij de camping hoort; heel gezellig; weinig mensen; om ietsje na tienen naar huis te gaan, want je wordt toch wel moe van zeven uur rijden.

De volgende ochtend hoorden we dat de campingbeheerder een uurtje nadat wij zijn weggegaan is doodgeschoten!

Ongelooflijk!

Hoe kan zoiets nou gebeuren?

Wie neemt er nu een pistool mee naar een camping?

De sfeer was drukkend de volgende dagen; veel verdriet bij familien en gasten.

Ik was blij maandag weer thuis te zijn....

Het is niet de bedoeling om hier een sensatieverhaaltje neer te zetten, maar ik moet het gewoon wat van me afschrijven! 

Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten:

Leven...!

Verscholen achter haar hand zit ons moe die gisteren haar 88 ste verjaardag vierde!!

Da's toch prachtig, nietwaar?!

En als eerste kwamen haar zussen op bezoek, vijf stuks, inclusief schoonzus.

Van "de andere kant" kwamen er zwagers en schoonzussen op bezoek.

Daar zat me dus heel wat levenservaring bij elkaar!

Mijn broer en zus met familie waren er (natuurlijk) ook; en neven en nichten en..... het was een drukte van jewelste en héél gezellig.

Doen we volgend jaar nog een keertje? Ja toch!