Keuvelend bij de mammografie.

Elke twee jaar is er een onderzoek bij de mammografie. In een bus, die op het parkeerterrein van het gezondheidscentrum staat. En zoals die andere keren kwam ik ook dit keer een oude bekende tegen. Kijk, dat vind ik nu zo leuk van al heel lang in een plaats wonen waar ik toch veel mensen ken. "Hej, leuk je te zien. Hoe gaat het met je"?

En dan keuvelen terwijl we wachten. Over het werk, oude collegae, problemen met de buren (de hare), pensioen ja of nee en over die volwassen kinderen die zich hebben gesetteld aan de andere kant van het land. En of ze , als ze met pensioen gaat, ook zou gaan verhuizen....Maarre, je raakt je hele kennissenkring kwijt. Al die vertrouwde stekjes en plekjes. En de kinderen? Ja die hebben toch ook hun eigen leven...Alleen jammer dat je niet zo gauw kunt bijspringen als er opgepast moet worden. Maar ook aan die oppas-fase komt een einde. En dan? Een nieuwe kennissenkring opbouwen is ook niet zo gemakkelijk als je wat ouder bent. Ik zag dat ze het er moeilijk mee had.  Toen werd ik opgeroepen. 

Melodi Grand Prix.

Aan het Melodi Grand Prix, verkort het MGP, in het Nederlands: het Songfestival, wordt hier vrij veel aandacht geschonken. Waren het vroeger liedjes in de Deense taal die niemand verstond (behalve de Denen zelf dan, en natuurlijk de Noren en Zweden), zijn nu de meeste "songs" in het Engels. 
Het songfestival is echt een van de belangrijke evenementen binnen de populaire muziek. Er wordt feitelijk meer aandacht geschonken aan het nationale zangfestijn dan aan het Internationale Songfestival. Beroemd worden in eigen land heeft zo z'n voordelen. We zijn een zingend volkje en gaan graag naar concerten.

Dit jaar doet Rasmus Faartoft mee. Hij was een half jaar de dirigent van ons koor, toen we plotseling zonder kwamen te zitten. Hij studeerde destijds nog aan de Musicalakademi en ik geloof dat hij in dat halve jaar net zoveel van ons leerde als wij van hem!

Enfin, Rasmus doet mee. Met een lied dat geschreven is door de zoon van een vriendin van mij. Hoe leuk is dat wel niet. Behalve Rasmus doet ook Teit Samsø mee met het MGP. Teit is ook afgestudeerd aan de Musicalakademi en woont hier in de stad.
Vandaag gaven ze een voorproefje op het podium van Urbania Streetfood en natuurlijk gingen we luisteren. 
Wát een prachtige stem hebben die heren. 
Poj poj! 

Ik had ook ingezoomd, maar die foto's zijn mislukt.

Goed idé.

Op Facebook heb je ze in alle maten en kleuren: de nostalgische groepen. Hier dus ook : Fredericia nostalgie.

Kijk, toen kreeg de chef het idee om een sticker te maken voor op je auto met hét symbool van onze stad erop: de dappere Landsoldaat.

Hij plaatste het op (mijn) facebook (zelf heeft hij geen account) en hupsakee, de eerste vijftien zijn besteld. 



Ik ben niet zo nostalgisch, maar ik vind het toch een beetje jammer dat onze oude Axeltorv apotheek gaat verhuizen. 

De nieuwe robot, die medicijnen uitzoekt past niet meer in de kelder van de zaak en "de nieuwe tijd..net wat U zegt". Afwachten maar wat er nu in de oude zaak komt.



Wat ik verder doe op een stormachtige zaterdag? Sokken breien! 

Een Herred en wat geschiedenis.

Herred:

Hoe kom ik daar nu op.
Ik was in Tønder, Højer en Lø Herred. Die heten allang zo niet meer, maar je kunt de namen nog overal terugvinden.
Je hebt de naam Herred vast ook gehoord/gelezen als je de boeken van The Lord of The Ring hebt gelezen of de film gezien hebt. Frodo woonde in een Hobbit dat hoorde onder een Herred.

In Denemarken is een herred historisch de aanduiding voor een rechtsgebied op het platteland. Tegenover de herred stond de stad, in Denemarken aangeduid als Købstad.

Een herred was verdeeld in sogn. De sogn bestaat nog steeds als parochie van de Deense Volkskerk. Op Jutland vormden een aantal herreds gezamenlijk een syssel. Van de eilanden was alleen Seeland verdeeld in syssel. Het begrip syssel is nog terug te vinden in Vendsyssel, de meest noordelijke van de oorspronkelijke syssel.

De indeling in syssel en herred is al terug te vinden in Kong Valdemars Jordbok uit de 13e eeuw. Ook de voormalige Deense gebieden van het huidige Zweden (Skåne, Blekinge en Halland) en in het hertogdom Sleeswijk kenden herreds.

Van de ver over de honderd Herreds gingen we naar 50 Amten - (later 24) en sinds 2007 naar slechts vijf Regio's. Ik ben benieuwd of die blijven bestaan!

Op de kaart zie dat het noordelijke gedeelte van Sleeswijk en de gebieden Skåne, Halland en Blekinge bij het Deense rijk hoorden. Het grensgebied in het zuiden van Denemarken en het noorden van Sleeswijk kent nog steeds Duitse en Deense minderheden.

En ik was vandaag in Tønder om te tolken bij het arbeidsbureau,

Het was weer een eind rijden... iets meer dan 100 kilometer, waarvan een gedeelte over wegen waar je niet harder dan 80 mag.

Het was pokkenweer:

regen- regen -regen - regen - regen.

De chef reed mee, want we wilden na afloop vlug even de grens overwippen en wat boodschappen doen. 

Hij dronk een kop koffie in Tønder en keek wat rond; Uitgestorven!

We reden naar SønderLøgum /SüderLügum, deden boodschappen, aten een frietje en een kleine hamburger en reden weer naar huis.

Februari....brrrr.

Website hulp en ouderwets eten

"Die van WordPress" hebben vaak van die updates.

En ze veranderen ook af en toe de werkwijze waarop je je homepage moet maken. Of er komt een ander web-design. 

Hoe fijn is het dan dat ik mijn eigen web-hulp kan inschakelen. Zoonlief is nooit te beroerd om zijn moeder bij te staan als de website van het Lunakoor plotseling anders werkt. Met "blokken" in plaats van "bladzijden". En hij was ook zo aardig (en vooruitziend) dat hij er een briefje bij deed met precieze instructies van het nieuwe procesverloop.

Nu kan moeders weer vooruit en de leden van het koor kunnen hun noten weer vinden. Hoera voor de steun op de achtergrond!

Het kostte me een paar uurtjes om alles om te zetten en aan te passen. 

Maar het ging van een leien dakje (met het spiekbriefje naast me) en het was een ogenopener dat ik op deze manier veel simpeler te werk kan gaan. Sommige updates zijn dus goud waard (nou ja, goud is wel wat overdreven zeg).

Fijn dat we nog wat over hadden van de hønsefrikassee van eergisteren.  Zodoende hadden we gemakkelijk avondeten. Een paar aardappels en spruitjes erbij en we hadden echt lekkere winterse kost.

Ouderwets eten. Zeg nu zelf, hoe vaak eet een mens nog (gekookte) aardappels! 

Hønsefrikassee /kippen fricassee maak je heel gemakkelijk. Je maakt een gebonden saus van boter, meel en melk met een bouillonblokje erbij. Voeg hier aan toe kleine stukjes gaargekookte (gebraden mag ook hoor) kip, wat gekookte worteltjes en doperwtjes. Even laten trekken en warm serveren met gekookte aardappels. Ik had namelijk een restje kip over van eerder dat verwerkt moest worden.

Voilá.

Friends..

Mijn broers en zus wonen ver weg. Mijn hele, ooit zo grote familie woont ver weg. In ieder geval vind ik 750 kilometer best ver weg; als je in de VS woont dan heb je daar misschien een andere kijk op.
De chef heeft maar een hele kleine familie, die we slechts sporadisch zien. 
Dus natuurlijke samenkomsten en verjaardagsbezoekjes zitten er niet vaak in. 
Natuurlijk heb ik mijn kinders en kleinkinderen (Godzijdank!)...maar dan toch: Een mens heeft vrienden nodig. 
Daarom was ik ietwat uithuizig deze week.
Een etentje met de "alten" van het koor. Een koffieuurtje met de buurvrouw en een avondje buurten met mij oudste vriendengroep.

Nu kan ik er weer even tegen.

Heb jij dat ook?

Ik las en las. De dikke driedelige trilogie over Noorwegen. En ik verdiepte me in de geschiedenis. In de tijd voor, tijdens en na de wereldoorlogen. Want was wat het toch een dramatische eeuw!

En nu zit ik er helemaal midden in: die historische romans. Vooral de twintigste eeuw. En daarom kon ik het niet laten om op m'n rondje kringloop weer een roman mee te nemen die in de jaren twintig speelt. Bijna honderd jaar geleden.

De vismarkt in Bergen / Noorwegen / ca.1910

Ik kan ook zo genieten van de tv series die in de twintigste eeuw spelen. Van Agathe Christies verfilmingen met Hercule Poirot tot aan The Midwives en alles wat er tussen in ligt. Tot redelijk grote ergernis van de chef, die mompelt dat ik die al wel vijf keer gezien heb- ha! 

Ik blijf nog maar even hangen in de vorige eeuw...