Struik.

 

Er stond een struik ; een hele omvangrijke, op de straathoek in de voortuin. Die struik werd ieder jaar groter en dikker.....

Vandaag werd hij gekapt. Michael kwam helpen; de chef reed af en aan met de aanhanwagen. Vijf volle ladingen. Nu kan de struik weer groeien, maar deze keer houden we hem laag - en rond - als een koepel(tje). PS, de vlaggenstok moet hoognodig geverfd worden zie ik nu. Komt nog wel. 

Gisteren mochten de kinderen in de vijfde klas (groep zeven voor jullie) een dagje naar school. Nou ja, school...Het "onderwijs" moest buiten gebeuren. Gelukkig was het goed weer hier; weinig wind en volop zon. Ze hebben genoten hoorde ik van mijn kleinzoon. Zes uur buiten gespeeld, gevoetbald, geklommen, gerend. Ooit wordt het allemaal weer normaal.

In de greep.

Soms lees ik aan een stuk door. Lees, luister en droom van alles door elkaar. De laaste twee boeken die ik las waren Zweedse "crimies" van de schrijfster Emelie Schepp. Hele spannende boeken , maar af en toe denk ik dat er óf iets mis is in Zweden óf de schrijfsters/schrijvers in dat land een stevige portie fantasie bezitten wat misdaad betreft. Ook de nieuwe Wallanders spelen zich af op het verlaten platteland, waar duistere dingen gebeuren. Brrrr, mensen met zieke geesten, mensen die trauma's in hun jeugd hebben opgelopen vanwege godsdienstwaanzin of misbruik. Nogmaals brrr. Nog net geen nachtmerries, ha!

Nu lees ik: "To brødre = Twee broers" van Ben Elton. Over twee jongens die in 1920 worden geboren in Berlijn. De ene is Jood, de andere Ariër en geadopteerd door de Joodse ouders. Het verhaal loopt vanaf de jaren 1920 via revolutie, opstanden, inflatie, de brullende twenty's, jazzclubs, beurscrack, werkeloosheid, Hitler, Jodenhaat tot aan de DDR en Londen in 1956.

Ik ben nog maar net begonnen met lezen maar het voelt al meteen intens. 

Het was ook echt "leesweer" de laatste paar dagen met die regen en wind.

Maar de jeugd ging toch naar de zeilschool. Zie hier de optimistjollen in een grijze, grauwe zee. En zie hier het verschil met vandaag. Wel koud, maar zonnig en redelijk weinig wind.

Mooi plekje hier. Doet me denken aan het lied van de Deense band Gnags...

Når jeg bliver gammel .....als ik oud ben
Så vil jeg sidde på en bænk......dan wil ik op een bankje zitten
Der hvor havet slår ind over molen....daar waar de zee over de kade klotst
Og ta imod duglette perlestænk.....en dauwfrisse druppels vangen
Af hav, når det glitrer i solen...van zeewater, dat glittert in de zon

''''''''''''''''

Når jeg bliver gammel.......als ik oud ben
Så vil jeg sidde på en bar..... dan wil ik in een café zitten
Der hvor havet slår ind over molen..... daar waar het zeewater over de kade klotst
Og dele rødvin med memoirer....om een fles rode wijn en memoires te delen
Med de andre gamle i solen.... met die andere oudjes in de zon.

Nou ja, geen slecht perspectief toch?!

In de vuilnisbak.

Ik wilde gevulde koeken bakken. Die kun je hier niet kopen, maar ik vond een recept waarbij stond dat het heel gemakkelijk was. Ik had alle ingrediënten in huis, maakte het deeg en liet het een uurtje in de koelkast liggen. Pffft, het was moeilijk uit te rollen, maar ik had twaalf koeken die de oven in konden. Toen belde een vriendin....Oeioei, de oven stond veel te hoog en alle koeken konden linea-directa de vuilnisbak in. 

Awel, er zijn ergere dingen. Ik fietste door de stromende regen naar het pakjes-afgeefpunt en daarna naar de Føtex supermarkt. Mijn regenbroek was kapot en was een paar weken geleden weggegooid. Straal vergeten. Ik kocht een nieuwe nu ik toch bij Føtex was. Ik moest ook meel, suiker, melk en meer van dat soort hebben. Mensch, wat stond ik daar te frummelen met mondkapje, handschoenen, drijfnatte jas, huissleutels die verward zaten in de elastieken van een andere mondkapje, betaalkaart, fietstas om in te pakken...ik kreeg het er warm van. Winkel uit; fietstas vastgemaakt...maar wáár zijn m'n fietssleutels? Niet in een van de vele jaszakken, niet in m'n broekzak, ook niet onderin de fietstas of op de grond......Terug de winkel in. Gelukkig had een aardig persoon ze afgeleverd bij de balie van de winkel. Dank je wel lief mens.

Ik denk dat m'n engelbewaarder er eventjes er tussenuit was.....Een halve snipperdag?

De chef is een vriend (kajaksmeden) aan het helpen met het folieëren van een kajak. Dat duurt wel even en ik had zoveel plannen om dit en dat en dinges te doen. Komt niks van... Ik bel mijn zieke vriendin; daar gaat het niet goed mee vandaag. Ik bel een jarige vriendin en ik bel tante Annie in NL. Even bijgepraat. 

Ik zet de deuren en ramen open om de aangebrande baklucht te verjagen. Ik lees dat het stormt in Brabant. Hier waait het ook, maar nog geen storm. Windstoten van 70 km per uur. De bruggen zijn nog open; de wind komt uit het zuidoosten. Dat hebben we niet vaak.

Ik denk dat ik m'n vest ga afmaken. Ik moet alleen nog de halsboord breien. Misschien is er een film te vinden op Netflix ?! Da's net iets voor een regenachtige middag in maart.

Peren crumble.

 Een lekker en gemakkelijk dessert. (Van Valdemars Ro). Voor 6 personen, minstens.

Ingrediënten: 

6 peren,

Sap van een halve citroen

2 eetlepels muscovado- of bruine suiker

50 gr witte en 50 gr. pure chocolade (de helft is genoeg, vind ik), grof-gehakt.

Crumble:

100 gr bloem

40 gr fijne havermout

125 gr boter

75 gr rietsuiker

een beetje zout

Schil de peren en snij ze in blokjes. Doe het citroensap en de muscovadosuiker hierbij en roer het wat door elkaar. Leg dit in een ovenbestendige schaal en verdeel de chokolade erover.

Brokkel de ingrediënten voor de crumble door elkaar (ik deed het met m'n handen) en verdeel dit over de peren en de chokolade.

Bakken in een voorverwarmde oven, hetelucht, in ongeveer 25 minuten tot de crumble goudbruin is. 175 graden. 

Het lekkerste is om het ietsje warm te serveren; ik deed er crème fraîche bij. (maar de volgende dag aten we het koud en was het net zo lekker).

Chinees.

De "afhaal" (weg-gooi, zei ons moeder) chinees, zoals je die in Nederland hebt, kennen we hier niet. Niks Indonesisch...geen babipangang enzo (die maken we gewoon zelf). Maar we hebben hier wel een Asia restaurant, dat ook "take away" maaltijden heeft. En je moet de restaurants toch een keertje steunen, nietwaar. Dat doen we veel te weinig, maar ja. 

We nodigden Sandra en kleinkinderen hier uit de stad op het eten. Dit keer niet zelf in de keuken staan en zo veel meer tijd voor gezellig gepraat. Zo horen we dat Carls klas een cake moest bakken. Toen ze bijna klaar waren, hij en een vriendje, kwam de melding dat het recept verkeerd was ;-). Geen cake dus. Ik hoor dat Casper er weer een gitaar bij heeft gekocht. Nu heeft hij een akoestische, een el-gitaar, een met twaalf strengen en nu ook een western gitaar.

Caroline bracht een volle bak met aardbeien mee; de supermarkt waar ze werkt is jarig. Ook voor haar wordt het weer digitaal onderwijs volgende week. En Sandra had spierpijn van het in haar tuin werken. Dat wordt een pareltje, die tuin.

Net als bij de chinees in NL was dit ook veel te veel. Ik had overigens als toetje een perencrumble gemaakt die ook maar voor de helft op ging.

Na het eten wilde (vooral) Caroline het Deense songfestival zien waar we allemaal aan bijdroegen met de nodige commentaren. Lekker foeteren op de artiesten die het gelukkig niet kunnen horen.

Tja, hier krijgt mijn eigen dochter te horen dat ze niets van de huidige muziek weet ;-))

Eerlijk is eerlijk; ik vond ook geen enkel nummer goed! De chef meende dat DK in ieder geval het internationale songfestival niet gaat winnen. Sparen we dat geld, ha!

Gisteren kwamen Jeff, Ivona en Philip. Uit Odense.

Gezellig op de koffie. Met fruit en koek.

Omdat het zo'n mooi weer was gingen we een heel eind wandelen en daarna bleven ze de restjes op eten. Er was meer dan genoeg.

Zo vertelde Philip dat hij en zijn vriend een filmpje moesten maken van school. Zo eentje waar je poppetjes tekent die je voorziet van losse armen en benen die steeds een beetje verlegd worden. 600 foto's die een filmpje maken. Leuk om te zien. Er zat natuurlijk ook een verhaal bij. Een sherif en een paar bandieten die doodgeschoten werden. Jongens hè.

Nu ga ik de was ophangen; buiten. Eens zien of het droogt. Warm is het niet maar de zon schijnt volop. 

Weinig nieuws van het noordfront.

Ha, jullie dachten misschien dat er hier wel altijd iets gebeurde. Nou, vergeet dat maar; het is hier net hetzelfde als bij de meesten. Weinig nieuws onder de zon. 

Afgelopen dinsdag had ik een tolk-opgave staan. Afgelast omdat de verdachte zich (weer) ziek gemeld had. Wat zijn er veel opgaves bij gerechtshoven die niet doorgaan. Wat een verspilde tijd voor iedereen, nietwaar.

Ik ging wandelen. De nieuwe wandelschoenen aan. Ze zitten heerlijk, maar zijn nog wat stijf. M'n linkervoet, die met de artrose, is stijf als een plank als ik de schoenen uitdoe. Tijdens het wandelen merk ik er niks van, alleen maar dat ze goed om mijn voeten passen. De rechterhiel krijgt een blarenpleister op. Om een blaar te voorkomen!

Ik was een beetje jaloers toen mijn zus melde dat er in Brabant overal krokussen te zien waren. En dat de narcissen hun kopjes ook opstoken. Maar vandaag zag ik ook krokussen! Van de narcissen zie ik alleen nog maar wat groene stengels. In het bos bloeien zelfs de sneeuwklokjes nog; en de erantissen. Anemoontjes...kom op! Maart is jullie maand.

Gelukkig was er deze week de breiclub. We zijn nog steeds maar met z'n drieën; de anderen houden zich corona-geïsoleerd. Wat gaat het toch l a n g z a a m dat inenten. Pfft.

Mijn terminaal-zieke vriendin kwam hier lunchen. Ze moet af en toe het huis uit, wat anders zien, over iets anders praten .. en zolang het nog kan...We hadden het gewoon gezellig! Ik zorg dan voor extra lekkere hapjes want ze mag niet meer afvallen. Geweldig hoe positief zij is!

Ik schreef vorige week dat onze overburen naar een verpleegtehuis gingen, Nog geen drie weken woonden ze daar. Nu zijn ze allebei overleden, twee dagen na elkaar. Frapant, nietwaar. Ze waren beiden een stuk in de negentig, maar het moet erg zijn voor de dochter om ze plotsklaps allebei te moeten missen.

Ik wandel elke dag een aantal kilometers. Vandaag ook en op de terugweg langs de apotheek voor hoofdpijn tabletten. Ik heb bijna nooit hoofdpijn maar ik moet ze toch in huis hebben voor het "je weet maar nooit".

Het is nergens druk...In de stad zijn de winkels open, maar ook daar is het rustig. Tja....we zijn het niet meer gewend, dat winkelen. Komt nog wel. Als het echt voorjaar wordt.

Van achter naar voren.

Poeha, eindelijk. De winkels zijn weer open. Ik heb ze niet erg gemist, alleen de schoenen- en of sportzaak. Ik had wandelsschoenen nodig en om die nou op het www te kopen zag ik niet zitten. Schoenen moet je kunnen proberen. Vandaag was "24 Sport" open en ik reed er in de voormiddag heen. Ik verwachtte een mensenmassa, nou ja, in ieder geval een file van wachtenden. Maar behalve de drie verkoopsters en ik waren er slechts 2 klanten. Fijn voor mij.

Ik slaagde! Veel keuze was er niet, maar juist dit paar zit lekker!

Tussen het werk door wasten en spoelden we onze fietsen. Ze kregen olie op de critische plaatsen en zijn weer klaar voor een nieuw seizoen. Ik gooi er even wat Brabants door: "Oliede gullie dun ullien ok?"

De zon scheen, we reden een rondje door en langs de stad. Op een bankje zitten, niks doen, de zon op je gezicht. De arme chef werd de hele tijd gebeld ;-) maar gelukkig kon het telefonisch afgewerkt worden. 

Bij de haven werd een sleepboot schoongemaakt.

Gisteren kleefden we zwart linoleum op het bovenblad van ons bureau. Dat blad was niet mooi meer; versleten, lelijke vlekken. Logisch als het zoveel gebruikt wordt. Maar het bureau voldoet aan onze eisen. Dan maar opknappen. En het is echt mooi geworden. 

Van al dat werken wordt een mens best moe. Daarom namen we de auto zondagmiddag en reden een rondje over midt-Fyn. Bij Assens lag deze driemaster, die zeker betere tijden gekend heeft. Geen idee waar het vandaan komt en of het schip opgeknapt og gesloopt gaat worden.

"Loba del Mar" stond er op een geschilderde plaat en de naam van het schip is "Sunthoric". Waarschijnlijk gebruikt voor toeristische trips.

Op het laatst een kleurige foto van het schilderij en de tulpen. Ik hou wel van kleur.