Het is net alsof...

Het is net alsof de dagen korter zijn. Niet alleen qua licht, maar het is alsof er minder uren zijn. Tja, november..... November begint eigenlijk altijd goed. Met de verjaardag van onze zoon. 44 alweer (tegenwoordig moet ik even op m'n vingers natellen). Omdat hij gisteren in z'n nieuwe baan begon vierden we het afgelopen zondag. Deze foto is genomen door zijn nieuwe firma, maar ik vind hem zo goed dat ik deze even geleend heb ;-).🎂

Enfin, afgelopen zondag dus reden we net de snelweg naar Odense op toen het verkeer plotsklaps helemaal vastzat. Een ongeluk op de Nieuwe Lillebælts brug waardoor het verkeer van vier banen naar een geleidt moest worden. En dan nog stapvoets ook. Brandweer en ambulances die zich erdoor wrongen. Tja...dan duurt het even wat langer. Zo zie je maar dat er ook hier files voorkomen.

Ik ben altijd weer blij dat ik niet zelf bij het ongeluk betrokken ben. Dan voelt wachten niet zo lang. Even een sms'je naar Odense dat we wat later komen. Helemaal okay.  Het was een heerlijk rustige verjaardag; we hebbben genoeg "gefeest" in oktober. 

Zaterdag bij het fietsen bleef de fietstas van de chef achter een verhinderingspoortje hangen met het gevolg dat hij onderuit schoof. Gelukkig mankeerde hij niks, maar de fietsband sprong lek. Oef. Ik fietste naar huis om de fietsbeugel voor achter op de auto te halen, maar had natuurlijk de verkeerde moersleutel bij. Het eind van het liedje was dat hij helemaal naar huis liep. Dat is meer dan vijf kilometer. En: spierpijn de volgende dag. Flink spierpijn. Zijn beenspieren zijn toch minder sterk dan hij dacht. Het resultaat: Als we nu fietsen dan stappen we halverwege af en lopen een flink eind. Met de fiets als steun gaat dat best. Goed voor zijn conditie, maar ook voor de mijne!

Even een korte pause vanmiddag, maar het is best frisjes als je op een bankje zit. 

 Nog snel wat boodschappen doen en dan warme thee met appelcake. En een stukje breien, want ik oefen "kabels" 😄.

November is van start gegaan. Gisteren een heel gezellige middag met Tove die tachtig geworden was en mijn vriendinnen en mij uit genodigd had voor een heerlijke lunch en afsluitend een drankje in een café.

En nu...ga ik zingen. Adios.

Beurs voor creativiteit en Halloween.

Dit was er te zien op de beurs. Dit en nog véél meer!

Wij wonen op 5 minuten fietsafstand van "Messe Fredericia", wat heerlijk was als ik de kruipende auto's naast ons zag. De beurs duurt drie dagen en ervaring zegt dat morgen de drukste dag wordt. Dus gingen we vandaag, want de chef ging mee. Gelukkig waren er overal zitplaatsen. Zelfs een kwartiertje in een massagestoel kreeg hij. 

Verleidelijk: ja zeker. Gekocht: slechts één kerstcadeautje en twee milkshakes.

Maar heel leuk en inspirerend om te zien.

In een land dat geen carnaval viert moet een mens - vooral een kind - zich toch echt een keertje kunnen verkleden. Ergo: met Halloween.  Ook "het trick and trace", snoep of plagerijen komt hier voor. 

Zondag dus, de 31 oktober.....hoewaaa! 

Overal bij de huizen liggen spinnewebben, er staan uitgeholde pompoenen in de tuin en er hangen skeletten bij de voordeur. 

Ik zal maar wat snoep inslaan....je weet nooit wat er anders kan gebeuren.. 

Eindje aan oktober..

 

Wij legden een nieuwe vloer in de gang boven. De chef deed het "zware" werk, ik was van het vasthouden, aangeven, gereedschap zoeken, materialen kopen en opruimen. "Een vloer moest je op tafelhoogte  kunnen leggen", mompelde de chef. Dat op en neer is niet meer zo gemakkelijk op onze leeftijd; vooral niet met een heel pijnlijke rug. Maar hij wilde het zo graag zelf, dus...

Klaar! De zandlijsten zijn inmiddels ook gelegd. We deden elke dag een stukje...zo brak het lijntje niet. 

Vandaag maakte ik het boven schoon; de chef maakte een paar orders klaar in de werkplaats en vanmiddag gingen we een eind fietsen in het prachtige herfstweer.

Ik merk mijn rug, mijn nek, mijn knieën, dus het wordt geen lange blog. Gelukkig kan mijn lichaam zich nog steeds herstellen 🙏. Vanavond benen omhoog, een breiwerkje en een of andere film op tv. Dan ben ik zo weer de oude!

Er kwam een uitnodinging van Caroline om haar "svendegilde" te vieren.  

Een verjaardag van de zoon, een een feest te gelegenheid van een 80 jarige tante, bezoek uit NL 💗💗💗 een "svendegilde" en een paar vriendinnen brunches... zo komen we de donkere dagen wel door. 

Zonnig weekend.

In de tuin bloeit de Sankthans urt ("sedum telephium"-herbstfreude) en ieder jaar denken we aan mijn oh zo bijgelovige schoonmoeder. " Als de Sankthans urt heel donker kleurt dan krijgen we een strenge winter" Of was het nou net andersom ?? Ha ha, elk jaar dezelfde discussie. Hij (of is het een zij) zorgt in ieder geval nog voor kleur in de tuin.

Er staat ook een eikenboompje in wording. Vorig jaar vond ik een eikel die ontspiert was en heb hem in de tuin geplant. Nu is het "boompje" ongeveer 10 centimeter groot.  Denk je eens in, zo'n boom kan honderd jaar oud worden. Hoe zou het er dan uitzien hier op ons stekje...als t'ie mag blijven staan.

Wat een mooi weer was het dit weekend. Hier op de valreep nam ik nog een foto van de ondergaande zon en een vliegtuigstreep.

Want vroeg donker wordt het wel....

Dream on..

Natuurlijk kregen we toch cadeautjes toen we onze verjaardagen gezamelijk vierden, ook al hadden we gezegd dat het helemaal echt niet nodig was. Een ervan was een cadeaubon voor een diner met overnachting. Ik had ooit eerder zo'n cadeaubon gehad die de chef en ik inlosten bij een hotelletje in Noord Jutland. Wat waren we teleurgesteld. Slechte bedden, slechte kamer, slechte service en geen lekker eten. 

Dit keer dacht ik geboekt te hebben bij een hotel in Silkeborg. Gelukkig, gelukkig! was er iets misgegaan met de reservering, want toen ik de berookte foyer van het hotel binnen kwam had ik het al gezien."Nee, mevrouw, die bestelling is niet doorgekomen". Joepii! dacht ik. Poeha, ik had er niet graag geslapen. 

Wat een afgang die bonnen. Degenen die ze ons gegeven hebben kunnen gelukkig geen Nederlands lezen, want "een gegeven paard kijk je niet in de bek", maar wat vind ik het jammer van het geld. Als je op de site van "Go Dream" kijkt dan zie je de mooiste hotels en de lekkerste gerechten op prachtig gedekte tafels. De werkelijkheid is anders. Het zijn over het alegemeen derderangs hotelletjes en het eten bestaat uit het goedkoopste van het goedkoopste. 

De cadeaubon op zich is niet goedkoop. Hij wordt aangeboden in een mooi doosje, waarin veel karton zit en een opschrijfboekje. De enigen die hier aan verdienen zijn de uitbaters. De hotels krijgen maar de helft van het gekochte bedrag uitbetaald. Geen wonder dat ze je dan liever niet zien. Ik had namelijk op een aantal plaatsen geprobeerd om de bon in te lossen. Eentje had "net" zijn hotel verkocht, twee anderen hadden geen plaats, de derde was aan het verbouwen.... Dream on "Go Dream". Afzetterij noem ik dat, opportunistme.

Toen we weer thuis waren gingen we weer even kijken op de site van "Go Dream". Je kunt een hotelbon omruilen voor massage/welness. Die zaakjes worden waarschijnlijk ook onderbetaald, maar dan hoeven we niet in zo'n hotel te eten en te slapen. Laten we dat maar doen, massage...ergens in het voorjaar.

Mijn vriendinnen deden het beter. Die nodigden ons uit voor een etentje in een restaurant hier in de stad. Zij betaalden voor ons. Jammer dat de chef niet mee wilde. "Ik ga daar niet tussen al die vrouwen zitten". Nou, ik heb een fantastisch dinertje gehad. Bij restaurant Ene.

( En ik snap best dat de chef niet tussen die kakelende vrouwen wil zitten. Wij gaan gewoon met z'n tweeën een keertje lekker eten).

Over taal en boeken..

"Oh, comme la pluie tombait au-dehors. Hjalmar l'entendait même dans son sommeil et quand Ole-Ferme-l'oeil entrouvrit la fenêtre il vit que l'eau montait jusque'au ras du chambranle. Un vrai lac."

Het sprookje "Ole-Ferme-l'oeil et le petit Hjalmar" van Hans Christian Andersen; in het Frans.

Ergens in de jaren 80 besloot ik om mijn Frans bij te spijkeren. Ik haalde ooit een zesje op mijn eindexamen en vond dat het beter kon. Dus melde ik me aan bij de avondschool op het VUC hier in de stad. Dat leren was best moeilijk. Ik woonde "pas" tien jaar in Denemarken en de les werd natuurlijk in het Deens gehouden. De grammatica geleerd als kind zit er zo vast ingespijkerd dat het bijna onmogelijk is om een andere term voor werkwoord, toekomstige tijd, zelfstandig naamwoord en ga maar door te onthouden. Dus leerde ik Frans met een Deense uitleg over een Nederlands bruggetje. En toen al dacht ik: als we nu eens allemaal de Latijnse namen gebruiken! Dan zou Duits en Engels ook makkelijker zijn. En wat te denken van Spaans en Italiaans. Een werkwoord is een verbum, toekomstige tijd is futurum en een bijwoord een adverbium. Dat zou me zeer geholpen hebben. Ik sloot overigens de opleiding af met een (omgerekend naar het NL systeem) dikke negen.

Een van de opgaven was om een verhaaltje uit je hoofd te leren. Dat deed ik en ik heb er echt vaak plezier van. Ole Lukøje, Klaas Vaak.  Natuurlijk een sprookje van Andersen. Dit is het woensdag verhaaltje. Dat kan ik nog steeds uit m'n hoofd opdreunen en het is erg toepasselijk als het regent. En dat doet het hier! 

Ook leuk; ik heb een boek gewonnen. Via een van mijn mede-bloggers. Het wordt opgestuurd en ik ben benieuwd. 

Een Deens boek natuurlijk. Kom maar op: ik lees Nederlands, Deens, Duits, Engels....nja, in het Frans lees ik slechts af en toe een artikeltje of wat er op de achterkant van een wijnfles staat.....

Alles op een hoop

De jongste kleinzoon werd 12. Ook een oktober kind, dus weer een verjaardag deze maand. 

Hoera voor Philip!

Eerst was er heerlijk eten met een zelfgemaakte ijstaart en een chocoladetaart als toetje en toen werd er getekend.

In groepjes van drie....raden maar wat het voorstelt.

Een gezellige verjaardag voor de familie. 

Met zijn vrienden gaat hij een middagje "poolen" (bilarten) volgende week.

12 jaar. 

Ze zijn me allemaal boven het hoofd gegroeid.

Ik heb intussen mijn nieuwe telefoon bijna "up-to-date".    Wat zijn er toch veel noodzakelijke apps, die weer opnieuw ingesteld moeten worden. Bijvoorbeeld die van Postnord, om de pakjes-box bij de supermarkt te openen. Die app had ik wel, maar daar moest dus een nieuwe code op. En ga zo maar door. De medicijnen-app, de dokters-app, de bank-app, de "nem-idé"-app, de mobilepay-app. De ziekenfonds-app en mijn rijbewijs-app moet ik nog opnieuw installeren. Dat moet met paspoort en dubbele codes.... Mijn leven ligt op een mobieltje...OEF!

Gisteren haalde ik draadloze oordopjes (dat was dat pakje van de post) omdat geluid nu via bluetooth gaat. En zonder muziek, een podcast, een youtube video of een boek in m'n oren, nee, dat gaat het niet worden. Maar het was nog een hele hejsa om dat ding te installeren.....Ook weer iets dat opgeladen moet worden.....