Kvinder= vrouwen en koude voeten.

De ene dag "vreet" de andere en voor ik het weet is het alweer woensdag-avond. Er was werk, er waren facturen te schrijven, een boekhouding bij te werken. Er was bezoek van potentiële nieuwe klanten, er waren koffiedrinkers. Er was een extra lange kooravond vanwege een kerstconcert in december en vandaag was de breiclub hier.

Tussendoor kochten we een extra lang dekbed voor de chef. Ik had al eerder zo'n zalig muskus-donzen dekbed; de chef had nog steeds een oudje. En dan was het ook nog eens te kort voor z'n (nog steeds) lange lijf. Maar een goed dekbed is niet goedkoop, dus toen het in de aanbieding lag kwam het er eindelijk van om een nieuw te kopen. Ook maar meteen twee extra lange dekbedhoezen er bij, waarvan bij de ene na het wassen de ritssluiting kapot was. Weer terug naar de winkel en het kon zonder problemen geruild worden.

De dagen zijn zo kort.... Bij diverse buren hangen de kerstlichtjes al buiten. Ik ben bezig de chef over te halen om nieuwe snoeren te halen. Die van vorig jaar werkten niet meer. Morgen misschien??

Even een heel ander weetje: Zoals ik eerder schreef waren hier vorige week verkiezingen voor de gemeente én voor de vijf regio's. En weet je wat: de helft van de zetels in de regio's wordt bezet door vrouwen. Ik zeg: eindelijk!! Nu de gemeenteraad nog. Daar is twee-derde nog voor mannen. 

De rullepølse (broodbeleg) vliegt erdoor heen. De chef laat genereus zijn vriend mee-eten..hij smaakt ook ditmaal weer zo heerlijk. Je eet het zo: met een paar schijfjes ui en wat "sky" erop. Sky is een soort fijne jus, die met gelatine stijf gemaakt wordt. Je spreekt het uit als skuu.

Nu moet ik het blog van het koor bijwerken. Heb ik even tijd voor want de chef is naar de schietvereniging. Samen met Carl, een van de kleinzonen.

En weet je, ze zijn allebei even goed!

Aardige buurman en een rondje kunst.

Onze aardige buurman ging voor ons het dak op om een vogelrooster op de schoorsteen te zetten. Wij hebben aardige en vriendelijke mensen wonen in onze straat. Fijn toch! 

Het was droog die dag....Af en toe een zonnestraaltje door het wolkendek. 

En solstrejf i en vandpyt......zo begint het lied:

Dansevisen..(een vise (wieze) is een chanson )    

Een straaltje zon in een waterplas, de wind die je wang kust, en het het riet dat neuriet, dat het leven begint, met spinrag in je hoofd.

Een fluitje in een boomtop, een miauwtje van een kat, een ruisen in een beekje, een gefluister in de heg, wat zegt dat de nacht voorbij is.                  

Douwnat ligt het weiland, juffrouw ochtendgloor gaat naar bed, de dag begint Puk-plagerig die uit bed springt 
en loopt over de zonnige brug

En en wij twee, wat met ons twee?  Wat nou met ons nu, jij en ik? Ik dans en ik dans en ik stop en zie alleen maar jou. Waarom ging je weg? Kom terug, kom terug, kom terug mijn liefste vriend. Kom terug, kom terug en we dansen daarheen waar jij wilt

Kom laat ons dansen
alles kan gebeuren
kom, laat ons dansen
laat ons dansen en lachen                          

Een lied uit 1963, waarmee Denemarken het songfestival won. Wat was de wereld toen nog rustig (en onwetend) nietwaar. 

(PS. Puk is een elfje uit Shakespeares Midzomernacht-droom)

De chef maakte broodbeleg. Zijn beroemde "rullepølse".

We deden een rondje binnenstad waar het Art Festival dit weekend plaats vond. De meeste schilderijen waren te zien in het Eksercerhuset in de voormalige kaserne. Maar er waren ook diverse gallerijen open en sommige café's deden ook mee. Nee, ik heb maar niks gekocht maar wel diverse visitekaartjes mee genomen. 

Vandaag deden we vast wat kerstinkopen (limonade en snoep) net over de grens en toen we  thuis waren kwam dochterlief langs. Die had twee dagen Jeff en Ivona geholpen met de tegelvloer in de badkamer. Moeders blij als de kinderen elkaar kunnen en willen helpen.

Tussen licht en donker.

Mooie herfst; tenminste als de zon schijnt.

Hier de Prinsens Poort, daarchter ligt de binnenstad.

Van de drie gemeentes in het driehoeksgebied is Fredericia de kleinste.

Geeft niks hoor; ik voel me hier thuis.

 De zon heeft zich gelukkig af en toe laten zien. Kijk maar.

De gemeentewerker (de robot-grasmaaier) houdt pauze. Naast het dakje met zonnepanelen. Die grasmaaiers doen hier overal het werk en er is gelukkig (tot nu toe) niemand die hem vernielt of steelt. Er rijden er heel wat rond in onze stad.

Volle maan, dan is het 's nachts misschien wat kouder? 

We hebben tot nu toe nog steeds een nachttemperatuur van 11 graden!

Ik maakte de rekening op van de kilometers die we dit jaar voor de zaak gereden hebben. Voor de boekhouding.

Nou, dat viel mee, of tegen. 't Is maar net hoe je het bekijkt.

Corona-jaar.

Maar ondanks de weer opbloeiende corona zijn er nog geen beperkingen. Ja, de coronapas tonen, dat is alles. Ik ben overigens net uitgenodigd voor m'n booster prik. Ik maakte maar meteen een afspraak en kan maandag over een week komen.  

Een oude collega, van toen ik dertig jaar geleden als pedagoge bij de dagmoeders werkte

had ons vandaag uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Zo op het zicht zijn we niks veranderd. Maar....meer rimpels, grijzer haar, eentje was afwezig, die kon het als dementerende niet aan, eentje was in behandeling voor kanker, eentje had net haar man verloren, een ander had een man die al vijf jaar een depressie had... En we waren maar met z'n zevenen. Mensch, wat ben ik dan toch gezegend!!! 

Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen. Heel veel oude verhalen opgehaald en elkaar een hart onder de riem gestoken. Doen we van de zomer nog een keer..

Done that.

Om kwart over acht had ik al een tolk-opdracht. Vanwege de nog steeds (of alweer) heersende corona gaan de meeste opdrachten (gelukkig) per telefoon. Nee, voor besmetting ben ik niet zo bang, maar nu hoef ik niet het halve land rond te rijden.  Wel zo fijn.

Na een kleine drie kwartier was ik klaar. 

En toen was er koffie!

Daarna fietsten we naar het sportcentrum hier vlakbij want we gingen stemmen. Vandaag zijn hier verkiezingen voor gemeente en regio. Het was helemaal niet druk. Een van mijn kennissen had eerder deze week per brief gestemd maar zei dat het in de hal van het gemeentehuis overvol was.  Tja....

Het ging er helemaal corona-proof aan toe en de kruisjes zijn gezet. 

Het blijft grauw buiten en het was "waterkoud" op de fiets. Ik denk dat ik maar binnen blijf en er een puntje aan brei.

Mijn hoofdband en polswarmers zijn klaar. De kabels zijn (bijna) zonder fouten.

En vanavond weer koor. Gezellig toch. 

Grijs is ook een kleur...uh..?!

 Een zondag zonder blauw aan de hemel. Grijs dus; ook vandaag weer.

Maar het was droog en ik trok m'n wandelschoenen aan.

Achter langs Madsbypark .

Langs de vijver.

En over het bospad. (voor wat kleur).

Weer thuis haalde ik de chef over om mee te fietsen naar de stad, waar Depotgården de jaarlijkse kerstmarkt hield. Depotgården is een oud gedeelte van het vroegere epidemie ziekenhuis, dat nu gebruikt wordt als creatieve basis voor alle burgers van de stad. Je kunt er werken met hout, textiel, sieraden, metaal, verf en nog veel meer. Je kunt lid worden van het huis en dan staan alle machines en gereedschappen tot je beschikking. Omdat er nogal wat geproduceerd wordt houdt men twee maal per jaar een markt. In november: de kerstmarkt. Pssst, ik kocht vast twee kleine kerst-cadeautjes.

Toen we langs de wallen fietsten waarachter her Østerstrand ligt, zagen we twee "dragonflyers". De wind was landinwaarts, dus geen gevaar dat ze over zee uitdreven.

Weer thuis bakte de chef "hindbærsnitter" die Sandra en Casper kwamen proeven.

Zij waren nog wat mat in de sokken van gisteren. Nadat de familie  (vader, opa en oma van vaders kant en wij "ouwetjes") van de "openhuis" traktaties hadden genoten en weer op huis aan reden, was het tijd voor de jeugd. Die feesten door tot middernacht en trokken daarna de stad in. Jaja, je bent maar een keer jong en zolang er nog geen verdere beperkingen zijn dan een coronapas tonen.... genieten maar.

Overigens "klooi" ik wat aan met m'n nieuwe mobiel. Hij werkt uitstekent, goeie kamera maar....ik kan geen geluid krijgen bij de sms'sje, whattsapp , wordfeud en meer. Morgen maar eens naar de tele-winkel gaan...misschien, hopelijk! kunnen die helpen. Wel vervelend.

Gewoon wat over eten.

Een-en-veertig bakjes "citronfromage" oftewel citroen bavarois staan er in het koelkastje in de werkplaats. Die gaan morgen mee naar onze dochter en zijn bedoeld voor het feestje voor Caroline. Die is immers geslaagd voor haar opleiding en heeft haar "svendebrev" binnen. Letterlijk vertaald is het een "gezellen"-diploma. Een ouderwets woord uit de tijd dat gezellen nog rondtrokken om een vak te leren. In Nederland, vooral in het zuiden, heb je nog steeds de gildes - voor gezellen. Hier in DK bestond Carolines opleiding uit twee jaar school en twee jaar praktijk afgewisseld met een aantale weken school. En het woord "gilde" (uitspraak gielle) betekent hier: juist ja, feest. Svendegilde.

Morgen is er daarom een "Open-Huis" Feestje....met buffet... Bij moeders thuis, want het is toch gemakkelijker als er meer plaats is

Bovenop komen er nog toefjes slagroom.

De chef is de kok die de fromages in elkaar flanst. Ik ben degene die raspt, perst en mixt. Én die twee keer weg moest voor boodschappen. Want de citroenen waren op, en de eieren (20 gingen erin) en de slagroom en nog wat meer. Ik nam meteen ook een gemberkoek mee van de Aldi. Normaal kun je hier geen perper- kandij- of gemberkoek kopen dus ik sla meteen toe als ze af en toe in de winkel liggen (en ik vergeet altijd om het bezoek uit Nederland te vragen om er eentje mee te brengen. Ook niet erg, want ik kan er moeilijk afblijven en da's niet zo goed voor het lijntje). 

Kryderkage med ingefær.

Omdat ik nou toch in de keuken bezig was heb ik goulash te pruttelen gezet. Daar is het echt weer voor, want het blijft miezeren. We zitten achter en dik, dik wolkenveld. 

Debat en vogelnesten.

De volgende week zijn er hier gemeente-en regio verkiezingen. Hoe ouder je wordt, des te meer interesseert de politiek je. Bij mij wel in elk geval. Dus ging ik naar het Tøjhus waar de ouderenraad (ja,ja, ik wordt/ben ouder) de poltieke partijen van de stad had uitgenodigd. Natuurlijk ging het dit keer voornamelijk over thuiszorg, woningen, hulpmiddelen en verzorginghuizen. Als de politici dachten dat debatteren met ouderen misschien wel mee zou vallen dan hadden ze misgerekend. De ouderen van deze tijd zijn goed-opgeleide mensen, die hun woordje staan en hun mening hebben. De generatie uit de sixties-seventies 💪.  De woordstuurster had overigens een heel goede start-repliek: "Politici zijn moedige mensen, die bij elk debat een soort van examen moeten afleggen". En er werd heel wat gediscuteerd!

Vandaag kwam de schoorsteenveger. Eerst maakte hij de oven binnen schoon en daarna de schoorsteen buiten. Oeps, daar zat een vogelnest bovenin! Nu moet er een rooster op....maar wie kan/durft de hoge ladder op. Wij niet meer. We zoeken het uit. Voorlopig zijn er geen vogels die nesten bouwen. 

Kijk toch eens; er bloeien nog steeds zomerbloemen. In november! Je kunt echt  merken dat de temperatuur gestegen is. Vroeger lag er vaak al sneeuw in november.....vandaag is het 11 graden!

En toen...tja. We zijn weer een beetje bij "AF". Corona wordt weer geclassificeerd als een samenlevings-critische ziekte, een epidemie dus. Dat betekent de coronapas bij de hand hebben, minder mensen bij evenementen...de rest kennen we nog niet; daarover wordt vandaag onderhandeld. En een oproep: laat je inënten zodat je anderen niet besmet...