Een weer-dipje.

Vandaag waaide het en de temperatuur kwam niet hoger dan 18 graden. Gaf ik niks om, want ik ging met een van mijn vriendinnen naar Kolding Storcenter, alwaar ik twee bloesjes scoorde in de uitverkoop.  Het was helemaal niet druk in het centrum; vele mensen zijn erop uit getrokken - met vakantie. 

Bij "Søstrene Grene" stond ik bij de kassa voor "de koningklijken2.

Moeilijk te zien op de foto, maar op het linkerbord staat: KASSA  - voor koningklijken en op het rechterbord staat: KASSA - voor beleefde mensen.

Toen ik me omdraaide zag ik ook de KASSA - voor slimmerikken.

Mmmmm, misschien stond ik toch in de verkeerde rij 😊

Gewoon persoonlijk.

Wij hadden een afspraak bij onze bank. De bank waar Harriet werkt. Wij kennen haar en zij kent ons en dat is prettig ook al bankieren we altijd via internet. Maar de afspraak was dit keer met een verzekeringsagent. Want je weet maar nooit of je iets kunt besparen nietwaar. En het feit bleek dat we de verzekeringen goedkoper konden krijgen. Een voorlopige berekening zegt dat we zeker 340 euro per jaar minder kwijt zijn. Zelfs met een extraatje wat betreft de autoverzekering. Daar zit nu ook een zgn. "Bilka-buler" verzekering bij. Bilka buler (uitspraak boeler - betekenis bulten) haha. Bilka is een groot warenhuis met een hele grote parkeerplaats. En op die parkeerplaats gebeurt het nogal eens dat er iemand niet kan parkeren, zodat je deuken en andere ergernissen krijgt. De "dader" is meestal niet te zien en het briefje op de voorruit maakt je ook niet wijzer, dus wie draait er op voor de schade? Juist. Die Bilka buler zitten nu ook in de verzekering. En oh ja, ook een verzekering voor tanden-schade. 

Een van de meer aangename bijkomstigheden is het feit dat je, als het nodig is, een mens aan de telefoon krijgt, namelijk degene waarmee je de verzekering hebt afgesloten. Nee, niet om een eventuele schadeclaim in te dienen, maar wel iemand die vragen kan beantwoorden en je kan helpen.

Een mens - in deze digitale tijden. Dat stel ik wel op prijs. (net als een arts die luistert).

Ik las een interessant verhaaltje over een oudere heer die met zijn dochter op een bankje zat. Ze hadden net geld overgemaakt bij zijn bank en de dochter vroeg of het niet veel gemakkelijker voor hem zou zijn met internetbankieren. En misschien ook boodschappen bestellen via het wijde web...en nog meer van die dingen. "Nou nee", zei haar vader, "terwijl ik hier op je zat te wachten heb ik vier oude vrienden ontmoet. De beheerder van de supermarkt bracht laatst je moeder thuis met z'n auto toen ze gevallen was omdat hij wist waar ze woonde. De apotheker vertelde me dat ik een recept moest vernieuwen en ik maakte een praatje met de krantenjongen. Als ik alles via een computer had gedaan was ik al deze sociale contacten misgelopen".

Dat laat ik zo even staan...

Flugt - op de vlucht.

Wij waren in het pas geopende museum Flugt in Oksbøl. Dat het in Oksbøl geplaatst is komt omdat daar een van de grootste kampen lag voor Duitse vluchtelingen. 

Kamp voor vluchtelingen in Oksbøl, 1945-49 (Wikipedia - vertaald)

Het vluchtelingekamp in Zuidwestjutland was in de jaren na de 2. werldoorlog het grootste kamp  voor Duitse vluchtelingen in Denemarken. In 1946 woonden er meer dan 36.000 vluchtelingen. De grootte betekende dat het kleine stationsstadje Oksbøl een van de meest bevolkte plaatsen in Denemarken werd, naast Esbjerg en Randers. Het kamp-areaal was 4 km².  De laatste vluchtelingen verlieten het kamp in 1949. 

Er was een soort gemeente waarvan de leden democratisch gekozen werden. Er was een burgemeester die aan het hoofd stond van de gemeenteraad met 28 leden, waarvan 21 personer de woningblokken reprensenteerden.
In het kamp werd cultureel/informatief werk verricht, waar deense leraren  de duitsers  beleerden over historische en politieke verhoudingen om ervoor te zorgen dat alle ideeën qua nazisme gesmoord werden. Iedereen ouder dan 14 jaar was verplicht om te werken; er was een gerechtsinstantie, een schoolkantoor, een politiebureau, een  kantoor dat geboortes, dood en huwelijken registreerde. Er was een bejaardentehuis, een huis van bewaring en een kerkhof. Er was ook een bioscoop/theater met plaats voor 900 toeschouwers.    

In deze gebouwen waren het ziekenhuis en de school gevestigd. De woon-en werkbarakken zijn allang verrot en opgeruimd. Maar het kerkhof is er nog. Er stierven bijna 1500 personen, velen van hen waren kinderen tussen de 0 en 2 jaar.

De twee "barakken" zijn nu verbonden door een mooi middenstuk.

Van binnen is alles nieuw.

Spannende architectuur van de architectengroep BIG (Bjarke Ingels Group)

Maar de tentoonstelling ging echt niet alleen over deze duitse vluchtelingen. Bij lange na niet. Want er zijn zovele anderen....Uit Hongarije, Irak, Bosnië, Eritrea. enz. enz....en nu uit Oekraïne.

Hun verhalen werden verteld; hun moed of dwang om te vluchten.

Hun problemen om asiel te krijgen, en een verblijfsvergunning. Maar ook hun heimwee nnar het "oude" land. Zij, die ooit teruggingen - op bezoek - voelden zich niet meer thuis in hun geboorteland, Want ja, landen veranderen ook, net als de mensen.

Het enige wat wij jammer vonden is dat je meteen bij het begin van je bezoek een  koptelefoon en een tablet in je handen krijgt en dat je alles moet volgen via dit medium. Dan heb ik het idee dat ik het net zo goed via een youtube filmpje kan volgen. Dat zou een aardige besparing zijn, want de tickets zijn niet voor niks en zoiets als een museumkaart hebben we hier niet.

Als het dan toch geld kost dan kan een lunch er ook nog wel af ;-)....

Druk in de vakantietijd.

Het was druk deze week. Druk in de zaak. Niet verwacht omdat het vakantietijd is in heel DK, maar ja, misschien juist daarom. De klanten denken vast "ik leg nog snel een order bij jullie, dan is dat klaar als wij terug van vakantie komen".

Geeft niks hoor, wij zijn al een weekje weg geweest en overigens kun je nergens beter zijn dan hier in ons stadje. Tenminste áls de zon schijnt en dat doet t'ie nog steeds volop.

Als het druk is dan kun je er donder op zeggen dat een van de printers kuren krijgt. Daar moest een monteur aan de pas komen. Gelukkig houden die vakantie op verschillende tijden.

Het euvel is verholpen en dat was echt iets wat de chef zelf niet kon maken. Hij is anders technisch genoeg.

Alles werkt weer. Dit hangt klaar om ge-appliceert te worden. Wij krijgen dadelijk lunch-bezoekers en het waait  "een halve pelikaan" zeggen ze hier. Waar die uitdrukking vandaan komt zal ik even onderzoeken. 

Oh ja, eigenlijk was het " het waait een halve orkaan" maar in een later gefabriceerd versje kwam de uitdrukking "orkaan-pelikaan" voor. Vandaar: 😏"blæser det en halv pelikan". 

Moestuin(tje).

Bessenpluk.

Kijk hem eens somber kijken, die chef...haha.

Dit jaar maak ik er geen bessengelei van; die heb ik namelijk nog genoeg. 

Deze gaan in de vriezer. Voor later.

De verdere oogst is: volop sla, veel (kleine) komkommers en allerlei kruiden. De tomaten zijn nog te groen en eigenlijk zou ik de groene kool moeten uitplanten, maar die is bijna opgegegeten door ...ja, wie zal het zeggen. De zwarte bessen en de blauwe kruisbessen moeten nog even in de zon blijven rijpen.

Daar houden de rozen in m'n tuin ook van, die zon.

" Ik geef je een roosje, mijn Roosje, Ik geef je een roos elke dag"..

De Tour in Danmark.

Een paar sandwiches smeren, een paar blikjes limonade in de fietstas, oh ja, nog een kleed om op te zitten en huppakee, de fietsen achter op de auto. Zo reden wij naar Aagård, een klein plaatsje op de weg van Vejle naar Kolding.

Want daar kwam de Tour de France langs.

Het was een waar volksfeest! Reuze gezellig en leuk om te zien/zijn. De wielrenners? Ach, die reden binnen een minuut voorbij. Ook dat was leuk, maar vooral al die juichende toeschouwers waren een foto waard.

De helicopter zorgde voor de opnames.

In Sønderborg (bij de finish) lag het schip van het koninklijk huis te wachten op de burgemeesters en de Deense tour-arrangeurs. In Kopenhagen was een groots concert gepland.....helaas werd alles afgeschaft vanwege een of ander ziek persoon die met een wapen op de mensen in het winkelcentrum Fields schoot. Een mooie dag, een feestelijke dag werd een dag met een zwart randje.

Leegloop

We hadden bezoek. Een van mijn zang-vriendinnen en haar vriend. Mijn mobieltje streamde muziek; wel zo gezellig. Eerst een rosé'tje, dan heerlijk eten, koffie na, nog een afzakkertje...."Oh wat was het weer gezellig". Het werd twaalf uur. Telefoon...leeg. 0% batterij. De volgende keer toch maar aan het lijntje leggen.

"Danemark" staat op z'n kop. Tour de France in het land. Vandaag fietsen ze over de Storebælts- brug, dus die is afgesloten. Dat geeft nogal wat traficale uitdagingen, want het is per slot van rekening dé verbinding tussen oost en west. De ponten varen allang niet meer.  Tja, iedereen is gewaarschuwd.

Als we een plekje kunnen vinden dan gaan we morgen eens kijken. De tour gaat dan via Vejle en Kolding en eindigt in Sønderborg. "It's once in a lifetime" nietwaar.

Nog even de beloofde foto van de grote oprit die nu klaar is.