Zakdoekjes.

Ik ben nog uit de tijd dat er stoffen zakdoeken gebruikt werden. Voor kinderen - en dames - waren er speciale kleine modelletjes, met bloem motieven, een paddenstoel met kabouter enzovoort.

Heel vroeger naaide mijn moeder zelfs een zakje op mijn onderjurk waar je het zakdoekje in kon doen.

Die zakdoekjes heb ik nog steeds. Niet zo veel meer; de meesten zijn in de loop der jaren verdwenen, maar wat doe je daar nu mee?!

Wel, ik dook in de kast waar nog een doos met kinderkralen stond en naaide ze langs de rand van een paar zakdoekjes. Nu kunnen deze doekjes gebruikt worden als je buiten een kan limonade of water neerzet. Geen vliegende insecten kunnen er in! En de doekjes blijven liggen (het waait hier altijd wel een beetje).

Ik zag ook een ander idee ergens op het www.

Iemand had een stapel mooie zakdoekjes van een tante gekregen en maakte er dit leuke patchworkje van.

Geen koor meer. Wat dan?

De zomer loopt ten einde. Hier in het hoge noorden in ieder geval.

Dat betekent dat de herfst en winter activiteiten weer beginnen. Er zijn duizend en een aanbiedingen. Je kunt iets creatiefs gaan doen, een nieuwe taal leren of iets leren over geschiedenis bijvoorbeeld. Jaren lang zong ik in een koor; het Lunakoor. Maar het koor is opgeheven. Van de ene kant mis ik het zingen, maar van de andere kant vind ik het best fijn om niet meer 's avonds weg te moeten. 

Dan maar iets anders vinden; iets "gezonds" misschien?

Er is "Idræt i Dagtimerne"; sporten overdag. Daar heb ik me aangemeld voor het luttele bedrag van 20 euro p/maand. Nu kan ik aan een heleboel dingen gewoon meedoen.

Laat ik maar met twee beginnen....ha,ha.

(kun je het lezen ;-)

Restaurant Carlos

Blijven bewegen is goed voor de mens en ik wil graag nog een aantal jaartjes meedraaien in de mallemolen van het leven.

👫💓🎈

Gisteren waren wij 47 jaar getrouwd. 

Ongelooflijk dat 47 jaar zo vlug voorbij kunnen zijn. Weggevlogen zijn ze....als een zucht (en af en toe gekreun, laten we eerlijk zijn)

Toen wij trouwden was er ook een hittegolf. Dat was alleen niet zo normaal in die tijd. Ik weet nog dat we binnen lunchten omdat het op het dakterras te warm was.

We vierden het samen gisteren, maar omdat we niet zo'n grote eters meer zijn als toen we jong(er) waren kozen we voor een lunch. Een drie-gangen- menu krijgen we niet op ;-)

Proost!

Vandaag bezocht ik een "Strikke-butik" een brei-zaak. Op het platteland, in Gelsted in een hele grote loods. Samen met Herdis en Lisbeth, 2 vriendinnen van m'n breiclubje. Hier konden we inspiratie opdoen, het was er gezellig...en druk!

Ik kocht wat garen en een breipatroon. Lisbeth kocht een ander patroon en Herdis kocht garen en een brei-boek. Nu kunnen we weer vooruit! Delen maar - en kopiëren. 

 

Højt belagt

Kijk haar eens glunderen, ons Carolien'chen. Ze staat hier in de deuropening van de kamer naar het balkon van haar nieuwe appartement. Ze is verhuisd, inderdaad. Naar een groter en lichter appartement én eentje met balkon. Het ligt midden in de stad en is helemaal opgeknapt omdat de voorgevel er twee jaar geleden van afbrak en het huis ontruimd werd. Omdat het huis verzakt was/is (het ligt op oude moeras-grond) moest alles vernieuwd en genivelleerd worden. Nu merk je alleen nog in het trappenhuis dat het een scheef huis is. Je wordt gewoon een beetje zeeziek ;-).Van binnen is het op en top in orde! Nieuwe vloeren, nieuwe keuken en bad! Een zitgedeelte, een eetkamerdeel, een ruime slaapkamer. Lekker licht en heel gezellig.

Vanaf het balkon heb je dit uitzicht. Dit is de oude Købmagergade-school, nu omgebouwd tot  seniorenflats . De voorkant van het appartement ligt aan de straat. Herrie, nee hoor, de flat is op drie (eigenlijk vier) hoog. 't Is wel een hele klim, speciaal voor de morfar, maar als je bent uitgenodigd om een kijkje te komen nemen dan doe je dat toch.

Beneden is een gezamlijke wasruimte met wasmachines en droogtrommel (zoals overal in Denemarken) en er is een schuur voor fietsen en zo.

 

Het is wel duurder wonen dan haar vorige stekkie, dus nu heeft ze besloten om haar auto te verkopen. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

We prijzen ons gelukkig met het feit dat Denemarken geen woningnood kent. In iedere geval niet in de provinciestadjes. In Kopenhagen en Aarhus ziet het er wat meer somber uit. Vooral wat de huurprijs betreft. 

Mijn fiets is weer gemaakt! Helemaal opgeknapt! Zelfs een nieuwe ketting en remschijf. Een nieuw display en nog meer.  Het kostte natuurlijk een rib uit m'n lijf, maar 't is maar net wat de chef zei: "omgerekend heeft het je 240 kronen (32 euro) per jaar gekost. Rij daar maar eens auto van".

Ik ben echt zo blij met m'n fiets! 

Vandaag begon de feestweek in het "Trekant-område" Het driehoek gebied Vejle-Kolding- Fredericia.

Dit werk heet Bycatch (bijvangst) en is gemaakt door twee kunstenaars uit Berlijn. De feestweek staat in het teken van het miljeu.

We fietsten langs de haven waar dit kunstwerk een paar dagen blijft liggen. Je mag er op klimmen; wel op eigen verantwoording (en kinderen alleen als er een volwassenen bij is).

De week is weer eens keer voorbij gevlogen. Eigenlijk stond er niks op het programma, maar de dagelijkse bezigheden kregen de hoofdrol.

Er is geprint, gedrukt, geknipt, gepakt.

De boekhouding is bijgewerkt. Er is een beetje gewerkt in de tuin; de bloembakken en kas moesten geregeld van water worden voorzien (ik bewater echt alleen de bakken en de kas). Er was een fiets die gehaald moest worden, een jurk die vermaakt moest worden. Bij Carolines auto werd een krasje weggewerkt. De was, de boodschappen....en oh ja,,,tussendoor heb ik ook nog (best vaak) heerlijk in de tuin gezeten...wel in de schaduw.

Daarom haalde ik vandaag smørrebrød.

Højt belagt: hoog belegd.

We hebben het vast verdiend.

Mooie August

Augustus heet hier august; ik doop hem dit jaar mooie August. Fijne warme dagen maar langzaam aan weer op weg naar de herfst.

We zien spreeuwen in grote formaties over ons heen vliegen; die zijn zich al aan het verzamelen.

In de schemering zien we vleermuizen en 's morgens vroeg scharrelen er egels door het bodemschors.

Het regent hier weinig in ons plaatsje aan het water, maar je ziet de wolken naar het binnenland trekken. 

Een klein familie etentje is altijd gezellig. De jongste van het stel vindt dat lange tafelen maar saai en gaat op zoek naar "bezigheden". Waar wasknijpers al niet goed voor zijn 😊

Hier even een paar boeken die ik las in het zonnetje. 

Lezen op een tablet vind ik een ramp als de zon hoog aan de hemel staat. 

Het eerste boek "Balzac en het kleine chinese naaistertje" gaat over twee jongens die op heropvoeding worden gestuurd in het kommunistische Mao land. Het boek speelt in 1978 - ongelooflijk hoe men een vooraanstaand land met goed opgeleide mensen, een fungerende ziekenzorg en vol van oude tradities om zeep kon helpen. Boeken waren bijvoorbeeld verboden, maar de jongens kregen hun vingers in een aantal klassieken, oa. Balzac. Wat een vreselijke tijd was dat. Oef! En toch een pageturner.

In het tweede boek "1947.. hier begint het" schrijft Elisabeth Åsbrink (zweeds) wat er in 1947 gebeurde, maand voor maand. Welke crusiale afspraken er gemaakt werden voor "de toekomst". Het "heden" waarin we nu leven. Mega spannend en heel informatief!

Het laatste boek gaat over Iran in de regeringsperiode van Shah Reza. Hoe je mensen niet van de ene op de andere dag kunt veranderen in moderne mensen. Hoe de mannelijke macht en het geweld het leven beheerste. Over de drang naar vrijheid in een verdeeld land. Mooi en goed geschreven.

Tussen lezen en werkplaats in is er ook nog tijd voor de tuin en de groentekas. Gisteren knipte ik de rijpe druiven en vandaag maakte ik druiven gelei. 

De voorraadkast komt vol te staan.

Cultuurmix

De jarige - het enorme boeket gladiolen van haar man - de gedekte tafel op de veranda

Ivana was gisteren jarig; ze werd 40. Ivana (de klemtoon ligt op de I) is de zus van onze schoondochter en wij waren uitgenodigd op het familie-diner.

Ivana komt net als onze schoondochter uit Bosnië-Hercegovina en zij is getrouwd met een landgenoot uit Bosnië. Dat gaf een feest met twee culturen en met eten uit beide landen.

Ivana werkt als fysiotherapeute en haar man is kok.

Niet gek als je van lekker eten houdt.

Het menu bestond uit mosselen, gedampt in witte wijn als voorgerecht.

Daarna meer uit de zee, deze keer de middelandse. Dorade op de barbeque. Niet een of twee, maar eentje voor iedere gast. (17). Met diverse salades, gemaakt met feta, aubergines, aardappels, pepertjes, paprika en paksoi. Nee, niet zo'n kleine schaal als op de foto, maar drie grote volle schalen met verschillende salades kwamen er op tafel.

Met zelfgebakken brood á la danmark.

Na het eten koffie, taart en drie soorten cake, gemaakt door schoonmoeder. Ook een recept uit het thuisland.

Er waren deense vlaggetjes, kaarsjes op de taart én, zoals het in DK de gewoonte is; een zelfgemaakt lied (dat Philip, Jeff en Ivona in elkaar geflansd hadden) werd omgedeeld en dat werd door iedereen uit volle borst mee gezongen. Het servo-kroaties en deens mengde zich met elkaar in de muziek en de rondedans. 

Ik vind het altijd weer zooo jammer als de lichte nachten voorbij zijn ;-( 

Het was al pikkedonker toen we om half elf naar huis reden.

Vandaag heb ik maar weer eens in de tuin gewerkt en die ziet er nu beter uit. Het is hier ook droog, net als in Nederland; de graanoogst is binnen; de boeren blij (die hebben goed verdiend dit jaar) en we hoeven (nog) niet te sparen op water. 

Strakjes komen Sandra, de jongens en Caroline op het eten, Nog een keertje bbq'en zolang het nog kan. 

M'n fiets is nog niet klaar. De chef kwam de fietsenmaker tegen bij de apotheek en hoorde dat aantal delen vernieuwd moeten worden. Hij wordt pico-bello in stand gezet..Maar: dat kan best een dure grap worden....

Mijn schoonmoeder zei het al..

Mijn schoonmoeder was iemand die steevast geloofde in oude tekens en voorspellingen. Over het weer zei ze bijvoorbeeld " vrijdagsweer is zondagsweer" en dat klopt inderdaad vaak. Of als het in de palm vam je linkerhand jeukt dan zul je moeten betalen. 

Ik heb al een paar dagen jeuk in die linkerpalm...

Mijn fiets krijgt een grote beurt. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar hij "staakt" af en toe; geeft geen zetje in de rug. Er is een ook diode die niet meer werkt en vast nog meer... Nu staat ie bij de fietsenmaker en ik hoop er maar het beste van! Ik ben namelijk erg blij met mijn fiets en hoop er nog heel lang van kunnen te genieten!

De tandarts wil me graag zien voor de halfjaarlijkse beurt. Duimen maar dat er geen gesleutel nodig zal zijn.

En oh-oh-oh: de elektriciteitsrekening blijft maar stijgen. 

De rekening voor de stadsverwarming stijgt overigens ook. We hebben nog drie zakken met pellets staan voor de kachel; die zijn ook veel duurder geworden intussen. Laten we hopen dat het geen koud najaar wordt.

Maar de AOW staat stil. Daar komt geen centje bij! 

Zullen we corona de schuld geven?

De service in het deense zomerland laat veel te wensen over en de kwaliteit is op veel plaatsen naatje pet. We reden gisteren naar Haderslev en vandaar naar het kleine eilandje Årø (o-reu), Daar zijn we een paar keer eerder geweest en hebben daar de ene keer van een heerlijke brunch genoten en de andere keer een heerlijke in boter gebakken vis gegeten.

Gisteren kwamen we van een koude kermis thuis. Bij het ene restaurant (waar twee tafeltjes bezet waren) zei de waard "dat hij geen nieuwe gasten meer aannam". Het was half één 's middags. Bij het restaurant aan de overkant wilden ze dat je aan een tafel voor twee moest zitten als je niet met meer mensen was. Er waren alleen tafels voor vier of zes personen en zo te zien plaats genoeg. De andere eettentjes boden allemaal hetzelfde "menu" aan, dat je overal ziet tegenwoordig. Alles uit de frituur! Nee, dank je wel. Bij het bad-hotel Årøsund konden we niet eens een kop koffie krijgen omdat er in de zaal ernaast een feest gevierd werd. Het restaurant en terras waren  leeg, maar koffie kon er niet af. Wat een afgang.

De volgende keer smeer ik thuis sandwiches. 

Zou het door de corona komen? Dat er weinig keuze is en/of slecht opgeleid personeel? En " No-Service". Of is het gemakzucht of hebzucht?  Het culinaire DK heeft schip geleden in het zomerland. Jammer.

Op de terugweg reden we door Christiansfeld. Dé stad van de honingkoeken. 

En dáár zaten we op een terrasje, dronken koffie en aten die overheerlijke honingkoeken. Het is dus nog wel te vinden!