Weer terug in Skagen met Ruth

Ruth houdt ervan om te vertellen over haar verleden. Toen ze jong was en naar Kopenhagen vertrok om te werken. Over haar tijd als au-pair in Engeland en over haar dansavonden hier in de stad bij "Knudsborg". Maar iedere keer gaan we toch weer even naar Skagen....in haar verhalen dan.  Een ritje waarmee ze haar man verrastte en dat een diepe indruk op haar maakte. Een dag in Skagen, waar ze s'nachts over kan dromen. Ruth heeft Alzheimer en ik was op de koffie. Alles wat ik zeg heeft ze binnen vijf minuten vergeten, dus laat ik haar vertellen...En ze geniet ervan. 

Ze woont in een van de flats die je hier op de achtergrond ziet.

Op de zevende etage waar het uitzicht formidabel is.

Geknipt vanuit haar keuken.

Gisteren was ik "in real life" in Odense, want Philip was jarig. De jongste van de kleinkinderen en ook al weer 13 jaar! TEEN staat er op de ballonen voor het raam (de N was uitverkocht; dan maar een H).

De chef bleef thuis, maar hij is aan de beterende hand. Niet genoeg voor een feestje, vond hij zelf. Nog mat in de benen en vlug moe. Zoonlief heeft me een hoop van het lekkere eten meegegeven...voor als de eetlust terugkomt.

Hier is de jarige job met twee van zijn neefjes. Hoera voor Philip!

Heksenskud, en leuker woord voor spit.

Heksenskud, vrij vertaald een heksenschot. Zo noemen we hier spit. Een leukere naam voor een vervelend euvel. Donderdag schoot het in m'n rug, maar het ergste is gelukkig alweer over. Oefeningen, blijven bewegen en natuurlijk een druk op m'n rug, de expertise van de chef, hebben geholpen. 

Ik loop weer rechtop ;-)

De chef zelf is aan de beterende hand. Een extra penicilline-kuur om de laatste restjes van de longontsteking onder de knie te krijgen en dan hopen we dat hij zijn conditie weer kan opbouwen. Want wat moet een mens veel inleveren na zo'n heftige infectie-ziekte. 

Hij slaapt ook niet goed. We denken erover om een bed met een elektrisch verstelbare lattenbodem aan te schaffen, maar wat een jungle is dat. En of het helpt is nog maar de vraag. Is er iemand van jullie die hier ervaring mee heeft? Het is toch weer een hele uitgave.

Wat zijn we toch een kneusjes.....Enfin, we nemen zoveel mogelijk de fiets. Blijven bewegen en de frisse lucht in! We doen wat we kunnen.  

Het is lekker warm binnenshuis. De meeste radiatoren staan op nul want de kachel kan tot nu toe het hele huis verwarmen. We kochten veertien dagen geleden een ton pellets zodat we waarschijnlijk tot in de late lente vooruit kunnen. Ze liggen veilig opgeborgen, want ook hier is zoiets een begeerd goedje. 

Ik heb ook leuke dingen gedaan deze week. Donderdag kregen mijn vrienden en ik een rondleiding op mijn eerste werkplek in DK, onze goeie oude Ungdomsgaard. Een vrijetijdscentrum voor kinderen en jongeren van 5 tot 18 jaar. Ik werkte er bijna 10 jaar en heb er mijn vriendinnen/vrienden aan overgehouden. De oude Ungdomsgaard en het ernaast gelegen hotel-restaurant zijn nu onderdeel van de Sct. Knuds Skole, waar mijn dochter lerares is (en waar drie van mijn kleinkinderen op zitten/zaten). 

Wat was het leuk om te zien. De "grote" zaal, waar wij onze koperen bruiloft vierden viel in het niet bij de prachtig gerestaureerde grote lokalen. Het oude oranje toiletblok is totaal gemoderniseerd; wit met chroom en koper en vol moderne technologie. Er waren veel oh's en aah's. "Kijk, daar was het handwerklokaal. En daar de bar. De barakken waar je kon kleien (zo heette dat toen nog) of met hout kon werken. De chef gaf er ooit les in foto-ontwikkelen. En daar was de keuken van Kobæk". Thorvalds huis, waar Inger van Singer de scepter zwaaide en Thorvald naaimachines repareerde.  De techniek-kamer, waar we heel vroeger stencilden (wie kent het nog). Weet je nog dat we die kakkerlakkenplaag hadden? "Stikbal" op de speelplaats...en ga maar door. Herinneringen ophalen; met een gouden randje eromheen. 

Ik moet zeggen; het is prachtig gerestaureerd en het moet fantastisch zijn om daar naar school te gaan. Ook leuk was dat we voor een klaslokaal stonden, de deur open ging en Carl zei: "daar staat mijn mormor" (hij was gelukkig niet te groot voor een knuffel).. 

Spierpijn en een mooie film

Onze instructeur (zo noemt men een gym-trainer hier) had gisteren voor een vervanger gezorgd. Een sympatieke jonge vent die een trainingssessie had opgezet die uitstekend zou passen bij een groepje jonge dertigers. Alleen zijn wij allemaal tussen de zestig en tachtig. Maar dat wil je niet weten en zeker niet laten zien, oh nee; mij krijgt hij niet klein!

Het gevolg: spierpijn! 

Vandaag ging er nog een interval-wandeling tegenaan en anderhalf uur fietsen met de chef, die gelukkig langzaamaan weer opklimt en die heel veel conditie moest inleveren.

 Hij heeft nu andere penicilline en de dokter belt vrijdag om te horen hoe het gaat. En over een kleine maand een nieuwe røntgen voor alle zekerheid. 

Wij waren zodoende twee krukken met spierpijn op de fiets en dan ben ik extra blij met dat duwtje in de rug van de el-bike. 

Vorige week gingen we naar de film

"Where the crawdads sing"

Een vrouwenfilm? Dat dacht de chef. Dat meende kleinzoon Casper ook. 

Dus gingen wij lekker met z'n drieën, kleindochter, dochter en ik. 

"Daar waar de rivierkreeften zingen".

Ik heb het boek een jaar geleden gelezen en donderdag zag ik de film en wát is het een prachtige film! 

Een vrouwenfilm? Nou, de mannen hebben iets gemist als je het mij vraagt!

 

Alweer een jaar erbij...

Gisteren was het mijn beurt om jarig te zijn. Gelukkig had ik smørrebrød besteld voor de uitgebreide lunch, want de chef heeft "iets" aan z'n longen. Koortsig, hoesten, geen eetlust en mat in de sokken. Hij hing voor mij de vlag uit, maar zat er de hele middag wat stil en pips bij. Morgen hopen we dat de uitslag van de røntgen komt, want peniciline schijnt niet te helpen. (en nee het is geen corona). 

 Toch was het een hele gezellige dag zo met z'n allen. 

Ik kreeg heerlijke crèmpjes, mascara, chocolade, een boek. Een bloemenkrans voor op de voordeur en eentje voor op de deur naar de bijkeuken.

Rode rozen van Philip en een boeket van Carl. Lief hè.

Ik had muffins met rode kruisbessen gebakken en een perentaart met chocolade en er was volop fruit. 

Vandaag maar wat luieren; misschien een rondje wandelen in de zon.

(mijn vriendinnen nodig ik op een andere dag uit- als gebruikelijk)

Taal-verwarring, verdwenen vorken en verslaving

Ik speel het spelletje "world of wonders" op m'n telefoon. In het Deens, want ik moet zeker ook deze "aangeleerde" taal bijhouden nu ik niet meer schrijf voor m'n werk. Tjeses, da's best moeilijk. Ik speel namelijk wordfeud in het Nederlands, mijn blog in het Nederlands en het woordspel in het Deens.

Ik lees daarnaast wel meestal Deense boeken, zing Deense liedjes, schim Deense teksten en veel meer van dat soort, maar:

Taalverwarring onstaat. 

voorbeeld:

"Nee, dit woord kent wordfeud niet."

 "Jammer maar dit is geen Deens woord"

Aaahgr!!

Ik moet af en toe echt goed nadenken! Goed voor m'n hersens, dat wel.

Oefening baart kunst, zal ik maar zeggen. Het voordeel van spelletjes op een mobieltje is dat ik daar niet verlies. (tijdverspilling?)

Dan over die verdwenen vorken. Ik had er twaalf. Twee ervan waren al langer verdwenen, maar ik had er twee in reserve. Niet helemaal hetzelfde motief ja, maar dat gaf niet. Vandaag telde ik in totaal wederom slechts tien vorken. Hoe kun je in 's hemelsnaam vorken verliezen? Vier stukls! Een optie is natuurlijk de vuilnisbak, maar met het scheiden van al het vuil lijkt me dat bijna onmogelijk. Nå, pyt! 

En mijn verslaving geldt de Netflix serie 
The Good Doctor". Heb je die ook gezien?

 't Is toch wat! Ik geloof dat er zes series zijn en ik ben nog niet eens klaar met serie drie. Fijn voor herfstige dagen. 

In het echte leven krijgt de chef weer eens een penicilinekuur vanwege een infectie in z'n longen. Gelukkig geen koorts, maar wel moe en pijn.

Leve het leven!

Fotoblog, de eerste dagen van oktober

 De kleuren in de tuin beginnen te vervagen.

De rozenbottel-struiken langs het strand zien er bruin uit

Het wolkendek wisselt tussen grijs en blauw. 

Hier gefotograafeerd vanaf het lange wandel- en fietspad langs het strand.

Een mooie zonsopgang die ik knipte vanuit het raam op de "werkkamer" boven.

De vijver, waar we altijd langskomen tijdens onze (idræt i dagtimerne) interval-wandeling 

De was kan tot nu toe buiten drogen; de verwarming is nog niet aan; de kachel sporadisch. We kochten een lading extra houtpellets, de stroom is weerzinwekkend duur en er is weer wat werk binnengekomen. Waarschijnlijk krijgen we vandaag  te horen wanneer er nieuwe verkiezingen komen...... Regeren in deze tijd is geen gemakkelijke zaak.

Nummer drie.

Carl was gisteren jarig. Dertien jaar werd hij. Tussen tafellaken en servet wordt het ook genoemd. De kinderkamer is veranderd in een tienerkamer; z'n broeken worden tekort en voor z'n verjaardag wilde hij het liefste geld. Onze op-een-na jongste kleinzoon. Hoera!

Nog niet te oud om WII te spelen met morfar of met de poes te kroelen...

...maar de verjaardagstaart uit het verleden, gedecoreerd met voetballers, turtles of ridders was vervangen door een (heerlijke) neutrale taart (en natuurlijk de traditionele kagemand).

Hij wilde graag burgers met "pulled pork" en dat kwam op tafel. Met alles wat erbij hoort. Mijn dochter kan heel goed koken. Deze waren tien keer beter dan gekochte exemplaren.