Ook weer klaar

Gisteren was de beurt aan de jongste kleinzoon die ook de negende klas afsloot met een prachtige puntenlijst. 

De feestelijke dag werd gevierd op de binnnenplaats van de school en daarom mochten er meerdere familieleden mee.

 

Examensbewijs, puntenlijst en een rode roos voor de geslaagden.

En een foto van ons (ook met zijn beste vriend in dat witte overhemd)

En na afloop gingen we taartjes eten bij een heel leuk zaakje. Wat een gezellige dag was het weer.

Het dagelijks nieuws ;-)

De chef had een intake gesprek met de fysiotherapeut om de revalidatie op te starten. Dat centrum ligt ook in het sundhedshus. Ik ging in de tussentijd een eind wandelen over het strand en de stadswal aan zee. "Wat knapt een mens daarvan op".

Ik klom omhoog de trap op naar de wal en daar zie je de ronde steiger en het cafeetje met het terras.

Kijk daar ligt het sundhedshus op het eind; dat hoge gebouw. Vrijdag begint het revalideren. Langzaam aan, zei de fys. Het zal veel pijn gaan doen want alle spieren zijn verzwakt.

Vandaag zat ik weer eens bij de tandarts. Hij was nog steeds niet 100% tevreden over de kies die een wortelkanaalbehandeling heeft gehad. Weer schoongemaakt en een nieuwe afspraak in augustus.

Daarna had ik een afspaak met oude collegaas bij Gelato di Natura. Koffie, een croissant met Dubai-Chocolade en gepraat over wat er het laatste halve jaar gebeurd is. We worden er niet jonger op; dat was te zien en te horen.

Ik pikte twee foto's van FB waarop Carl die zijn diploma kreeg bij het afsluiten van de 9-klas. De leerlingen zijn nu 15/16 jaar en gaan hierna naar vervolgopleidingen.

Morgen ga ik naar Odense waar ik mee mag naar de diploma-uitreiking van Philip.

Het groeit welig in de tuin. Volop witte rozen. Dan denk ik steeds aan Nana Mouskouri met haar Weisse Rosen aus Athen.

Ik ben begonnen aan de bessenpluk. Vandaag de rode, zaterdag de witte en de kroezels. Het net heeft geholpen; ik heb een flinke zak in de diepvries liggen. En een schaal met "rysteribs". Gesuikerde, die we vanavond eten met wat yoghurt.

Mijn jarige zus.

Mijn zus werd 70 en gaf en feestje en gelukkig kon ik van de partij zijn. De chef kon niet mee. Hij is nog steeds en blijft voorlopig nog wel een tijdje in behandeling en zo'n lange autorit was niet mogelijk. Maar dochter Sandra ging mee en wat was dat reuze gezellig.Carl is nu 15, bijna 16 en bleef thuis bij de poezen. Morfar en hij zagen elkaar elke dag een paar uur. Carls' fiets kreeg een goede beurt, het gras thuis werd gemaaid en hier werd het onkruid tussen de tegels verwijderd. Die twee heren gingen elke avond uit eten!! Het is ze gegund hoor; ze vermaken zich allebei goed in elkaars gezelschap. 

Wij konden pas vrijdag weg, dus...file bij Bremen, veel files in Nederland. Wat wil je als je in de spits terecht komt. We hebben het geweten hoor hóe druk het in Nederland is. 

We mochten logereren bij mijn broer en schoonzus en die hebben zo goed voor ons gezorgd. Nog een bedankje voor jullie! De ene avond kwam hun dochter mee-eten, de andere dag was het hun zoon. Die wilden hun "verre" nicht (onze dochter) graag ontmoeten, want het was lang geleden dat ze elkaar gezien hadden. Gezellige dagen hadden we. 

Er kwam een luchtballon voorbij

Lekker buitenzitten in de gezellige tuin.

We zagen ook wat van de stad Tilburg; even wat shoppen en iets drinken want het was warm.

Het was ook warm op de verjaardag van mijn zus eergisteren. Ze hadden een tent opgezet om de zon te weren en zodoende zaten we ook droog toen er toch een buitje viel. Twee grote kleinzonen serveerden en op het laatst was er een uitgebreid buffet.

Ook hier was het leuk voor onze dochter om de familie van neef en nicht te zien. Voor mij trouwens ook.

Jammer dat er van Luc (links) alleen maar een stukje schouder te zien is.
Volgende keer beter.

De jarige job wil zelf liever niet op de foto,
dus deze heb ik even stiekem genomen.

We zijn weer thuis. Op de terugweg werden we via Google Maps geadviseerd om een andere route te nemen en zo reden we weer eens dwars door Hamburg, maar we hebben wel wat tijd bespaard. Oost west-thuis best. We werden een beetje gemist 😇. 

Een zomers blogje

Eigenlijk zou ik best een langer blogje kunnen schrijven, maar het weer is veel te goed om binnen te zitten. Het is hier lang niet zo warm als bij jullie in NL. 23 graden, volop zon en een flinke bries. De was droogt binnen een uur en als ik de deuren even tegen elkaar open zet vliegt het stof vanzelf de deur uit. 

In juni ruiken de bloemen het heerlijkst.  Op mijn wandelingetje kom ik langs deze heerlijke jasmijn. Die had ik tot vorig jaar ook in de tuin, maar die groeide veel te hard en werd in de herfst door Carl flink gekortwiekt. Alles groeit hier zoals gewoonlijk veel te hard. Voor je het weet moet de snoeischaar er in. Nu nog niet want er zitten nog veel nestjes. Even wachten tot na Santhans (Oeps dat is maandag al 😮; de tijd gaat erg snel.

Ik wandel vaak tussen de koeien door. Die lopen vrij rond in het gebied bij Madsby, maar worden door roosters verhinderd om de stad in te wandelen. Ik las vorige week dat wolven die roosters wel kunnen passeren. Wolven heb ik hier nog niet gezien maar er zijn wel veel herten in de tuinen en zelfs op de stadswallen.

Met de chef gaat het ook wat beter. OUH (plastic chirurgie) laat de wond het liefst vanzelf genezen. Dat zal nog wel een tijdje duren, maar de hechtingen zijn eindelijk verwijderd. Hij moet daarom nog twee keer per week naar de ziekenhuiskliniek. Maar: hij fietst weer een beetje! Woensdag heeft hij een gesprek met een fysiotherapeut om de revalidatie te starten. 

De cadeautjes liggen klaar.

De cadeautjes voor de jarigen in juni liggen klaar. De pakjes zijn niet allemaal te zien op de foto :-). Per heeft het zijne al gehad vorige week.

Het tweede was voor Ivona, die gisteren jarig was. Onze lieve schoondochter had voor prachtig zomerweer gezorgd. 

De chef ging mee, maar moest na de lunch even gaan liggen. Zij zenuwen spelen op want dinsdag naar het OUH om te kijken wat zij kunnen doen aan die diepe wond.

Nog koffie en een heerlijk taart die "een koele wind" heet ;-) Een Bosnisch recept met meringue, biscuit en crème. 

En natuurlijk met die overheerlijke Deense aardbeien.

Een mijlpaal van zes miljoen.

Het heeft 52 jaar geduurd voordat het bevolkingsaantal in Denemarken steeg van 5 tot 6 miljoen. Die mijlpaal is nu bereikt. Nu vullen wij 0.07 % van de wereldbevolking 😀. Dat klinkt weinig maar zie het even in een breder perspektief.

Onze zes miljoen Denen vormen 0,8 pct. van de totale bevolking van Europa. Je kunt dus zien dat we met zo weinig mensen erg afhankelijk zijn van de wereld om ons heen en hieronder het samenwerken met de andere landen in Europa. Met maar weinig mensen kunnen we niet zoveel. De totale Europese bevolking staat voor 9% van de wereldbevolking! En dat is meer dan in Noordamerika.

                       

Een beetje meer statistiek? Okay dan.

De Europese bevolking vult vandaag de dag 9%, de Aziatische  landen zorgen voor 59% van de wereldbevolking! 

Afrika, 19% en... 

Hé kijk eens, Noordamerika "maar" 7%. 

In Zuidamerika is het getal 5% en in Australie en Oceanië slechts 1%. 

Een ding is zeker: Europa is sterker dan je denkt!

Toen waren er nog briefjes van één.

Gisteren op Per's verjaardag speelden we Monopoly oftewel Matador zoals het hier heet. De oude versie die onze dochter meenam uit de flat van Farmor. Deze versie is van ca.1950 toen de letter Å nog niet was uitgevonden. De spelregels waren namelijk geschreven met dubbel AA. Die AA is intussen weer terug bij de plaatsnamen in dit land. Vast omdat buitenlanders die Å niet kennen. Århus werd weer Aarhus en Åbenrå werd Aabenraa 😀. 

De Å en de AA spreek je overigens allebei uit als O. Moeilijk? Tja, nu weet ik niet beter.

 Leuk om de ouderwetse versie te spelen. Hele kleine bedragen. Een huis kost 50, belasting 10, kolen en koks 15 en een bonus was misschien 5.

We vielen een voor een af. Per en Carl speelden tot de laatste cent door en Carl won op het laatst.

Oeps, toen was het ineens al zeven uur. De tijd vliegt met zoiets. Maar gezellig was het!

De poes kwam er maar even bijliggen ook al weet ze dat ze niet op tafel mag. Maar in de hitte van het spel werd ze over het hoofd gezien.