Winterkost.

Bij de kringloop van "Kræftens bekæmpelse" (de kankerbestrijding) hebben ze de best gesorteerde boekenafdeling van de stad. Tweedehands, boeken voor 20 kronen (ca. 2,75 E). Als ik er kom, tja, dan heb ik altijd wel weer een boek dat mee naar huis mag. Hier ligt wat leesvoer voor de komende donkere maanden. 

En de boekenkasten zijn al zo vol!

Dit laatste boek hieronder lees ik digitaal; op m'n tablet. Een dikke pil en dat leest fijner op een tablet. Ik kocht het geschreven exemplaar voor onze zoon, maar zag dat ik het zelf kon downloaden via de bieb. Nu weet ik ook dat het een goede keuze is, want het is een prachtig boek .

De Nederlandse titel is: "Het verbond van het water".  Ik ga kijken of ik ook zijn debutroman kan downloaden. Ik ben fan.

Een paar recensies:

'Abraham Verghese portretteert het India van de twintigste eeuw op onnavolgbare wijze. Het verbond van het water is een schitterende roman vol onderling verbonden verhalen. […] Verghese weet hoe je een verhaal moet vertellen. […] De taal van Verghese is even gemakkelijk als meeslepend. Zijn zinnen zijn vaak beeldend, of scherp en ook de humor ontbreekt niet. Op overtuigende en natuurlijke wijze legt Verghese verbanden tussen de verschillende verhaallijnen en brengt hij zijn personages tot leven. […] Het verbond van het water is een boeiende, meeslepende roman, aangrijpend en ontroerend.' Nederlands Dagblad

‘Dit epische verhaal bruist van lyriek en spanning en neemt je mee door de tijd en continenten. Tijdens het lezen moest ik vaak stoppen om mezelf eraan te herinneren adem te halen. Ik kon het boek niet wegleggen tot de allerlaatste pagina. Het is zeer meeslepend!’ Oprah Winfrey (Oprah’s 101st Book Club Pick)

‘Verghese overtreft zichzelf met dit grootse en verbluffende eerbetoon aan het India van de twintigste eeuw.’ Publishers Weekly (starred review)

‘Groots, spectaculair, meeslepend en zeer boeiend. Verghese heeft een talent voor spanning, en zijn gemakkelijke omgang met taal sleept je moeiteloos door het verhaal heen, waardoor je nauwelijks beseft dat je decennium na decennium en pagina na pagina doorploegt.’ New York Times Book Review

Verkiezings debatten.

Over twee weken zijn er hier verkiezingen voor de gemeenteraad en de regio's. Er worden nogal wat debat-avonden gehouden en twee daarvan bezocht ik samen met een van mijn vriendinnen. Hier wachten we nog even op de laatste bezoekers.

 

Er was een hele goede moderator aanwezig of hoe noem je zo iemand die het debat in de hand heeft ? Hier heet het een "ordstyrer" (woordsturer). In plaats van de eeuwige praatjes van de kandidaten was het woord over het algemeen aan de kiezers. Het paneel schreef en schreef, de wensen, de klachten en de ideeën. En luisterde!

Maandagavond was het tema "senioren". De thuiszorg, de verpleegcentra, de eenzaamheid en wat daar omheen hangt.

Gisteren ging het om de sociale diensten, families in de knoop, de scholen, het onderwijs en over integratie. Ik werd wijzer en de kandidaten werden hopelijk ook wijzer. 

Ook al heeft onze stad een van de grootste havens in dit land is de socio-econmische situatie niet goed in vergelijking met de plaatsen om ons heen. Laten we hopen dat er verandering in komt. We hebben heel veel sociale woningbouw wat goedkope woningen geeft maar waar de meeste bewoners afhankelijk zijn van een vorm voor steun.

Hoe moet de centenpot in de toekomst worden verdeeld???

Van computer tot cake.

Onze pelletkachel kunnen we sturen via een tablet. Kunnen oftewel konden, want pt wil de app geen contact meer maken med de kachel. We hebben vanalles geprobeerd, maar niks werkt. Gelukkig kunnen we hem ook met een knop aan de achterkant bedienen, maar via de app kunnen we de juiste temperatuur instellen wat erg gemakkelijk is. De chef heeft gelukkig nog een computerkundig genie onder zijn bekenden...dus het zal wel goedkomen. Waarschijnlijk ligt het aan de wifi-eenheid of..?

Ik bakte maar een cake voor bij de koffie; een cake gevuld met...jam. Alle restjes jam die er waren, dat geeft een sappige cake. Wel heel lekker. Herfst, cake, een kaars op tafel..

We zijn ook bezig om stellingkasten in elkaar te zetten. De eerste is klaar en de eerste is altijd het moeilijkste. Nu we het door hebben gaat het gaat wat sneller. En morgen is er ook een dag.

De werkplaats krijgt een nieuwe inrichting nu we geen bedrijf meer hebben. Dat vergt heel wat! Het voorste gedeelte is geschilderd; nu kasten in elkaar zetten dan kunnen we de spullen uit het achterste gedeelte kwijt. En dan....en dan, is die aan de beurt. Tja het is een flinke klus.

Oja, ik kocht ook een nieuwe stoel. Een senior-gevalletje en die zit me toch lekker! Ik zit veel rechter wat m'n rug ten goede komt. 

1. November; onze zoon wordt vandaag 48 en dat vieren we volgende week. Dan vieren we ook die van Philip, die twee weken geleden jarig was. Gefeliciteerd jochie ;-)

Het is nu tien voor vijf en al pikkedonker. Ik mis heel erg de lichte dagen!! 

Mørk er november - donker is november.

De krimp zit er in.

Gisteren had ik moeite om de klep van de achterbak van de auto dicht te maken. Ik moest aan de zijkant gaan staan. Ook gebruik ik het voetenbankje in de keuken veel vaker dan vroeger en ons bed heeft lagere poten gekregen. Ik ben gekrompen..oef..bijna vier centimeter. Ik vermoed dat ik daarom ook vaker last van mijn rug heb; mijn rug zakt een beetje in elkaar. Tja, daar is weinig aan te doen. Oefeningen, gymnastiek, wandelen en fietsen is het beste dus dat doe ik dan maar. En ik denk aan het liedje waaarin gezongen wordt " Er bestaat geen medicijn, tegen oud of eenzaam zijn", (een Nederlandse versie van the windmills of your mind).

Enfin, vervelend maar er zijn ergere dingen. 

Ook hier zijn de verkiezingscampagnes aan de gang. Voor de gemeenteraad en voor de regio, midden november. Dat is toch anders dan landelijke verkiezingen, want hier komt het niet altijd aan bij welke partij de kandidaten horen, maar meer wat ze voorhebben met de gemeente. In zo'n relatief kleine stad als de onze ken ik gewoonweg veel kandidaten. Het gaat wat meer om vertrouwen. Ik weet allang op wie ik stem (en altijd een vrouw).

Ik knipte wat plakaten die op de lantaarnpalen hangen. Niet iedereen is helaas fotogeen. 

Zolang er maar geen rotte appels tussen zitten ;-)

Kerteminde.

 Ik had nog een verjaardagscadeautje te goed; een dagje uit met mijn lieve schoondochter. Ik nam de trein, ze haalde me op bij het station in Odense en we reden naar Kerteminde. Een lieflijk plaatsje aan de noordoost kust van het eiland Fyn, grensend aan de Storebælt. Het was helaas "Kerteminde in de regen" en het was maar goed dat we het meeste binnenshuis konden beleven.

We gingen eerst naar het gezellige koffiecafeetje Lulu's waar we een van een morgencomplet genoten. 

Toch nog even slenteren langs een paar winkeltjes en door naar het Johannes Larsen Museum.

 Je hebt misschien wel eens gehoord of gelezen over de Skagens-schilders in de kop van Jutland? Dat gebeurde ook op Fyn waar Johannes Larsen en zijn vrouw een club van van beroemde schilders, schrijvers en uitvinders verzamelden, de Fynbo-schilders. Jas (zo noemden zijn vrienden hem) leefde van 1867 tot 1961 en zijn huis, de ateliers, werkplaats en de prachtige tuin eromheen zijn bewaard gebleven en werden een museum. 

Het was lang geleden dat ik er geweest was en in de tussentijd is er een groot museumsgebouw bij gekomen.

Johannes Larsen was een natuurliefhebber en schilderde vaak vogels. Er was dit jaar een speciale tentoonstelling waarin 61 schilders uit vele windstreken hun uitgekozen werk toonden. 

Fugl

Op een bankje zittend in de nieuwe aanbouw was er een doorkijkje naar de Storebælt.

Het was een echt gezellige dag en een heerlijk cadeau. 

Ik kan toch niet de hele dag staan?!

Ik heb teveel gezeten deze week en dat is niet goed voor m'n lijf. Maandag zat ik met de chef een hele middag aan de lunch bij goede vrienden. Dinsdag reed ik mee naar Vejle voor een "second opnion" (chef) en 's middags hing ik voor de TV met hoofdpijn. Gisteren zat ik op de breiclub bij Herdis in Middelfart en vanochtend wou mijn ischias-zenuw niet meer meewerken. Basta!

De chef gaf mij massage, hoera!! en ik wandelde in de vroege morgen 8 kilometer. Dat hielp. Zitten is funest niet goed voor de mens, echt niet! Maar ja, je kunt toch ook niet de hele dag staan of lopen, nietwaar?!

De heuvels op bij het bospad, dat prachtig kleurde met al die bladeren. Het was heel stil.

Zingen in het koor deed ik staande en nu is de ischiaszenuw redelijk tevreden.

Houen zo!

Adios verkoudheid.

De zon schijnt volop; er is geen wolkje aan de hemel.

Maar het is wel in een keer kkkkoud geworden. Dat krijg je als de lucht zo klaar blauw is. 

Morgen is het afgelopen zegt het weerbericht; we zullen zien.

De verkoudheid was niet in één dag over als gehoopt. Maar vandaag voel ik me een stuk beter.🙏 Hoera.

Na dat "bankhang-dagje" ging ik toch maar aan de slag in de keuken.

Jeff had veel fruit uit zijn tuin en van de vakantie meegebracht. Twee soorten druiven; van de ene soort maakt ik jam, van de andere gelei.

Hij had ook havtornebær oftewel  duindoornbessen meegebracht waarvan ik heerlijke jam maakte.

Er staan nog een paar volle zakken met appels in de werkplaats en ik maakte appelmoes en appeljam van de eerste zak.

De chef ging aan de slag met de 3-D printer want Casper, onze toekomstige chiropractor willde graag een paar rugwervels hebben om te oefenen.

De wervels zijn beweegbaar.

We deden weer een bioscoopfilmpje " Den Sidste Viking". Een komische film waarin alle bekende filmsterren uit dit land hele andere rollen speelden. Een bizarre film waar ik om kon lachen terwijl de chef meer van de subtiele humor is.

Vanochtend zag de tuin er wit uit; met herfstkleuren.

 

De truien zijn weer uit de kast gehaald. En ik ga de was lekker buiten hangen om te drogen.