Mijn (onze) onovertroffen familie!

 De chef is woensdag jarig en als cadeau vroeg hij of de hele familie wilde helpen met huis en tuin. En wát een geweldig cadeau kreeg hij (en ik natuurlijk ook). 

Om half elf kwamen de eersten; een uurtje later weer vier en ietsje later de andere kleinkinderen. 

20  zestigliterzakken  bodembedekkende schors werden gehaald en uitgespreid. Er kwam een nieuw slot op de poort. Alle ramen werden van binnen en buiten gezeemd en alle, echt alle! stoeptegels, de inrit, het terras en de gangpaden werden gras- en mosvrij gemaakt.

Een net over de bessenstruik; Phlip en Mathilde

Ivona zeemt alle ramen (+ het houtwerk eromheen)

Sandra heeft een fantastische greep op tegels 

De poort was het werk van Jeff (dat was een echte klus)

Per hielp en schilderde de poort na afloop

Caroline schrobte alle tuinstoelen

Carl verdeelde alle schors 

In z'n eentje. Hier even uitrusten van het werk

Op het laatst ging iedereen aan de slag met de inrit, inclusief Casper en Mark.

De dames hadden allebei een taart gemaakt voor bij de koffie, Een chokolade-plaattaart en een slagroomtaart.
En wij hadden groots ingeslagen voor de BBQ.

Wat was  het heerlijk weer en wat hebben ze met z'n allen veel werk verzet.
En bovenal; wat was het ook reuze gezellig!

"Af hjertet tak", zou koningin Margrethe zeggen, Bedankt uit het diepste van mijn hart.

Vrijheid

Bij het koor zingen we liederen over de vrijheid. Heel toepasselijk in deze tijd nietwaar. Er staan er best veel in het Højskolesangbog. Van nummer 191 tot nummer 226.  De meeste in het Deens, maar ook Zweedse en Engelse songtexten. 

"Man binder os på mund og hånd" - ze binden onze mond en handen - en revuetekst uit 1940 (Kai Normann Andersen). "Sång til Friheten": Zweeds, Lied voor de Vrijheid (Silvio Rodriguez 1980), "Frit Land" - Vrij Land (Carl Emil Petersen 2015) of "Frihedens Lysdøgn"

Vrijheids lichte dag (Julie Maria/Nikolaj Busk 2019). 

"Ach, het zegt U hoogst waarschijnlijk niets", om het met Wim Sonneveldt te zeggen, maar heel toepasselijk in deze toch onrustige dagen. We leren nieuwe liederen en we zingen oudjes. Wat een zegen is dat zingen toch ;-)

Manlief is thuis; nog steeds niet uitgeschreven ook al hebben ze de spons gisteren van binnen vervangen. Hij zit nog steeds met een slang aan het pompje. Maandag weer terug; ik blijf hopen. Het duurt toch wel erg lang vind ik. Maar hij doet wat hij kan om niet helemaal "in verval" te raken. Vandaag bakte hij bv pannekoeken en maakte de bbq schoon. 

Ik sleepte eten en drinken naar huis. Voor zondag, voor het werkende volk, voor de liefste familie die er is, voor de bbq en meer.

Dochter en schoondochter zorgen voor taart. En het weer heeft beloofd om zich van de beste kant te laten zien. 

En toen zaten we lekker een paar uurtjes in de zon. Zalig!

Kamer 35

Dat was het nummer van de ziekenhuiskamer waar de chef gisteren lag/zat voor hij werd gehaald voor de volgende ingreep. Hij heeft in andere kamers gelegen, 27, 29, 30, 43 en nu dan 35. Op de 9.etage, met uitzicht over de parkeerplaats of Kolding Fjord. De Fjord is mooi, maar op de parkeerplaats voor de hoofdingang van het ziekenhuis is meer te zien. Flextrafik met busjes om mensen in rolstoel te halen en brengen, de politie die regelmatig verschijnt met of zonder verdachten, ambulances en het gewone volk dat op controle komt of op bezoek. Het wordt een klein wereldje als je zolang in het ziekenhuis ligt (nou ja, hij zit).

Nu is hij weer thuis, een open opname totdat de wond eindelijk gehecht kan worden. We duimen dat het woensdag gebeurt. Nu scharrelt hij nog steeds rond met een slang aan een pompje, maar er komt bijna geen vocht meer uit. Zo te zien voor een leek als ik.

Hij houdt van kaas, dus haalde ik lekkere kaas op de markt. 

Donderdag aten we mexicaans; dat had Jeff meegebracht. Gemaakt door zijn zwager die kok is bij een groot bedrijf. Leftovers omdat de zaak dicht is met Pasen. Lekker én lekker gemakkelijk.

Ivona en ik keuvelden zittend op de bank; de heren bleven tafelen.

De achterkant van ons huis vanaf de straatkant gefotografeerd.

Vandaag is het Pasen. Een stille Pasen met z'n tweeën. Volgend weekend krijgen we een ruk-in. De chef is de 30.ste jarig en vraagt voor zijn verjaardag hulp voor huis en tuin. Dan komen ze allemaal opdraven 🙏. Na afloop gaan we bbq'en; hopelijk wordt het beter weer. 

We maken er vandaag het beste van! Vrolijk Paasfeest voor al mijn lezers.

Verwend.

een beetje pesten..

De chef heeft veel van zijn eetlust verloren door die lange tijd in het ziekenhuis. Dinsdag mocht hij naar huis, met drænslang en pomp en de boodschap om zaterdagmorgen op nuchtere maag terug te komen voor een volgende ingreep om de wond droog te krijgen. Per (spreek je hier uit als Peer) besloot om hem wat bij te spekken en maakte een heerlijke schotel van varkenshaasje met ui en roomsauce. Sandra bracht lekkere aardappeltjes mee plus ijs, fruit en chocola voor het dessert. Lief  hè. Het was gezellig eten zo samen. 

Eerder op de dag waren Carl en Sandra al gekomen om te helpen met de tuin en het gras en mos tussen de tegels.

Het was perfect weer, lekker veel zon. Zoveel zelfs dat de parasol omhoog kwam.

De buxus struiken (het waren er vier bij elkaar) zijn er na hard werken uitgehaald.  Nu het gat opvullen met schors. De buxus was ziek..kan gebeuren.

Ik vertelde Carl dat mijn oma altijd een in wijwater gedoopt buxusstekje achter het kruisbeeld had gestoken. Om blikseminslag te voorkomen. Ze had immers tot twee maal toe hun huis in vlammen zien opgaan. Als het erg onweerde dan nam ze het stekje, doopte het weer in wijwater en zegende de vier hoeken van het huis. Het is daarna nooit meer afgebrand ;-).

Ik was net bezig met een peperkoek te bakken. Voor ieder een lekker smeuïg plakje na het gedane werk...mmmm.

Cultuur canon

Wat is nu typisch Deens? Ik heb helemaal niks met cultuurkanons, maar er gaat er weer eentje komen. Wat mag er op het lijstje?

Het Bournonville Ballet?

Of de Deense vlag Dannebrog die heeeel vaak en overal wappert.

Misschien de Kolonihaver, de Volkstuinen op een flinke lap grond, waar s'zomers velen overnachten.

Of toch maar die goeie ouwe Hans Christiaan Andersen? 

Je kunt ook kiezen uit de Pølsevogn , de Deense uitgave van een friettent op wielen maar dan met hotdogs en meer.

Ik kies voor Sankthans, de midzomernacht feesten met kampvuren, omdat ik zo van de lichte nachten houd 💓

maar Fællessang, samenzingen overal, op feesten en bijeenkomsten, in de openlucht, samenzang is ook een optie.

. Oh ja, er is ook nog de Revy (Revue). Op 20 plaatsen kun je naar de revue! In de zomer.

en wat eten betreft..het Smørrebrød

of het Wienerbrød.

Daar gaat de tijd...

 De eega is nog steeds in het ziekenhuis en de geplande  operatie van gisteren ging niet door. De chef kon niet onder narcose worden gebracht; hij heeft geen goede aders meer om een infuus te leggen. De anæstisist durfde het niet aan; daar gaan ze morgen eerst over confereren. 🙏 "Incomptent!" foetert de chef!

Tja, meer is er pt niet over te zeggen. De chirurg zei dat het nog een hele poos kan duren  voordat de wond droog genoeg is om te hechten. Maar hopelijk mag hij in de loop van de week overstappen naar ambulante behandeling... De pomp zelf legen en een verpleegster die hier thuis komt???! Ik hoop het echt.

Ik slijt mijn dagen tussen wandelen en ziekenhuis. 

Vandaag had ik broodjes van de bakker gehaald en met koffie van thuis erbij was het best gezellig.

Het gaat niet altijd zoals de pastoor preekt.

 Letterlijk vertaald uit het Deens, waar men zegt: "Det går ikke altid som præsten prædiker". Tja, dat doet het dus ook niet. 

Dinsdag moest de chef naar contrôle in het ziekenhuis, woensdag werd hij weer geopereerd en  nu zit hij alweer met een vacuüm-pomp in het ziekenhuis. Misschien moet hij er weer een paar weken blijven maar hopelijk mag hij met pomp en al over een paar dagen naar huis waar de thuiszorg kan komen voor het verzorgen van de patiënt. Een flinke tegenvaller voor hem...en voor mij. Even slikken en daar gaan we weer.

Dit schilderij hing in de behandelkamer. 

Voordat hij weer in het ziekenhuis belandde reed hij mee naar de garage om nieuwe banden onder de auto te laten zetten. Rijdt toch fijner dan met winterbanden (vooral omdat het weer zo lenteachtig is).

Manlief werd gisteren pas laat in de middag geopereerd en omdat ik een afspraak had met Caroline reden onze dochter met kleinzoon rond etenstijd naar Kolding voor een bezoekje. Eerst langs Mc Donalds want vaders had om een hamburger gevraagd. Ze bleven gezellig mee eten in het ziekenhuis. Dat mag gelukkig allemaal. 

Caroline en ik gingen naar "onze" musical avond, waar 4 leerlingen van het eindjaar optraden. Een proef-avond om te zien en horen welke songs ze in hun bachelor project kunnen gebruiken. Het is echt een leuke traditie geworden van kleindochter en mij.