Goede en slechte dagen

Gisteren had de chef een off-day, maar vandaag was het een goeie dag. Waarschijnlijk hielp het toen ik hem vertelde dat de wond geneest.Ik ben namelijk gepromoveerd tot verpleegster. In ieder geval als het om mijn man gaat. Daarom besloot ik om de wond elke dag te verschonen/verplegen en ik geloof echt dat het helpt. Ik heb een hele verzameling boven staan, verband van zeewier, zalf, desinfectie middelen, grote pleisters en veel meer van dat.

Het gaat zo goed dat hij slavinken maakte. Die eten we vanavond met de koude schotel die ik in elkaar flanste. Die twee gerechten zijn onbekend in Denemarken, maar zelf maken gaat heel goed.

Toen fietsten we naar "onze tomatenman" een eindje buiten de stad. Langs de korenvelden.

Daar zagen we de grootste paddenstoel die ik ooit gezien heb. en polyporus squamosus met een diameter van meer dan 50 cm. Hij is eetbaar als hij niet te oud is. We hebben hem maar laten staan.

Ondanks een wat gehandicapte chef is er deze week flink gewerkt in de tuin. De ene seringenboom is flink gekortwiekt; de heggen zijn gesnoeid en Carl maakte een achterzijde in onze vuilsortering. Met maar een klein beetje hulp ;-) 

En natuurlijk snoeide en knipte hij als de beste!

Nog een kijkje in de tuin en dat was het voor vandaag.

Best ingewikkeld.

Je kunt vrij snel een bedrijf starten. Je krijgt een CVR nummer, wordt ingeschreven en huppekee. Zelfs een bedrijfsrekening is snel voor elkaar. Maar een bedrijf sluiten....da's andere koek.

Onze zoon kwam helpen en het begin is gemaakt. Echt, tot nu toe alleen het begin want je zit in een circulair proces. "Open virk.dk en klik op bedrijfssluiting. U moet de volgende zaken bij de hand hebben. Is er belasting die nog niet betaald is?" Ja, de btw, maar dat kan pas in september. "Ook schuldige firma-belasting?" Dat laatste heeft een behandlingstijd van min 5 maanden. Een aantal dingen zijn al geregeld; verder is het afwachten. En intussen blijft de bedrijfsrekening openstaan en iedere maand geld eisen. Zucht. Toch maar eens met de bank gaan praten.

Dat was drie, dat was vier....dat was ne-e-gen.

Gisteren, de zesde juli, hadden we afgesproken dat Jeff, Ivona en Philip op het eten zouden komen, het traditionele 6.juli menu. Dat aantal werd uitgebreid met dochterlief en Carl. Sandra belde of er genoeg was zodat Casper en Emma ook mee konden eten...en toen waren we met z'n negenen. De kippen op de BBQ, de zalm in de oven en de aardappelen op het fornuis. Alles kan. Tot slot werd er bijna twee kilo aardbeien gegeten; met "fløde" (room).

Lekker weer; fijn buiten eten.

iedereen is weer naar huis

Op het laatst nog en glaasje van die heerlijke portwijn die Caroline en Mark hadden meegebracht als dank voor het passen op de poes.

Die twee waren hondsmoe na vlieg-en treinvertragingen en wilden het liefst hun bedje zien en namen de poes mee. Dag Nala, tot de volgende keer.

Plan wijzigen

Omdat het nog mooi weer was gisteren plukte ik de witte bessen en de kruisbessen. En als je ze dan toch geplukt hebt kun je ze net zo goed schoonmaken en er gelei van koken. 

Oh ja, ook nog een rondje door de moestuin en water geven aan die planten en kruiden die het nodig hadden...en voor je het weet is het lunchtijd.

Toen kwam Carl om te werken. De chef had een off-day. Te veel getraind en vanwege de jeuk een antihistamine genomen. Hij zette Carl aan de gang met het wegbranden van onkruid op de inrit en de terrassen, maar dat was binnen een 20 minuten gepiept. Omdat het aan de straatzijde achter onkruidvrij gemaakt moest worden (anders groeit het teveel over de stoep en als huiseigenaar moet je hier zelf voor zorgen) besloot Carl om dan ook maar meteen de klimop-heg te snoeien. Ik ging (natuurlijk) helpen. Zeven zakken naar de stort gebracht en toen vlug onder de douche.Ik had om vier uur een afspraak met Lisbeth om op een terrasje een glas wijn te drinken en daarna naar de film te gaan. Maar na dat glas wijn besloten we om een hapje te eten en de film de film te laten. Dat was immers veel gezelliger. Lekker gegeten, lekker gekletst. Fijn!

Intussen is de gelei klaar (de rode bessen die ik eerder deze week plukte werden samen met de witte verwerkt). De zomer van 2025 in potten. Vroeger was er meer te plukken, maar ik vind het mooi zo. 

Net nog boodschappen gedaan voor morgen. Vijf en zes juli zijn de jaarlijkse feestdagen in Fredericia en morgen komt de familie eten; het 6-juli menu.
Kip (3 stks), nieuwe aardappels, peterseliesaus, komkommersalade en als toetje aardbeien met room. Voor de vegetariërs is er een stuk zalm.

Echt zomer

Het gebeurt niet vaak dat de temperaturen in dit land ver boven de 20 graden komen, maar dat was wel het geval de afgelopen dagen. Ik vind het heerlijk (wij kwamen niet boven de 27) maar het was wel een beetje lastig om de deuren en ramen op kiertjes te houden vanwege de logerende poes. Met de markiezen uitgerold, de parasol opgeslagen en binnen in huis de ventilator was het best uit te houden.
 

Ons huis is gelukkig vrij koel en de poes wist altijd de koelste plekjes te vinden en toch de hele boel te kunnen overzien.

Vandaag waait het weer; af en toe zelfs met harde windstoten. We zijn begonnen met de snoei. Carl is alweer twee dagen komen werken en komt strakjes weer een paar uur. Zakken en trailers vol groen worden afgevoerd. Het groeit hier als kool!  

Er kwam ook een nieuwe TV. Zie je die witte plek op het beeld? Na wat googlen vond ik uit dat het defekte diodes waren. Gelukkig kost een TV vandaag lang niet zoveel als vroeger. Maar wat zijn ze toch groot. Idioot eigenlijk dat die kleinere duurder zijn. 

Waar is de poes...daar is de poes.

Deze week hebben wij de poes van kleindochter en haar vriend. Die twee zijn een weekje naar Lissabon en poes Nala kon echt niet alleen blijven in hun een-kamer flatje. De poes moet hier nog even wennen; poezen zijn gewoontedieren. Het is een binnenkat, dus alle buitendeuren zitten dicht en de ramen staan op een kier. Haar gewoonte is om overdag te slapen want dan zijn haar baasjes immers aan het werk. Ergens ligt ze nu dan ook te slapen, maar wie weet waar?!

Ik vind dat het beter gaat met de man, maar hij vindt dat het veel te langzaam gaat. Zaterdag fietsten we voor de eerste keer dit jaar over Fælleden en langs het Østerstrand. Dat is ongeveer 15 kiliometer. Bij Café Østerstrand nam ik een ijskoffie en en de chef slush-ice. Fijn 💓. En vandaag fietste hij zelf naar het revalidatiecentrum waar hij meer dan een uur bezig was. Morgen spierpijn denk ik.

Ook weer klaar

Gisteren was de beurt aan de jongste kleinzoon die ook de negende klas afsloot met een prachtige puntenlijst. 

De feestelijke dag werd gevierd op de binnnenplaats van de school en daarom mochten er meerdere familieleden mee.

 

Examensbewijs, puntenlijst en een rode roos voor de geslaagden.

En een foto van ons (ook met zijn beste vriend in dat witte overhemd)

En na afloop gingen we taartjes eten bij een heel leuk zaakje. Wat een gezellige dag was het weer.