West en Zuid

In de korte vakantie waren we ook in Delft. Dat wilde mijn dochter graag (en ik ook). Wat een mooie, gezellige stad met een overzichtelijk centrum. Er waren maar weinig toeristen en nee, we hebben niets anders van Vermeer gezien dan de straten waar hij zelf ooit gelopen heeft. Er was buitenshuis meer dan genoeg te zien en van te genieten.

Over Delft vertel ik niet meer, daarvoor moet je bij Emie zijn ;-) want die woont in deze prachtige oude stad. 

Ik heb nog veel meer foto´s gemaakt maar daar staan allemaal mensen op en "ge wit maor noojt".

We reden weer terug naar het zuiden en ik verbaas me altijd weer over de drukte op de Nederlandse wegen op een "stille" dag.

We sloten af met een ritje naar "De Rode Haktol" (tussen Moergestel en Oirschot) en aten pannekoeken.

Stad en land.

Baarle Nassau & Baarle Hertog. 

Die enclave bezochten we op verzoek van de kleinzoon. Die vond het leuk om met een been in twee verschillende landen te staan. Het is maar goed dat beide landen hetzelfde betalingsmiddel hebben ;-)

Verder was er niet zoveel te zien. Op een stille weekdag in maart, met een waterig zonnetje, waren er ook geen terrasjes, winkelende "Hollanders" en/of toeristen te bekennen.

Wij reden naar Breda, want dat was heeeeel lang geleden dat ik daar was. Daar was het markt en ik hou van die markten in Nederland.  Al die heerlijke groente, zoveel bloemen, vele soorten vis, specerijen, noten en natuurlijk ook stofjes, riemen, tassen ..noem maar op. Zulke markten vind je hier niet...echt niet!

Ik kocht een kilo kaas voor thuis en we dronken wat op een terras.

In een van de winkelstraten zag ik dit. Een kleinschalige wasserij waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Een leuk idee.  

Wassen, drogen, strijken, vouwen en je kunt je pakketje afhalen. Daar zijn vast klanten genoeg voor!

Op het laatst deden we nog wat boodschappen in Hilvarenbeek.

Van een enclave naar een grote bourgondische stad tot aan het Brabantse platteland.

We hadden Netflix in ons huisje en daar keken we naar "Stranger Tings". 

Een week geleden..

Precies een week geleden was ik in Dordrecht. Samen met mijn zus en jongste broer wandelden we "een rondje Dordt" - onze geboortestad. Niet de hele route, daar was de tijd te kort voor). Het was een voorstel van mijn zus ;-)

We begonnen met een lunch bij "Villa Augustus". Heerlijk zelfgemaakt eten en veel zelfverbouwde biologische groente en granen. Wat ik nam: een pizza met bacon en zuurkool, want de zuurkool in Nederland is immers het lekkerste. We waren vroeg en begonnen met een rondje door de tuinen. Prachtig daar, veel struiken stonden (bijna) in bloei. 

Daarna gezellig wandelen langs grachten, havens en door steegjes .

Het huis waar mijn oudste broer en ik geboren zijn staat er nog. Aan de Nieuwe Haven. Vroeger was het nummer 12, nu is het nr. 19. Het huis kantelt wat naar voren. Wij woonden op de benedenverdieping. 

Na de watersnoodramp in 1953 verhuisden mijn ouders. Ze hadden destijds het water een paar meter hoog in huis staan en wilden waarschijnlijk iets meer zekerheid. Het kan ook zijn dat het huis ook een tijdje onbewoonbaar was of aan de kleine kant; ik kan het niet meer vragen.

Van wandelen krijg je dorst. De zon scheen en we dronken iets op een terrasje.

Het was nog rustig in de stad; de lente was nog niet echt begonnen.

Wat een gezellig dagje was het.

(en wat is Dordrecht een prachtige stad)

Ik was even weg..

..en blogjes kun je van te voren schrijven (knipoog).

Ik was een weekje in Nederland. Want: mijn tante Mien werd 100 jaar en daar moest ik toch echt naar toe. Het werd zondag - op haar verjaardag - gevierd in hotel restaurant "De Wolfsberg" in Groesbeek. Wij hadden voor een weekje een appartement gehuurd ten zuiden van Tilburg en moesten dus een flink stuk naar het oosten rijden. Maar eerst dochter en kleinzoon afzetten in Nijmegen, waar zij een paar uurtjes wilden rondkijken. Halleluja, de hele binnenstad was afgezet vanwege de Stevensloop - een halve marathon en de stad leek een mierenhoop met duizenden mensen. Ik zette de familie ergens in het centrum af, reed drie rondjes om steeds op hetzelfde punt te eindigen totdat ik besloot om dan maar richting Kleve te kiezen....en kwam dus iets later dan verwacht op het feest.

Daar zit ze, in het midden, met twee zussen, een schoonzus en een nicht aan tafel. Haar kinderen en hun families waren er natuurlijk ook.

Wat was het leuk om die nichtjes en neef weer te zien. Dat contact wordt schaarser in de loop der jaren. Jammer eigenlijk. Proost tante Mien; doe er nog maar een jaartje bij!

Wij deden nog veel meer dingen in la Hollande, maar daarover een volgende keer.

Ouderwetste groente.

De chef deed boodschappen en legde een witte kool op de band bij de kassa. "Wat is dat?" vroeg het winkelmeisje. Ach ja, ik wist vroeger ook veel minder dan nu.

Maar met de prijzen van tegenwoordig doe je er het beste aan om groente uit de tijd van het jaar te kopen. Ergo: witte kool dit keer. Wij lusten gelukkig allebei alle soorten kool en eten het ook vaak. Een salade met van alles en nog wat of gestoofde witte kool met deense gehaktballetjes. Lekker toch!

Deense gehaktballen, die we "frikadeller" noemen maak je van:

500 gr. varkensgehakt (nee, niet half-om-half), 2 el meel, 2 el havermout, 1 dl melk, 1 of 2 eieren, een ui en een teentje knoflook fijngehakt, een tl thijm, 0,5 tl gemalen komijn, 2 tl zout en wat gemalen zwarte peper. 

Begin met het zout en het gehakt goed te kneden; daarna gaan alle andere ingrediënsen erin en goed mixen. 

Vorm ovale balletjes (dat doe je het beste met een eetlepel) en bak ze in olie en/of boter. Niet te lang, zodat ze sappig blijven.

Euro or not.

Nee, we hebben hier geen euro. Waarom eigenlijk niet? De Deense kroon is so-wie-so opgebonden aan de eurokoers en eigenlijk is het af en toe best bezwaarlijk. Duitsland, waar we af en toe shoppen, is lang niet zo digitaal als DK en je moest altijd euro's heffen in de automaat bij een bank. Ik schrijf moest, want tegenwoordig is in ieder geval (zuid)Sleeswijk goed meegekomen. Eindelijk kun je met een pasje betalen. 

Maar euro of niet: de prijzen ook rijzen ook hier de pan uit!

 

Het gaat beter en beter met die nek van mij. Vandaag weer eens "gekraakt" en nu thuis wat oefeningen doen. "Geen tas om je schouders hangen", zei de behandelaarster. Nu heb ik m'n heuptasje maar weer in gebruik genomen. Volgende week terugkomen. 't is nie voor niks...oef!

Omdat de afspraak met de kliniek samenviel met m'n maandelijkse gym, moest ik het doen met een wandelrondje. Ook goed. 

Langs het pad bij de golfbaan. Er is heel veel mos te zien maar nog weinig ander groen.