Over dingen en doetjes in Denemarken.

Posts tonen met het label Memories. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Memories. Alle posts tonen

woensdag 12 april 2023

Na Pasen..

 

Na een paar luie relaxte paasdagen was er weer werk aan de winkel. De order waar we in de paasweek mee waren begonnen, waar Philip hier even meehielp, moest afgerond worden.





Dat lukte vandaag, ondanks het feit dat ik met de chef meeging naar de pacemaker contrôle en we een paar uurtjes weg waren. Die contrôle is in het ziekenhuis in Vejle, een deel van "sygehus Lillebælt".



We moesten even wachten; het is altijd een drukte van belang in dit ziekenhuis.



Dit zijn maar een paar van de "snoeren"die hij opgeplakt kreeg, er kwamen er nog een stuk of vijf bij om direct aan een computer te worden aangesloten.


Het bleek dat de pm op te veel volt stond, dat moest gewijzigd worden. Er was een arts en een speciaal verpleegster. Ze maten en testten en maten en voerden stroom op en neer totdat zij en de chef voelden dat het goed was. De chef kreeg weer wat vertrouwen in de goede afloop. 


"De man van zes miljoen", noem ik hem een beetje plagend.. Ken je die oude tv serie nog ;-)

Hij kreeg het directe telefoonnummer van de afdeling mee naar huis en de verzekering van een nieuwe afspraak over een half jaar. 

Morgen weer een contrôle - dit keer in Kolding. Daar passen ze de medicijnen aan en kijken naar de "niet technische kant" van de patiënt, maar naar zijn algehele hart-problemen-en gezondheid.

Ik vind dat wij een fantastisch ziekenhuis hebben hier in het "Trekantsområdet", het driehoeksgebied in het noordelijke deel van zuid Jutland. Petje af; heel geruststellend. Nee, ze kunnen een mens niet nieuw maken, maar er wel voor zorgen dat hij/zij zo goed mogelijk verder door het leven kan gaan.

Daarom hier een foto van bloemen; de bloemen die wij met Pasen kregen. 

Voor al die mensen in de ziekenzorg.


(en een fotootje van de hartige taart/quiche die ik maakte van restjes brie en rochefort omdat die anders liggen te verpieteren in de koelkast en wat voor een makkelijk avondetentje zorgde. De chef gaat immers elke woensdagavond naar de schietvereniging met kleinzoon Carl. In iedergeval in het winterseizoen.


maandag 10 april 2023

Geluk zit in de kleine dingen.

Geluk is om op kousenvoeten en in ochtendjas naar buiten te lopen om bieslook te knippen. Een van de laatste voorbereidingen van het paasmaal, oftewel påskefrokost.

De tafel was gedekt - voor twaalf man; Er kwamen er nog twee bij dus eentje moest genoegen nemen met een kruk uit de werkplaats. Het ging "net" allemaal aan tafel. 

Zes jonge mensen aan de ene kant, acht "grote" mensen aan de andere..

Voor voedsel-overschot hoeven wij niet bang te zijn. Op de kaas na ging alles op! Fijn dat iedereen zo genoot van het eten en van elkaars gezelschap. (de chef was niet helemaal aan top; jammer)


Na het eten opende Casper spontaan "de bar" en mixte drinks en cocktails, bijgestaan door Caroline.
Ik kreeg een gin-hass, de chef een black russian en verder was er voor ieder wat wils.

De heren gingen even naar buiten; benen strekken en genieten van het zonnetje.


Na afloop was er koffie en thee en ik had twee taarten gebakken. Tot algemeen genoegen.


Het was een vrolijke pasen.

vrijdag 13 januari 2023

Hoppekee!

Hoppekee, het is alweer vrijdag. En ik kan jullie meedelen dat het nog steeds - en alweer regent. Ik heb nog nooit zoveel regen meegemaakt hier in DK. Het is tot nu toe geen enkele dag droog geweest. Je zou er depri van worden. Maar dat ik weer scherp en duidelijk kan zien is wel heerlijk! Dat maakt vooral ook autorijden een stuk meer safe ;-)

Gisteren was onze dochter jarig en wij waren uitgenodigd op een heerlijk verjaardagsdiner. Ook al moest ze tot half vijf werken had ze toch een drie-gangen menu klaar gemaakt. (ik had - echt waar - aangeboden om te helpen, maar niks ervan). Na het eten speelden we het spel "What do you meme". Caroline had het meegebracht en we hadden een paar hilarische uurtjes. Gelukkig was het die avond redelijk droog, want de chef en ik hadden de fiets genomen. 

Dit is het spel niet, maar Carl die nog een dictaat voor school moest maken.

De dag ervoor, woensdag, reden we naar Tilst bij Aarhus om (tante)Birthe te bezoeken. Die heeft haar heupkom gebroken en na een paar dagen ziekenhuis (operatie) werd ze naar huis gestuurd. Dat was net voor kerstmis. Gelukkig wonen haar kinderen en aanhang redelijk dichtbij en konden helpen. Birthe is een stijfkop die eigenlijk alles zelf wil doen, dus heeft ze bijna alle hulp afgezegd, tot groot verdriet van haar dochter. Eigenwijze dame, die Birthe van 81. 

Wij brachten croisantjes mee en als vulling garnalen en zalm. Daar had de chef 's morgens voor gezorgd terwijl ik naar de kapper was. Ik kreeg een paar reflexen in het haar om het een beetje meer egaal te maken. Nu heb ik iets meer een staalgrijs koppie. Moet er wel aan wennen hoor.

  

Zoals ik schreef gingen we dinsdagavond naar de film "A Man Called Otto" met Tom Hanks. Eerlijk is eerlijk, die Amerikanen kunnen er wat van! Films maken. De film was geweldig. Humoristisch, gevoelig en echt geen glamourplaatje met opgedotte toneelspelers zoals ik had verwacht.  

Nu ga ik maar weer even een paar stukjes van de puzzel leggen. Het begint al wat te worden. 

dinsdag 17 augustus 2021

Feest.

Zaterdag was het dan zover. Feest ter gelegenheid van onze 70-ste verjaardagen het afgelopen jaar. Iedereen had er zin in; het was ook alweer lang geleden en Denen houden nu eenmaal van feesten.


De tent werd de dag ervoor opgezet. 
Het zou kunnen regenen, maar we hebben prachtig weer gehad.


Het varken draait aan het spit. De jongens kijken toe vanaf het balkon.
 


Een praatje met Martin, de kok. 




Welkomstdrankjes, voor ieder wat wils.


De gasten druppelen binnen - nou ja, binnen en buiten..



Familie van Jørgen


Mijn zwager (en ikzelf)



Ons Marije en Ivona.


Mijn vriendinnen met aanhang.


De buren.


Vrienden van mijn man, mijn zwager en mijn oud-collega.



Casper was bartender, geassisteerd door Carl.






Een kijkje in de tent


en daarbuiten



Het bier en de limonade lagen op ijsblokjes in onder andere de kruiwagen.



De lieve, mooie speech van onze dochter.


Heerlijke salades.


Dansjes werden geoefend



De buren hadden ook de vlag uithangen


Laat op de avond gingen we naar binnen. Daar werd ook gedanst! 


We kregen veel bloemen en planten. Hier een prachtig boeket van dochterlief en vriend.


Cadeautjes hoeft niet, hadden wij geschreven. Daar hield niemand zich aan.

Wát een feest hebben wij gekregen van onze kinderen! Geweldig!!!

dinsdag 3 augustus 2021

Eenentwintig!

 





Eenentwintig lentes.

Deze lieve kleindochter werd "ineens" eenentwintig. 

We vierden haar met een heerlijk etentje gisteren dat moeder Sandra op tafel zette. En natuurlijk "het koningsspel". De meiden tegen de mannen (waar we natuurlijk van verloren).


De tijd? Ja, waar is die in 's hemelsnaam gebleven.
Wat een rijkdom om dit te kunnen vieren met haar.

zondag 4 juli 2021

Logeetje

 

Op deze warme zondag: sno-brood bakken over vuur (en marshmellows roosteren)


Gisteren naar Jelling. Daar liggen de twee heuvels met de grafkamers van de eerste koning en koningin van Denemarken. Daar staan ook de twee beroemde Jellingstenen, die hun zoon, koning Harald liet maken. Het staat nu op de lijst van Unesco. 


We waren ook in het museum, dat beslist de moeite waard is.


Maar eerst werd er gewerkt. De laatste zak boomschors moest verdeeld worden in de tuin


Fijn met zo'n tuinhulp. Hij had z'n ijsje verdiend.


En dan was het natuurlijk ook voetballen!

dinsdag 4 mei 2021

Dat vrouwtje in Vlijmen...

Als kind, toen we weer in het Brabantse land woonden waar mijn ouders vandaan kwamen, mochten mijn broer en ik minstens een keer per jaar met ons moeder mee op bezoek bij "het vrouwtje in Vlijmen". Een gerimpeld oud vrouwtje dat een huisje had naast een grote boerderij. In die boerderij woonde haar zoon en soms mochten we even kijken op de zolder, waar rijen aan elkaar geregen appeltjes hingen te drogen. Ze was heel lief dat vrouwtje, vond ik. En mijn moeder waardeerde haar erg. Veel later besefte ik pas het wie en waarom van dit.


Mijn vader is geboren in december 1923. Als oudste zoon in een schoenmakersgezin met heul veul kinderen. Toen hij zestien was brak de oorlog uit. Twee jaar later werd hij achttien en opgeroepen om te werken in Duitsland. In een van Hitlers fabrieken. Dat wilde hij niet. De oorlog was al een paar jaar oud en men hoorde vele verhalen over het hoe en wat dat werken inhield. Hij liep weg van huis en dook onder. Niemand anders dan hijzelf wist waar. In Vlijmen bleek naderhand, op de zolder van een boerderij (niet die van de foto hierboven). Ik weet niet hoe lang hij daar was; ik weet niet of hij wat werk kon verrichten op die boerderij en de mensen aan wie ik het vragen kon zijn er helaas niet meer.  (Ik weet wel dat mijn opa werd opgepakt omdat hij niet wist waar zijn zoon gebleven was. Ik heb ook gehoord dat hij vreselijk hard behandeld is daar, waar hij later trauma's aan overhield).

Mijn vader is de mensen die hem verscholen hebben heel zijn leven dankbaar geweest. Ze hebben heel wat voor hem geriskeerd en hem als hun eigen zoon behandeld.  Helaas is mijn vader heel jong gestorven - hij werd niet ouder dan 34 jaar. Maar mijn moeder heeft altijd deze familie in ere gehouden. Ik heb de boer nooit gekend, maar zijn vrouw dus wel. Het vrouwtje uit Vlijmen. Als ik mijn ogen dicht doe weet ik nog precies hoe ze eruit zag en ruik ik weer die gedroogde appeltjes. 

Voor haar - voor die vele mensen die zich ooit met gevaar voor eigen leven hebben ingezet voor een vrij Europa - voor hen brand ik vanavond een kaarsje.

In Denemarken wordt bevrijdingsdag de vierde mei gevierd tegelijkertijd met de dodenherdenking. Om acht uur 's avonds kwam dit bericht over de radio: 

I dette øjeblik meddeles det, at Montgomery har oplyst, at de tyske tropper i Holland, Nordvesttyskland og i Danmark har overgivet sig.


Her er London, Vi gentager..


Op dit moment wordt er medegedeeld dat Montgomery bevestigt dat de Duitse troepen in Holland, Noordwestduitsland en Denemarken zich hebben overgegeven.

Hier is Londen, Wij herhalen...

Wij zetten kaarsen voor het raam.


zaterdag 1 mei 2021

Feest

De chef werd 70. Mijn dierbare man, far, morfar en farfar. Jaja, je hebt wat titels in Denemarken. We hebben er een heel gezellige, fijne dag van gemaakt! Met de kinderen en kleinkinderen. Zoooo gezellig!


Eerst met koffie/thee en "varme hveder" = warme tarwebroodjes, vanwege het feit dat het Storbededag was; een vrije dag dus in DK met de winkels dicht. Omdat de bakkers op Storbededag niet mochten werken bakten ze de dag ervoor broodjes om op te warmen. Deze traditie is in ere gehouden! Een keer per jaar...varme hveder!

In plaats van taart een "kagemand", een heerlijke koek (met snoepjes erop en een band van marsepein). 


Er waren cadeau's! Een van de mooiste is het tegoed hebben van een feest dat onze kinderen willen organiseren. Als het kan/mag/doorgaat/er geen stok tussen gestoken wordt/we gezond blijven..... Een feest met een speenvarken aan het spit met alles erop en eraan. Voor de familie (als die uit NL mogen komen) voor kinderen en kleinkinderen en voor vrienden. Duimen dus maar. Ergens...begin augustus of begin september..

We gingen er even uit, naar buiten. Even een luchtje scheppen resulteerde in een korte wandeling naar Sandra's huis. Daar lagen grote stenen - runestenen uit het ijstijdperk - op het grasveldje voor. Dat grasveld moet veranderen om een een extra plaats voor een auto maken. De straat is nogal smal daar en Casper heeft nu ook een voertuig. En twee stenen (loeizwaar!) lagen in de weg. Het bleef niet bij "even kijken"...







Gelukt! Met vereende kracht! (Of nee, ik maakte alleen de foto's...)

Thuisgekomen werd het eten klaargemaakt. Caroline was nu ook van de partij; die was naar een "svendegilde" geweest. Als je hier een vakdiploma hebt gehaald (na een studie van 4 jaar, theorie en praktijk) dan ben je "Svend", Gezel, uitgeleerd. En dat wordt gevierd. Een van haar klasgenoten gaf een uitgebreide lunch voor familie en vrienden en kreeg een berg cadeautjes. Later op de dag kwam kleindochter gezellig naar haar morfar.

Onze fantastische dochter had alles voorbereid voor de burgers met pulled pork.


Er was vlees, vis voor de vegetariërs, coleslaw in twee varaianten, de perfecte barbecuesaus, geglazeerde uien, avocado en sla....mmmm, daarbij lik je echt je vingers af. Wij hadden gezorgd voor het voorgerecht, een kaviar-garnalenrand met gerookte zalm. En als toetje ijs en fruit.




Zie hier mijn keukenprinses!


Opruimen, twee volle afwasmachines en nog een tijdje gezellig nabuurten. Om half elf gingen de laatsten de deur uit.

Dank jullie wel lieverds!!!!!