Hij kwam naar ons en bracht mee:

Een pakje met vijf CD's vol oude Nederlandse liedjes. Liedjes die ik nog ken want ik ben al zoooo lang weg uit mijn oude vaderland. Leuk om te horen en en om mee te zingen.

We gingen de dag na de trail toch nog wandelen. Het was immers mooi weer en zijn benen wilden best.

Natuurlijk langs het strand want dat trekt altijd.

 

Er is oh-zo-veel strand verdwenen met de winterstormen. 

We wandelden ook door een klein parkje en door het nieuw bebouwde gebied bij de haven. Even en selfie, zei mijn broer.Die verwarde haarbos van mij is gisteren (gelukkig) weer gekortwiekt.

Maandag vloog hij terug naar huis. Leuk geweest; Tot de volgende keer.

De laatste foto is van het zonnetje dat vanmorgen binnenscheen toen ik boven stond te strijken.

Kom op voorjaar!!!

Gezellig met jong en oud.

De paaslunch bij ons. De tafel was net groot genoeg voor twaalf man. Jeff bracht een Heerlijke salade mee, Sandra een paas-taart en Caroline een citroentaart.

Wij hadden gezorgd voor de traditionele haring, zalm en garnalen en heel veel eieren plus een stuk ree-vlees en een lamsbout (met het nodige bijhorende). Bijna alles ging op; de jeugd kan er wat van!

Even wandelen met z'n allen (minus de chef) voordat er een kaasplateau op tafel kwam. Op het laatst koffie en thee met het gebak. 

Denen tafelen heeeeel lang. We begonnen om twee uur 's middags en rond negen uur 's avonds ging de bubs op huis aan.

Wel heel gezellig gekeuveld. Af en toe zijn het net kleine kinderen die elkaar bekogelden met kroonkurken, druiven en snoeppapier. Ze ruimden het wel zelf op; de rest ging vandaag in de stofzuiger.

Nu kijk ik met plezier naar het mandje met paaseieren dat we kregen; naar de prachtige rozen en het mooie boeket. 💓 Ivona, Per en Caroline. We kregen ook nog chocolade en een literfles Grimbergen ;.)

Maar het fijnste van alles is het bij elkaar zijn. 

Na Pasen..

 

Na een paar luie relaxte paasdagen was er weer werk aan de winkel. De order waar we in de paasweek mee waren begonnen, waar Philip hier even meehielp, moest afgerond worden.

Dat lukte vandaag, ondanks het feit dat ik met de chef meeging naar de pacemaker contrôle en we een paar uurtjes weg waren. Die contrôle is in het ziekenhuis in Vejle, een deel van "sygehus Lillebælt".

We moesten even wachten; het is altijd een drukte van belang in dit ziekenhuis.

Dit zijn maar een paar van de "snoeren"die hij opgeplakt kreeg, er kwamen er nog een stuk of vijf bij om direct aan een computer te worden aangesloten.

Het bleek dat de pm op te veel volt stond, dat moest gewijzigd worden. Er was een arts en een speciaal verpleegster. Ze maten en testten en maten en voerden stroom op en neer totdat zij en de chef voelden dat het goed was. De chef kreeg weer wat vertrouwen in de goede afloop. 

"De man van zes miljoen", noem ik hem een beetje plagend.. Ken je die oude tv serie nog ;-)

Hij kreeg het directe telefoonnummer van de afdeling mee naar huis en de verzekering van een nieuwe afspraak over een half jaar. 

Morgen weer een contrôle - dit keer in Kolding. Daar passen ze de medicijnen aan en kijken naar de "niet technische kant" van de patiënt, maar naar zijn algehele hart-problemen-en gezondheid.

Ik vind dat wij een fantastisch ziekenhuis hebben hier in het "Trekantsområdet", het driehoeksgebied in het noordelijke deel van zuid Jutland. Petje af; heel geruststellend. Nee, ze kunnen een mens niet nieuw maken, maar er wel voor zorgen dat hij/zij zo goed mogelijk verder door het leven kan gaan.

Daarom hier een foto van bloemen; de bloemen die wij met Pasen kregen. 

Voor al die mensen in de ziekenzorg.

(en een fotootje van de hartige taart/quiche die ik maakte van restjes brie en rochefort omdat die anders liggen te verpieteren in de koelkast en wat voor een makkelijk avondetentje zorgde. De chef gaat immers elke woensdagavond naar de schietvereniging met kleinzoon Carl. In iedergeval in het winterseizoen.

Geluk zit in de kleine dingen.

Geluk is om op kousenvoeten en in ochtendjas naar buiten te lopen om bieslook te knippen. Een van de laatste voorbereidingen van het paasmaal, oftewel påskefrokost.

De tafel was gedekt - voor twaalf man; Er kwamen er nog twee bij dus eentje moest genoegen nemen met een kruk uit de werkplaats. Het ging "net" allemaal aan tafel. 

Zes jonge mensen aan de ene kant, acht "grote" mensen aan de andere..

Voor voedsel-overschot hoeven wij niet bang te zijn. Op de kaas na ging alles op! Fijn dat iedereen zo genoot van het eten en van elkaars gezelschap. (de chef was niet helemaal aan top; jammer)

Na het eten opende Casper spontaan "de bar" en mixte drinks en cocktails, bijgestaan door Caroline.

Ik kreeg een gin-hass, de chef een black russian en verder was er voor ieder wat wils.

De heren gingen even naar buiten; benen strekken en genieten van het zonnetje.

Na afloop was er koffie en thee en ik had twee taarten gebakken. Tot algemeen genoegen.

Het was een vrolijke pasen.

Hoppekee!

Hoppekee, het is alweer vrijdag. En ik kan jullie meedelen dat het nog steeds - en alweer regent. Ik heb nog nooit zoveel regen meegemaakt hier in DK. Het is tot nu toe geen enkele dag droog geweest. Je zou er depri van worden. Maar dat ik weer scherp en duidelijk kan zien is wel heerlijk! Dat maakt vooral ook autorijden een stuk meer safe ;-)

Gisteren was onze dochter jarig en wij waren uitgenodigd op een heerlijk verjaardagsdiner. Ook al moest ze tot half vijf werken had ze toch een drie-gangen menu klaar gemaakt. (ik had - echt waar - aangeboden om te helpen, maar niks ervan). Na het eten speelden we het spel "What do you meme". Caroline had het meegebracht en we hadden een paar hilarische uurtjes. Gelukkig was het die avond redelijk droog, want de chef en ik hadden de fiets genomen. 

Dit is het spel niet, maar Carl die nog een dictaat voor school moest maken.

De dag ervoor, woensdag, reden we naar Tilst bij Aarhus om (tante)Birthe te bezoeken. Die heeft haar heupkom gebroken en na een paar dagen ziekenhuis (operatie) werd ze naar huis gestuurd. Dat was net voor kerstmis. Gelukkig wonen haar kinderen en aanhang redelijk dichtbij en konden helpen. Birthe is een stijfkop die eigenlijk alles zelf wil doen, dus heeft ze bijna alle hulp afgezegd, tot groot verdriet van haar dochter. Eigenwijze dame, die Birthe van 81. 

Wij brachten croisantjes mee en als vulling garnalen en zalm. Daar had de chef 's morgens voor gezorgd terwijl ik naar de kapper was. Ik kreeg een paar reflexen in het haar om het een beetje meer egaal te maken. Nu heb ik iets meer een staalgrijs koppie. Moet er wel aan wennen hoor.

  

Zoals ik schreef gingen we dinsdagavond naar de film "A Man Called Otto" met Tom Hanks. Eerlijk is eerlijk, die Amerikanen kunnen er wat van! Films maken. De film was geweldig. Humoristisch, gevoelig en echt geen glamourplaatje met opgedotte toneelspelers zoals ik had verwacht.  

Nu ga ik maar weer even een paar stukjes van de puzzel leggen. Het begint al wat te worden. 

Feest.

Zaterdag was het dan zover. Feest ter gelegenheid van onze 70-ste verjaardagen het afgelopen jaar. Iedereen had er zin in; het was ook alweer lang geleden en Denen houden nu eenmaal van feesten.

De tent werd de dag ervoor opgezet. 

Het zou kunnen regenen, maar we hebben prachtig weer gehad.

Het varken draait aan het spit. De jongens kijken toe vanaf het balkon.

 

Een praatje met Martin, de kok. 

Welkomstdrankjes, voor ieder wat wils.

De gasten druppelen binnen - nou ja, binnen en buiten..

Familie van Jørgen

Mijn zwager (en ikzelf)

Ons Marije en Ivona.

Mijn vriendinnen met aanhang.

De buren.

Vrienden van mijn man, mijn zwager en mijn oud-collega.

Casper was bartender, geassisteerd door Carl.

Een kijkje in de tent

en daarbuiten

Het bier en de limonade lagen op ijsblokjes in onder andere de kruiwagen.

De lieve, mooie speech van onze dochter.

Heerlijke salades.

Dansjes werden geoefend

De buren hadden ook de vlag uithangen

Laat op de avond gingen we naar binnen. Daar werd ook gedanst! 

We kregen veel bloemen en planten. Hier een prachtig boeket van dochterlief en vriend.

Cadeautjes hoeft niet, hadden wij geschreven. Daar hield niemand zich aan.

Wát een feest hebben wij gekregen van onze kinderen! Geweldig!!!

Eenentwintig!

 

Eenentwintig lentes.

Deze lieve kleindochter werd "ineens" eenentwintig. 

We vierden haar met een heerlijk etentje gisteren dat moeder Sandra op tafel zette. En natuurlijk "het koningsspel". De meiden tegen de mannen (waar we natuurlijk van verloren).

De tijd? Ja, waar is die in 's hemelsnaam gebleven.

Wat een rijkdom om dit te kunnen vieren met haar.

Logeetje

 

Op deze warme zondag: sno-brood bakken over vuur (en marshmellows roosteren)

Gisteren naar Jelling. Daar liggen de twee heuvels met de grafkamers van de eerste koning en koningin van Denemarken. Daar staan ook de twee beroemde Jellingstenen, die hun zoon, koning Harald liet maken. Het staat nu op de lijst van Unesco. 

We waren ook in het museum, dat beslist de moeite waard is.

Maar eerst werd er gewerkt. De laatste zak boomschors moest verdeeld worden in de tuin

Fijn met zo'n tuinhulp. Hij had z'n ijsje verdiend.

En dan was het natuurlijk ook voetballen!