Over dingen en doetjes in Denemarken.

Posts tonen met het label Hamburg. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Hamburg. Alle posts tonen

woensdag 10 mei 2017

Cultuur, cultuur, cultuur

Na een dag rondlopen op een beurs wil een mens gewoon niet veel anders dan: zitten! Daarom had ik van huis uit kaartjes besteld voor de musical: "Ich war noch niemals in New York". Met de liedjes van Udo Jürgens. De musical was maar la-la, maar de toegang naar het theater, het theater zelf en het uitzicht waren meer dan de moeite waard!
Om bij het theater te komen moet je worden overgezet naar de andere oever met de musical pont:




 Vanaf de achterboeg had je een mooi uitzicht op de nieuwe "Elbsymfonie", gebouwd op de fundamenten van de oude pakhuizen in Speicherstadt. Een imponerend gebouw. Alleen al voor een rondleiding is er een wachtlijst van vele maanden en kaartjes voor voorstellingen zijn al meer dan een jaar vooruit besteld.

Vanaf de Landungsbrücke vaarden wij naar de overkant, waar twee theaters naast elkaar liggen. Wij gingen naar het Stage Theater an der Elbe:



In de foyer hingen prachtige fotografiën van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar wat maakt hij fantastische werken!


Dit heet (vrij vertaald) 
"De jongen met het bliktrommeltje en de 99 luchtballonnen"

Vanuit het theater nam ik nog een foto van de prachtige Elbsymfonie:






Rond half tien 's avonds waren we weer terug op het vaste land bij de Landungsbrücke.
Ditmaal met genoeg contanten om de U Bahn te kunnen nemen.

En om het cultuurglas helemaal vol te gieten gingen we gisterenavond naar de voorpremière van de mini-musical "Problemen met Douglas", waarvoor Peter ons had uitgenodigd.
Geweldig! Wat kan ons relatief kleine Theater toch fantastische eigen producties opzetten.
Applaus!

dinsdag 9 mei 2017

Kleingeld

Wij gingen naar de grote stad. Of nee, dat haalt het niet: we gingen naar de tweede grootste stad van Duitsland, naar de beurs in Hamburg. De Fespa, een beurs voor reclamemakers, printers en meer. We hadden Euro's bij (die snel opraken in een metropoliet) en onze VISA kaart, waarmee je (bijna) overal in Europa mee kunt betalen. Alleen niet als je een enkeltje wilt in de U-Bahn. Of als er parkeergeld betaald moet worden. Ook niet als je na zo'n dagje beurs iets wil gaan eten in een gezellig restaurantje. "Alleen cash".
En natuurlijk is er nooit een geldautomaat in de buurt als je hem nodig hebt :-).

Om naar Hamburg te rijden voor enkel en alleen de beurs was ons toch wat te veel. We boekten twee overnachtingen in een hotel vlak bij der Hauptbahnhof en reden zondagmorgen al vroeg aan. Hamburg is hier 260 km vandaan en om twaalf uur 's middags waren we al op de plaats van bestemming. Nog een hele zondagmiddag en avond voor "het gezellige". We aten iets en namen de hop-on-and-off-bus (met gids) en zagen op deze manier heel veel van deze wereldstad.



Langs de Alster, zo mooi groen en gezellig. Een groen/blauwe oase, dwars door de stad. Aan de andere kant van de weg lagen HUIZEN...koopprijs: 17000 Euro pr. vierkante meter :-).



Ik heb nooit geweten dat Hamburg meer bruggen heeft dan Amsterdam en Venetië bij elkaar!


Een standbeeld voor de dichter Heinrich Heine.


Mooi, zo'n busstation!

We stapten uit bij het Rathaus, waar een bijeenkomst was van de partij vóór de EU.



Dronken eiskaffee (het was prachtig weer) op een terras en zaten even op de trappen bij de Binnen Alster.



We namen de bus weer, langs prachtige gebouwen, door lanen, langs kerken (de Sint Michel bv) en het duurste hotel van Hamburg, "Die vier Jahreszeiten" (daar staat nog een portier voor de deur die taxi's aanroept).

We gingen er weer uit bij de "Landungsbrücke" en hoppela, daar zaten we ineens midden in de havenfeesten. De haven van Hamburg bestaat 800 jaar en dat werd volop gevierd. Wij zaten ineens met onze neus vooraan bij een concert met Johnnie Logan (die een Deense band bij had), genoten van longdrinks, zagen het einde van de grote Regatta - de scheepsparade - met alles wat reilt en zeilt op de Elbe. Er waren veel twee-en driemasters uit Amsterdam en die kregen als afsluitgroet het Wilhelmus mee.

En vandaar wilden we de bus weer nemen, maar die kwam niet meer (te laat). Dan maar weer trappen op en af voor de U-Bahn, waarvoor we te weinig klein geld hadden. Weer omhoog die trappen op, waar het na geruime tijd de chef lukte om een taxi te praaien. Vanaf nu: altijd klein geld op zak (maar man wat raak je daar vlug doorheen).
We aten die avond laat-vlak bij ons hotel en doken daarna meteen het bed in.