Cultuur, cultuur, cultuur

Na een dag rondlopen op een beurs wil een mens gewoon niet veel anders dan: zitten! Daarom had ik van huis uit kaartjes besteld voor de musical: "Ich war noch niemals in New York". Met de liedjes van Udo Jürgens. De musical was maar la-la, maar de toegang naar het theater, het theater zelf en het uitzicht waren meer dan de moeite waard!
Om bij het theater te komen moet je worden overgezet naar de andere oever met de musical pont:

 Vanaf de achterboeg had je een mooi uitzicht op de nieuwe "Elbsymfonie", gebouwd op de fundamenten van de oude pakhuizen in Speicherstadt. Een imponerend gebouw. Alleen al voor een rondleiding is er een wachtlijst van vele maanden en kaartjes voor voorstellingen zijn al meer dan een jaar vooruit besteld.

Vanaf de Landungsbrücke vaarden wij naar de overkant, waar twee theaters naast elkaar liggen. Wij gingen naar het Stage Theater an der Elbe:

In de foyer hingen prachtige fotografiën van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar wat maakt hij fantastische werken!

Dit heet (vrij vertaald) 

"De jongen met het bliktrommeltje en de 99 luchtballonnen"

Vanuit het theater nam ik nog een foto van de prachtige Elbsymfonie:

Rond half tien 's avonds waren we weer terug op het vaste land bij de Landungsbrücke.

Ditmaal met genoeg contanten om de U Bahn te kunnen nemen.

En om het cultuurglas helemaal vol te gieten gingen we gisterenavond naar de voorpremière van de mini-musical "Problemen met Douglas", waarvoor Peter ons had uitgenodigd.

Geweldig! Wat kan ons relatief kleine Theater toch fantastische eigen producties opzetten.

Applaus!