De eerste woensdag in mei worden hier alle sirenes getest. Vroeger hadden we nogal wat chemische bedrijven hier nabij; nu is dat begrensd - de Shell is er nog, de brouwerij en een paar lokale sirenes lieten hun geloei horen Vijf minuten "gehuil"....toen was het over. Ze werken, hoor!
Het weer is nog steeds heerlijk. Volop zon en oostenwind. Je moet dus alleen niet naar het strand hier fietsen, daar waait de koude zeewind! Maar hier is het goed zitten in de tuin en ik kan lekker met de fiets naar m'n werk....Ik hoef gelukkig niet ver weg deze dagen want het autootje heeft last van slechte ontsteking en moet een nieuw "ontstekingssysteem" krijgen. Morgen is 't ie klaar.
Mijn kies kan hopelijk gered worden. Het is er zo eentje met een mega grote vulling. Het tandbeen heeft zich teruggetrokken en dan komt de vulling als het ware als een los hoedje op de kies te liggen en dat geeft problemen. Nu heeft de tandarts er antibiotica ingespoten en....tra-la...het schijnt te helpen. Alleen...als de kiespijn terugkomt dan zal de kies eraan moeten geloven......en ik wil hem toch nog eventjes houden..
Een goede tandarts hebben is een lot in de loterij.
De eerste tandarts die ik hier in DK kreeg was een hardhandige beul. Hij sliep mijn tanden, omdat ze volgens hem veel te dicht op elkaar stonden. Nadat hij al mijn verstandskiezen had getrokken en ik na een gewone "onderhoudsbeurt" met een bloedige, pijnlijke mond naar huis liep, zei ik "nooit meer" en zocht een andere.
Ach, ik vond zo'n aardige man, een goede tandarts ook, maar na een jaar emigreerde hij met zijn gezin naar Frankrijk. Terug naar "AF".
De tandarts die de praktijk overnam werd binnen een jaar gearresteerd voor verduistering, bye, bye.. en na hem kwamen er twee jonge vrouwen die het hadden over hollistische tandbehandlingen. Ze wilden mijn mond oppeppen met dure kronen en weet ik wat nog meer. Au, au!
Het toeval was dat ik via mijn werk op een kursus terechtkwam waar ook een schooltandarts onder de kursisten zat. Die kon me misschien uit de misère helpen! Ze mocht me alleen niet zeggen welke tandarts een goeie was (zoiets als beroepsetiek), maar ze kon wel zeggen welke tandarts ze zelf had!
En dat was Svend Åge, die ik eigenlijk goed kende, want onze kinderen zaten in dezelfde klas.
Dit jaar vieren hij en ik onze vijfentwintig jarige tandarts/patient verhouding.
Och, wat ben ik toch blij met Svend Åge!
Mijn tanden werden voor "zeer gezond" verklaard. Áls er iets gerepareerd moest worden, was dat zonder pijn. Mijn tanden en kiezen hebben in die vijfentwintig jaar bijna niks geleden (en gekost).
Ik was niet de enige die van tandarts wisselde. Manlief nam de tandvrouw, want Svend Åge had de kliniek samen met zijn vrouw. Mannetje had niet zo'n goede tanden als ik en heeft daarom vrouw Bodil met zeer vele bezoekjes vereerd; maar altijd met een goede uitval en een goed doorzichtige prijs.
In de loop der jaren kwamen de kinders ook bij de "Juultjes"terecht en nu is ook schoonzoon bij dezelfde tandenbank,,,,,
Svend Åge is een oudere heer nu, die nog maar weinig patienten heeft. Hij is ook wat (erg) ziek geweest. Maar dochter Stina heeft haar intrede in de praktijk gedaan en daarom blijven we voorlopig (gelukkig) nog bij de Juultjes.
