Ik zat twee dagen op een eiland. Op een klein eiland ( omtrek 8 km.) samen met mijn collegaas.
Je kwam er met de pont, die er een klein uurtje over deed, dus eventjes naar het vasteland zat er niet bij!
Er wonen 108 personen op het eiland, waarvan 4 kinderen, een kruidenier, de kro-waard met z'n vrouw, een timmerman, een lerares en nog een paar beroepsmensen; de rest waren WAO'ers of gepensioneerden.
Er mogen geen auto's rijden op het eiland, dus iedereen heeft een tractor, een grasmaaier of iets anders dat herrie maakt.
Het eiland is totaal beschermd gebied (volgens mij zijn tractoren grotere verontreinigers dan auto's) en er groeit gras, gras en nog eens gras! Er wordt wat afgemaaid, wat een ellende was voor een onder ons, die erg allergisch is.
Er zijn reeen en herten, konijnen en vele soorten (roof)vogels, maar een paard of een koe is in geen velden of wegen te bekennen (jammer van al dat gras!)
De EU betaald geld voor het verruigen van de grond......ergo alles ligt brak.
We werden afgehaald van de pont en met een traxa naar ons verblijf vervoerd.....
Voor onze maaltijden gingen we naar Thunø Kro, waar we heerlijk, traditioneel zomers aten.
Nieuwe aardappeltjes, verse vis, reerug en prille groente.
Het was 20 minutten lopen van de KRO naar "huis" (en andersom) dus aan beweging geen gebrek bij 3 maaltijden per dag!
Toch hebben we hard gewerkt en er zijn een hoop workshops kant en klaar gemaakt om na de vakantie uit de lade te trekken...
Nog even op de kertoren, die tevens als vuurtoren diende...
En gisteren weer met de pont naar huis....
Adieu Tunø!
