Die arrogante Fransen toch!

De Michelin sterren zijn weer verdeeld en ondanks de vreugde is er weinig erkentelijkheid voor de mensen van Michelin.

Geen enkel restaurant in DK, nee, in heel Scandinavie kan het franse gehemelte strelen.

Niemand krijgt meer dan 2 sterren, zelfs werelds beste restaurant Noma moet zich met 2 tevreden stellen.

Tel daarbij op dat de Michelin keurders alleen de hoofdsteden bezoeken en wij in ons stadje over, zeker één, zeer beroemd restaurant beschikken....

......tja; die arrogante fransen weten het beter....

En ik? Ik eet net zo lief thuis, want de chef hier kan uitstekend koken....daar lik je je vingers bij af (en dat kun je in een chic restaurant weer niet maken :-))

Spring's?

Eerlijk is eerlijk; ik heb de foto gepikt van facebook.

Ik zou best willen dat je voorjaar kon tappen!

Wie niet!?!

Vanmorgen lag er weer sneeuw en op deze foto kun je zien dat er nog steeds een dun laagje ligt. En het vriest ook nog eens 8 graden!

Ik doe er maar een foto bij van een computerende kleinzoon.

3 jaar oud, maar al een ervaren pc speler :-))

De nieuwe tijd, net wat U zegt!

Kkkkkkoudddd....!

Brrrrr; het heeft het hele weekend heel hard gewaaid, tegen storm aan! En dat bij lage temperaturen....brrrrr, wat voelde het koud aan!

Philip en ik zijn maar naar een speelcentrum gereden, waar het heerlijk warm was. Na drie en een half uur spelen was het heertje op en heeft een dikke twee uur liggen slapen :-)

Nu is het logeetje weer naar huis en hier is de rust wedergekeert.

Weekendkind

Hij heeft een beetje buikpijn; vandaar dat hij niet zo energiek is dan anders. We hebben maar een paar DVD's gekocht; hij blijft per slot van rekening het hele weekend.

Nu slaapt hij als een roos.....

Licht.

Hoe noordelijker je woont des te donker zijn de winters. De lange, koude en vooral donkere winterdagen zijn voorbij.

Hoera! Als ik 'smorgens opsta, om kwart voor zeven, is het licht.

De badkamer, die op het noorden ligt, schittert in oranjerood door de opgaande zon.

Welkom terug lichte dagen en kortere nachten. 

Ik kan me levendig indenken dat in Groenland de eerste zonopgang na een donkere periode geweldig is. In Ilulissat komt de zon de 13.januari om 13.00 uur weer uit zijn winterholletje tevoorschijn en dan is het feest.

Ook licht is het sms'je dat ik gisteren kreeg van de vader van mijn jongste kleinzoon (even nadenken:-) )

De trotse vader schreef dat hij toch eventjes moest pralen met de scores in taalbegrip en taalbeheersing van zijn zoontje. Die had de tot nu toe hoogste score behaald ooit gezien.

Zo zie je maar weer; ik heb ze in alle soorten en maten, kleinkinderen, en ze zijn me allemaal even lief.

Ja, fijn met een begaafd kind en goed dat ze dat nu al testen. Hoogbegaafd is vaak net zo moeilijk als moeilijker kunnen leren.

De tijd zal het uitwijzen.......

Music

Van muziek word ik blij. En ik heb m'n portie weer gehad van de week. Gisteren naar een performance (optreden) van vier leerlingen van de musicalacademie. Die móeten in het kader van hun studie een solo optreden verzorgen. Daardoor kun je duidelijk zien en merken hoeveel ze in de drie jaren, die de studie duurt, leren.
Dat optreden was in het Pakhuis en een van de derdejaars was de zoon van een collega.
Wat een talent !!

En vanavond was het koor....
Echt lekker amateuristisch, maar van zingen word ik (ook) blij.

Gevangenis

In 2007 opende de nieuwe staatsgevangenis in Jylland.

De oude, die sinds1853 - tot 2006 gebruikt werd, is nu een "museum".

Daar gingen we vandaag een kijkje nemen en jeetjemina, daar wordt je toch wel stil van.....

Via deze poort  kwamen de gevangenen in de patio...

Dan de trap op en door een lange koude gang....

naar de cel!

Kleine cellen; isolatie cellen; slechts één telefoon op de gang; badkamers zonder privacy; brrrrr...

"Naar mijn eerlijk mening moet vrijheidsberoving de allerlaatste mogelijkheid zijn die een gemeenschap gebruikt, en dan alleen nog uit zelfverdediging" - op de muur geschreven door een gevangenisdirecteur.

Op de foto's hier ziet het er allemaal vrij goed uit. Anders was het gevoel dat je kreeg als je in een cel stond waar maar een beetje licht binnenkwam; als je de tralies, sloten en hekken zag; als je het versleten linoleum in de gangen en trappen zag; als je las wat de gevangen op de muren en in schriften hadden geschreven; als je de bezoekerskamertjes zag en het eeuwig waakzame oog van de opzichters op je voelde rusten.....dan liepen de rillingen over je rug. Overal hoorde je geluiden die bij opsluiting horen: "leg hier je kleren neer"; ruzie tussen de gevangenen, orders van de opzichters, gehamer op de tralies, gerammel met etensblikken.....

Poeha, heerlijk om weer buiten te staan, waar de lucht hoog en blauw was en de zon voor een mooie maart temperatuur zorgde 

(8 graden).