Gisteren heb ik "manden min" (wat letterlijk betekend: mijn man, maar feitelijk de man in mijn leven) meegesleept naar het winkelcentrum in Kolding om de laatste kerstcadeautjes in te slaan.
Nou, meeslepen is misschien wat te sterk gezegd;
hij moest zelf ook nog een paar dingen hebben en ging daarom toch best vrijwillig mee.
Druk? Nee, eigenlijk helemaal niet!
Het zal wel een teken van de nog steeds wat stokkende en voorzichtige economie zijn.
Enfin, alle cadeautjes zijn binnen, op twee pakjes na. Die ga ik woensdag halen met de twee oudste kleinkinderen.
Onze "mormor-jule-toer".
Op het grote plein in het storcenter waren de kerstkabouters bezig met hun dagelijkse dingen...
Hier een kijkje bij een van de huisjes; er is een heel kabouterdorp.
Want kabouters, oftewel nisser, horen bij onze kerst.
Nu is het een vriendelijk manneke geworden,
maar dat is hij pas sinds het begin van de 20.ste eeuw.
Vóór die tijd was de nisse, de huiskabouter, een soort beschermer van de boerderijen en boerenhuisjes.
Hij zorgde voor sterk volk, gezond vee, een goede oogst en een welvarend boerenbedrijf.
Maar je moest hem wel te vriend houden, anders werd hij vreselijk wraakzuchtig.
Als hij erg kwaad was kom hij zelfs verdwijnen en al het geluk en welstand nam hij mee.
Daarom werd er goed voor deze nisse gezorgd. Op de heilige kerstavond kreeg hij steevast een grote schaal rijstebrij met een flinke klomp boter.
De schaal werd in de schuur of op zolder gezet, meestal vergezeld van een kroes bier.
De naam nisse komt van het koosnaampje van de naam Niels. Niels, Nils, Nisse...
Hij is gekleed in de boerenkleding van vroeger, grijze broek en jas en een rode puntmuts en hij was zo groot als een jongen van 10.
Deze nisse is als voorbeeld gebruikt door de Haddon Sundblom, toen hij de eerste kerstman tekende voor CocaCola.
Haddons ouders kwamen uit Zweden :-)
Nu komen er in alle deense huizen en winkels nissen te voorschijn.
Tja, hier ook....
