Sommige dagen hebben een beetje een wrang smaakje.
Vandaag hadden we een personeelsvergadering en omdat je met deze regering nooit weet of een voorstel wettelijk wordt aangenomen of niet, hebben we maar vast onze voorbereidingen getroffen.
Het voorstel luidt namelijk om een overwegend deel van school-en studie raadgeving/begeleiding op te heffen.
Dat zou betekenen dat sommigen van ons een ontslagbriefje tegemoet kunnen zien.
Áls het doorgaat, wat nog lang niet zeker is, "maar", zegt mijn boss, "je kunt beter afspraken maken in vrede dan in oorlogstijd".
Daarom kregen wij de opdracht om met voorstellen te komen welke procedure er gevolgd moet worden in het geval dat.....
Da's niet zo moeilijk, maar onwilkeurig komt het dan ter sprake of het geen tijd wordt voor oudere medewerkers om op te stappen....
Houvsa, waar kwam dat vandaan!
Sommigen (de ambtenaren) hebben misschien een redelijk goed pensioentje opgebouwd, maar ik heb ook een collega die vorig jaar haar man heeft verloren , een die alleen woont en zich met zijn tijd geen raad zou weten en ik-zelver, die graag werkt en als kostwinner figureert.
Wíe heeft er eigenlijk recht op werk?
Ik ga mijn tanden poetsen!
