Toegangswegen.

Doorkijkje vanuit Middelfart.

Morgen gaat het startschot weer voor de halve marathon. Van Middelfart naar Fredericia, over de brug, heen en terug.

De oude brug van Fyn naar Jylland wordt daarom morgen afgesloten.

Op de nieuwe brug zijn werkzaamheden aan de weg.

Op de autosnelweg van Fyn wordt al lang gewerkt, waardoor het verkeer slechts langzaam kan rijden.

Morgen is een grote auto-beurs in Fredericia, waar veel bezoekers verwacht worden.

Morgen viert de echtgenoot, far, svigerfar, morfar en farfar (zovele namen heeft de hoofdpersoon) zijn verjaardag.

Ik heb maar tegen de Fynboer (de bewoners van Fyn) gezegd dat ze maar vroeg moeten starten. Je weet maar nooit hoe vol de toegangswegen raken. 
En over de brug zullen ze toch echt moeten komen.

KoninginneKoningsdag.

Zijn verjaardag viel altijd op koninginnedag.

Niet dat dat hier gevierd werd, maar als "nederlandse van orgine" was het toch iets waarmee ik groot werd.

Vooral het jaarlijkse defilé langs het bordes van Soestdijk, want toen de koninklijke familie het idee kreeg om het land in te trekken, was ik al vertrokken uit de lage landen.

Maar de oranje koninginnedag zat als een nationaal kleinodie in mijn hersens gegrift.

Met z'n versierde fietsen, spelletjes op het schoolplein en een schoolvrije dag.

Ik ging wonen in een ander land en trouwde met een man die op "koninginnedag" jarig was.

Nu heeft hij voortaan de dag voor zichzelf.

Een koningsdag voor hem.

...daar kan toch wel een lachje af....(oeps).

Konfirmation

Konfirmation, confirmatie zou men zeggen op z'n nederlands, hernieuwing van de doopsbeloften zegt misschien meer.

Eergisteren was het Carolines dag!

Een maand geleden hadden Caroline en "morfar" al haar "dank je wel" lied geschreven; vorige week hebben Caro en ik de liedjes opgerold, in een mandje gezet, voorzien van ballonnen en een roze boa. Een "sangskjuler" noemt men dat, een versiering om liedjes in te pakken (net als bij sinterklaasrijmpjes).

Ik had ook een liedje bij op de dag zelf. Dat was verpakt in een tekenmap, waarop vele van haar eigen kindertekeningen prijkten.

Hier lopen we na de kerkdienst achter de broertjes aan.

Hier leest Caroline haar telegrammen en kaarten....

Hier helpt Casper met het noteren van de cadeautjes...

 Hier een kijkje op het overheerlijke buffet...

 ...en na het feest kroop het drietal even bij elkaar op Caspers kamer om tv te kijken.

Caroline confirmatie

 27 april 2014

Een van-alles-en-nog-wat vrijdag.

Wat doet een mens op een vrijdag?

Ik ging werken tot ongeveer half twee. Toen: 

* Naar huis, plantjes uitgepakt en water gegeven.
(die moeten morgen worden gezet).

* Een soort suprise gemaakt (dat doen we hier, om het liedje voor de confirmand in te pakken). Kan ik dus niet laten zien hier, want dan is de verrassing eraf.

* Sarah Bernard koekjes      

gemaakt.

*Stofzuigend door het hele huis gegaan.

* Met de eega een nieuw overhemd gekocht.

*Boodschappen gedaan.

*Naar dochter om een sjaal te halen die omgezoomd moest worden.

*Broodjes gebakken. (lekker voor morgen vroeg).

* Sjaal omgezoomd. 

* Cadeautjes ingepakt.

* Eten gekookt en opgeruimd......

De zon schijnt; de deur staat nog open; daar krijgt een mens energie van!

De kuur.

We hebben wat "afgesnotterd", de chef en ik.

Het was net alsof de verkoudheid van de ene op de andere overging. 

En of het nu is omdat de chef wat minder weerstand heeft dan ik, misschien is het wel omdat hij deze winter al een paar keer aan de peniciline moest, of misschien speelt de mannelijke genetica ook een rol......hij heeft het hard te verduren gehad de laatste paar dagen.

Maar vandaag kwam Caroline!

Wij moesten nog wat klaarmaken voor haar confirmatie zondag en toen bleef ze maar eten. Ze kookte in feite voor ons, leuk toch!

Zo'n middagje Caroline is de beste kuur voor mannenverkoudheid die je kunt bedenken!

Een weekje weg geweest...

's Woensdags naar de Efteling.

Géén files, géén lange wachttijden, géén drupje regen; wat is de Efteling dan mooi door de ogen van een vierjarige.

We begonnen bij het sprookjesbos, bij het kasteel van Doornroosje. Bij de allereerste schildwacht die zat te snurken bleef Philip al lange tijd stilstaan....en op die mannier is er héél veel te zien...

Met een fotoboekje van het park werd er in de auto nog veel naverteld over alles wat er te zien was.

Natuurlijk het meeste over de Fata Morgana. 

Maar je hoeft niet bang te zijn hoor; het zijn maar poppen.

Toen was het alweer donderdag en gingen we naar "Oma Anny".

Daar broodgegeten en toen nog even de stad in.

Oma Anny wilde nog wat kleding kopen en is goed geslaagd.

Vrijdag nog wat boodschappen doen en toen gingen Philip en zijn ouders weer naar huis.

En gisterenavond reden ook wij weer naar het hoge noorden en hebben het huisje in het bos weer voor een maandje afgesloten.

Ja, we reden langs de paasvuren, die vanaf de hoogte van Arnhem tot aan Hamburg overal te zien (en te ruiken) waren.