De bruid!

19 jaar geleden gingen mijn eega en ik een kijkje nemen in het plaatselijke opvangcentrum voor vluchtelingen.

Een ogen-opener, moet ik zeggen.

Er waren destijds vooral veel mensen uit het vroegere Joegoslavien.

We maakten kennis met echtpaar met twee kleine kinderen.

Zij woonden op twee kleine kamertjes, konden gebruik maken van een gezamelijke keuken en douche/toilet. Plaats voor een beetje privéleven was er niet of nauwelijks. 

Deze vluchtelingen kregen geen werkvergunning. Ze gingen immers terug naar hun eigen land als het weer mogelijk was. Maar dat duurde lang; veel langer dan iedereen verwachtte.

Ze kregen drie uurtjes per week taal-les om iets van de deense taal te leren begrijpen. De kinderen mochten niet naar school, maar er was een soort creche gemaakt, waar een beetje onderwijs werd gegeven.

Een kommerlig leven, dat bestond uit wachten; heimwee; een vaderland in ruines; het missen van de familie en de ongewisheid met wat er "thuis" gebeurde.

We inviteerden ze op het eten bij ons. We gingen op bezoek in het centrum. Ik leerde Suzana de deense taal. We werden vrienden.

Vrienden voor het leven.

Gisteren trouwde Saranda. De oudste dochter. En wij waren uitgenodigd op de bruiloft.....

<3 <3 <3

Zo mooi!

Zo dankbaar!

Brobizz.

Schiereilanden, eilanden en eilandjes.

Zo ziet dit land eruit.

7000 km - plus ietsje meer - kust.

Land en water.

Bruggen en ponten, dammen en landengten; je moet altijd wel ergens "overheen".

(Alleen niet als je van ons naar Duitsland rijdt, dat is gewoon een rechte weg...).

Sommige bruggen zijn gratis, de dammen en landengten ook, maar ponten en grote bruggen kosten geld (en tijd).

We moeten mogen naar Sjælland voor een bruiloft.

In Bagsværd, bij København.

We moeten de grote brug over de Storebælt (weer) over.

Nu hebben we een Brobizz gehaald.

Dan kunnen we gewoon de poortjes door.... zonder stoppen...

...de betaling wordt automatisch van de rekening afgeschreven.

Én je krijgt wat korting.

De dag van de grondwet...

1. 5.Juni; de dag van de grondwet
2. vaderdag
3. de  jaarlijkse lunch met mijn vriendinnen....

Op "Grundlovsdag" zijn alle winkels dicht; de scholen zijn dicht; veel bedrijven houden gesloten. En degene die werken doen dat hoogstens tot de klok 12 uur middag slaat.

In de parken, op pleinen en bij andere openbare gelegenheden is het een drukte van belang. Hier wordt de Grondwet gevierd.

Want zelfs al zijn de partijen onderling verdeeld in opvatting over het besturen van een land, zelfs al worden er publieke schandalen opgegraven door de venijnige pers, zelfs al zijn er onderlinge discussies en grote onenigheid......over één ding zijn we het allemaal eens: dat de basale rechten van de mensen in dit land, vastgelegd in een boekje van hoogstens 15 bladzijden, het zeer zeker waard zijn om gevierd te worden!

Dat wordt dus sinds 1849 gedaan.

Vaderdag.......

wordt hier op Grundlovsdag gevierd.

Vader hier kreeg een prachtige hortensia voor in de tuin en een meloenplant voor in de kas.

Ik was de hort op.

De 5.juni ga ik al járen lunchen...en kletsen...en koffiedrinken...en kletsen...en lachen....met af en toe een traan...en kletsen met mijn vriendinnen. Normaal altijd op de stadswallen, maar vanwege het buiige weer was het thuis bij Marianne.

Het is ons elk jaar weer een raadsel (en een genoegen) dat 9 vrouwen een gerecht kunnen meebrengen waarvan er geen twee eens zijn!

Ik had eergisteren al een taart gebakken, omdat ik wist dat ik vandaag tot 12 uur moest werken.

De anderen hadden o.a bij ......garnalen met diverse soorten sla mm., gerookte zalm,  visrolletjes, salade met meloen en ui, stukjes kip met..,diverse soorten kaas, karnemelksbavarois en nog meer en meer....

Ik ben weer op de hoogte en kan weer meeleven met het lief en leed van mijn vriendinnen.

Wij kennen elkaar alweer 35 jaar!

Vanaf de tijd toen we jong en slank, onervaren en nieuwsgierig waren.

Jong en slank zijn we niet meer; met de jaren zijn we ook veel ervaring rijker, maar nieuwsgierig naar wat het leven nog in petto heeft, dat zijn we nog steeds!

Hemelvaartsvakantie.

We waren weer even in The Netherlands, in het zuid-oostelijke hoekje; in het huisje in het bos.

Wij hadden Caroline mee in onze auto (gezellig) en dochter met familie kwamen met de andere auto.

Terwijl die een dagje Efteling deden, reden de eega en ik naar den Bosch. Naast de grote bloemenmarkt waren alle winkels open.

Als ik in Nederland woonde, dan kocht ik me arm aan plantjes voor in de tuin! Op de markt kon je een hele bak krijgen voor de prijs waar ik er drie stuks voor koop.

Maar ik woon niet in Nederland, waar alles groener dan groen is vanwege de regelmatigheid aan buien.

Hier is het ook wel zomers groen, maar het gras is nu al geel aan het worden en de grond in de tuin is keihard. Dat weet ik omdat ik gisteren de voortuin geschoffeld heb en er een flinke blaar aan heb overgehouden.

In den Bosch kwamen we overigens de "ganzenfanfare" tegen..

...met de tamboer-majoor voorop, dan tien ganzen op een rij en tot slot de muziekant.

Een grote glimlach waard!

Ik heb ook nog een foto gemaakt van de oranje etalages. Aangezien DK niet mee mag doen aan het WK gaan we maar op "les Hollandrés" heppen.

Verder was het gewoon gezellig met z'n allen. 

De broertjes 

vrijdags-snoep

en popcorn.

Het weer werd steeds beter en op zaterdag hadden we een etentje met Oma, die de week daarvoor 90 was geworden.

In Oisterwijk; in de bossen.

met schone-zus op de foto.

 Moeder en de jongste kleinkinderen.

Later buiten in de zon op het terras.

Dag groen Nederland. Tot ziens maar weer.

Een beetje familie...

foto gemaakt door Lieke

Heel veel weekend.

De stokroos is bijna weer over de dakgoot gegroeid. De kersenboom hangt vol met groene kersen. De bessenstruiken zitten vol met nog groene trosjes en zelfs de druiven in de kas zijn goed te zien. De zon heeft goed gedaan (en nog). Maar nu staat er een stevige wind, die ervoor zorgt dat de tuindeur vandaag dicht is.

Morgen nog werken...dan hebben we weer een aantal vrije dagen in het vooruitzicht. 't Is net alsof er vier zaterdagen in een week vallen. En daar is niks mis mee!

Vroemmm!!

Wat een herrie! Uitlaat kapot....grrrr.

Ik rij over de autosnelweg naar Odense, laat in de middag, om Philip naar huis te brengen. Ik hoor iets rammelen, ik hoor het geluid aanzwellen...vroemmm....een groot gat in de uitlaat! Niks anders te doen dan doorrijden...niks anders te doen dan ook maar weer terug te rijden, naar huis, achter de eega aan.....vroem, vroem over de snelweg. 

Morgen maar een tijd afspreken voor reparatie.

Afgelopen maandag hebben we het hele huis overhoop gehaald om de portemonnai van manlief te zoeken. Niks hielp, dus de pinpassen geblokkeerd. De politie gebeld; misschien is t'ie gestolen? Een voorlopig rijbewijs gekregen. Een tijdelijk bewijs van het ziekenfonds. Man, wat zit er veel in een beurs.....

Als alles weer werkt en ingekocht is (t'ie nie voor niks) dan vinden we die portemonnai natuurlijk.....ergens....

Tja, wat hebben we meer gedaan deze zondag.

Naar de stembus geweest. Voor het EP. Om te bezuinigen zijn er een aantal stemlokalen minder in de gemeente. Dat was te merken....tjonge, jonge wat een rij "wachtenden voor u". De eerste keer gaven Philip en ik het op. Iets na vieren stond er een immense rij voor "nr. 3, maar wij moesten bij nr. 2 zijn en stonden (hoera) na vijf minuten weer buiten.

Tussen de eerste stem-poging en het laatste bezoek aan het stemlokaal zijn we naar het strand geweest, naar de haven met de speelplaats en naar de stad, waar we aan de havenkant ijs hebben gegeten.

De speelplaats bij de haven benadrukt dat Fredericia ooit een vrijstad was,
waar plaats was voor alle religies. Een moskee, een tempel, een kerk en een synagoge staan hier als speelhuisjes.

Het nieuwe café "MUMS" met twee terassen.