Twee weken geleden liep het bericht binnen dat er bij mijn jongste broer(tje) een kankergezwel gevonden was. Een metastase in zin nek, maar waar zat de hoofdzondige?
Die is na vele onderzoeken en scanningen nergens anders gevonden dan in de lymfeklieren van zijn nek en waarschijnlijk in zijn keel.
Gisteren ging hij het ziekenhuis in, voor een operatie.
De lymfeklieren vanaf zijn linkeroor tot aan zijn sleutelbeen zijn verwijderd.
Over een aantal weken gaan ze zeker het gebied bestralen....
Hé, hij kán toch helemaal niet ziek zijn?
Mijn kleine broertje, die ik als kleuter zo vaak naar bed heb gebracht. Voor wie we poppenkast speelden, die grote broer in elkaar had geknutseld. Die altijd buiten aan het ravotten was en nooit op tijd thuis was voor het eten.
Maar toch!
Het kan iedereen gebeuren!
Ziek zijn.....
en beter worden!!
Afgelopen maandag was ik op bezoek in een ziekenhuis hier, waar een vriendin opgenomen is. Die kreeg zomaar een hersenbloeding.
Gelukkig valt het nogal mee, maar ze zal zeker een tijdje uit de rollatie zijn.
En de man van een hele goed kennis is ook al ziek. Ernstig zelfs. Ze komt deze week een keertje eten om er even uit te zijn.
Het overkomt iedereen; dit keer wel dicht op elkaar.
