Een vreemde in het land....

Dag juffrouw, ben ik hier bij de burgerlijke stand
Ik heb een zoon gekregen, die ik aan wil geven.
Ik weet niet hoe dat moet, ik ben een vreemde in dit land..
Kom geen paniek meneer, dat regel ik wel even!
Naam van de moeder: Maria
Gehuwd? Nee juffrouw
Maar 't kind zal Jesus moeten heten.
Wanneer geboren? Middernacht.
U bent de vader?
Mijn God dat zou ik echt niet weten...
In dat geval kan ik het kind niet registreren.
En de naam Jesus komt niet voor in ons cahier.
Ik zal de zaak eerst grondig moeten equibreren
Zet U maar vast een kruisje op dit formulier.....

...uit een deel van de keten....van laaaaang geleden....

Op de top.

Niet lachen alsjeblieft..

Wij stonden vandaag boven op de Hemel-BERG (Himmelbjerget).

De Hemelberg is....147 meter hoog. Ahum!

Ik was er jaren niet meer geweest en was vergeten dat het wel een mooi plekje is. Je kijkt uit op de meren van Silkeborg en Skanderborg.

De "berg" is eigenlijk geen echte berg, maar geschapen door in de ijstijd omhoog geduwde aarde, waarbij ook de grote meren gevormd werden.

In de loop van de middag ging de wind liggen en werd het heel aangenaam weer.

En omdat we in de buurt waren lag de Himmelberg op de route.

Het plateau op de heuvel staat vol met souvenirzaakjes, ijstentjes en gedenkstenen.

Een steen voor de drie koninginnen, Thyra, Margrethe en

Dagmar.

Een steen voor Steen Steensen Blicher, die in 1839 op deze plaats de eerste volksverzameling hield.

Een gedenkteken voor Tscherning, een politicus tijdens de oproerdagen rond 1850.

Voor Leopold Budde, een schrijver, voor.....enz..enz..enz..

Nog even doorgereden naar Silkeborg, waar we toevallig op een kofferbakverkoop belanden (spullen met kwaliteit moet ik zeggen), waar we twee canvasdoeken en een mooi vest kochten voor een habbekrats.

En met de schapenwolken boven ons weer terug naar huis.

Muizenarm

Op het werk was het deze week niet erg druk en daarom dacht ik dat ik best een hoop computerwerk kon afhandelen.
Zo gezegd, zo gedaan.

Dat heeft me een zere arm bezorgd!

Even rustig aan dan maar.

Gek hè, ik merkte het net pas, toen ik achter de computer ging zitten.

Niet toen ik de bedden verschoonde; niet toen ik de was op hing; ook niet toen ik de chef hielp met het foliewerk en ook niet bij het eten koken.

Het heeft dus wel degelijk met het "computeren" te maken.

Die arm moet even rust hebben....Even geen muis!

(over 10 dagen komt onze masseur weer - wat een luxe, nietwaar...eens in de twee maanden een half uur massage, betaald door het werk. Enfin, de masseuse weet er wel raad mee!)

Fietsweer-

Het valt veel mee met die beloofde regendagen. In ieder geval hier bij ons. Zo af en toe en bui, maar voor het meeste open en zonnig weer. 

Fietsweer dus.

Zolang ik niet veel op andere plaatsen hoef te zijn neem ik de fiets naar mijn werk. Lekker uitwaaien. 

Vandaag kwamen de (kleine) groenblijvers voor de tuin. Ach, die moeten een aantal jaren goed doorschieten, wil het wat worden. Ik mis het groen in de achtertuin best wel. Nu kijk ik op de flats aan de achterkant, die vroeger verscholen gingen achter onze hoge bomen. 

Maar die hoge bomen hielden ook veel zon uit de tuin en dat heeft toch de doorslag gegeven om ze om te hakken 

Nu is het veel lichter, ook in huis.

Het huis van de buurman is verkocht. Aan jonge mensen met twee kleine kinderen. Het werd verkocht voor de gevraagde prijs, wat wij natuurlijk erg waarderen. Dan behoudt het onze ook haar waarde, nietwaar. 

De chef heeft een paar maanden geleden zonnefolie op het zijraam gedaan. Nu kun je niet meer binnenkijken, maar wij wel naar buiten.

Hier het raam, met de lelies die we van Michael kregen. 

Septemberregen.

De tuin is er blij mee, met de regen die hier vandaag en gisteren viel. Zondag hadden wij nog 13 struiken (struikjes) geplant in de    - nog steeds lege - achtertuin.

Later in de week komen er nog een paar groenblijvende boompjes bij en dan maar wachten tot het groeit.

Dus regen komt ons eigenlijk goed van pas...en het blijft nog een paar dagen miezeren volgens het weerbericht.

Sterretje

Het was een dag met een sterretje; een super heerlijke, gezellige, fijne dag. Zo eentje waar je met heel veel plezier op terug kijkt.

Om half elf waren we allemaal bij Sandra en van daaruit wandelden we naar de vestingwallen ( een afstand van nog geen vijf minuten) alwaar de fotografe op ons wachten.

Er werd wat afgeknipt daar onder de bomen en op het gras. Wat er uit komt weten we dus nog niet; de foto's worden naar Sandra gemaild, zodat ze een keuze kan maken. 

Na de foto-sessie reden de eega en ik naar huis om alles klaar te maken voor ons "pølse- en ostebord".

Allerlei verschillende soorten worst, ham en paté's (11 soorten) en diverse kazen mét natuurlijk allerlei toebehoren.

Rond één uur druppelden de gasten binnen. De kinderen natuurlijk, met kroost, Schoonzus met zoon en een paar van onze vrienden.

Zo gezellig en zo lekker gesmuld...mmmm.

De koffie dronken we buiten op.

Dochterlief had drie verschillende taarten/koek gebakken.

En Danmarkskage a'la Glace

En ricottakage

Brownies met caramel

Ook het weer was prachtig.
We zaten buiten tot acht uur 's avonds.
Met een glaasje dit en dat, met wat versnaperingen en spelende kinderen rondom.
Met gelach en een traan als we aan Ivona's moeder dachten.
Met trots en warmte.
Schoonzus maakte een paar foto's van de nakomelingen:

Jeff en Sandra

Casper, Carl en Caroline

Met neef Michael

Philip

Op de andere foto's is het nog even wachten...

Het huis staat vol bloemen; er liggen lieve kaarten; er komen leuke sms'jes binnen.

Zo is het leven toch mooi!

40 jaren..

Als de druiven rijpen is het onze trouwdag.

40 jaren nu al weer; het is alsof het eergisteren was.

Een hittegolf teisterde het land.

Het is maar goed dat we bij een fotograaf een paar foto's lieten maken, want die we zelf maakten zijn helemaal verkleurd.

Ach zie, hoe jong nog!

Een huwelijk van 40 jaren gaat met ups en downs.

Ik, de geboren optimist, zeg bij slechte tijden dat het altijd nog slechter kan. Ik zie de zonzijde...

Maar wat is een zonzijde zonder schaduw.

De eega, de pessimist, heeft altijd een plan B in z'n zak voor als het toch fout gaat. 

Licht en schaduw gaan uitstekend samen.

Nu al 40 jaar.

Zaterdag vieren we het met kinderen en kleinkinderen.

Gewoon wat lekker eten, een gezellige dag samen...dachten wij.

De kinderen hebben een foto-sessie besteld; als cadeau.

Hartelijk gefeliciteerd met jullie 40 jarige bruiloft. We verheugen ons erop om de dag zaterdag samen met jullie te vieren. Om de dag te vereeuwigen hebben we een fotograaf gevonden die van ons allemaal foto's komt maken.
We komen bij elkaar in Danmarksgade 18 om half elf, met kleding in blauw/grijze/zwarte tinten (en natuurlijk geschoren)
Knoez, kus en omhelzing
Philip, Jeff, Ivona, Caroline, Casper,, Carl, Peter en Sandra.

Fantastische kinders hebben wij!

Goed geslaagd, al zeg ik het zelf!

Oh ja, ik moet er nog even bij schrijven dat een 40 jarige bruiloft in Denemarken niet groots gevierd wordt.

's Lands wijs 's Lands eer.