Over dingen en doetjes in Denemarken.

donderdag 19 november 2015

Natuurlijk

In Noord Jutland, in Lille Vildmose, worden vandaag 5 elanden uitgezet.
Om toeristen te trekken én om de natuur in bedwang te houden. Tot nu toe zorgden mensenhanden (en herten) ervoor om dit moeras- gebied te temmen. 
Dat wordt nu aan de dieren overgelaten.
Als het project lukt komen er zeven elanden meer.



In de wateren van de Lillebælt (de kleine Belt) hier bij ons is het grootste bestand van bruinvissen (marsvin heten ze hier) te vinden.
Bruinvissen zijn walvissen.
Ze zijn hier in grote getale vanwege de vegetatie op de bodem en de verscheidenheid ervan.





En bij de haven en wateren rondom Taulov/Skærbæk zijn een paar dolfijnen te vinden.

Het is maar dat u het weet...


dinsdag 17 november 2015

Versleten.


Via mijn werk zit ik in het "Rehabiliteringsteam", waar een advies wordt gegeven over het toekennen van vroegtijdig pensioen, een ressourceverloop of een mogelijke flex-baan.

Gisteren kwam er een 20 jarige jonge man met een BMI van 10!!!
Hij woog 25 kilo.
Hij was psychisch ziek al vanaf zijn twaalfde jaar.
Welbespraakt, weloverwogen en heel rustig.
Vreselijk om dat aan te zien; 
de fysiotherapeute moest erbij huilen.

Vandaag is hij weer opgenomen......
voor de zoveelste keer...

Een ander verhaal is de rug van de chef.
Artrose.
Versleten rug.
De onderste ruggenwervel is vergroeid met het staartbeentje, de drie wervels daarboven zijn versleten.
Pijnlijk is dat, artrose!
Hij zit onder de pijnstillers momenteel.
Morgen kan hij naar de fysiotherapie; daar zal hij een aantal? behandelingen krijgen.

We hopen maar dat er iets verlichting komt.





zondag 15 november 2015

Donker en licht.


Mørk er november og løvfaldet slut
Vandet begynder at fryse
Lyset fra solen og blomstrene brudt
Da må vort hjerte selv lyse
Synge vil vi legen er magt
Mere end beregning, forstand og foragt
Værn mod det sorte og tomme
Om der svæver dødelig dræ
Vil vi dog elske og plante et træ
Frugter kan uspået komme

Donker is november en het bladverlies ten einde
Het water begint te bevriezen
Het licht van de zon en de bloemen verbroken
Dan moet ons hart zelf op lichten
Zingen willen we, het spel is de macht
meer dan berekening, verstand en veracht
Bescherming tegen het zwarte en lege
Rond om zweeft stervend blad
We willen toch liefhebben en een boom planten
waaraan onverwacht vruchten komen.

En het leven gaat verder....

Vandaag kwamen Jeff en Philip op bezoek. Ivona had zodoende het huis (en haar verkoudheid)alleen.

We besloten om naar het Økolarium in Vejle te rijden.
En dat was een goede keus volgens Philip - en Jeff.
Toen we binnen kwamen kregen we meelwormen aangeboden.
Dat wordt de proteinekuur van de toekomst, wordt er voorspeld.


mmm....ze waren knapperig en best te eten.

En daarna gingen we dan onder de grond en ook "het riool" in.
Hier zie je de onderkant van paddenstoelen en zwammen....wat een lange sporen hebben die!
Je loopt langs boomwortels, voelt hoe zacht een mollenvelletje is. Je ziet waar het vuile water naar toe loopt en hoe het riool wordt schoongemaakt. Je ziet de ratten knabbelen en kunt regenwormen voelen.


Je kunt kijken welke bladeren en vruchten bij welke boom horen, je kunt het vuilnis sorteren en kijken wat her-gebruikt kan worden en wat naar de verbrandingscentrale gaat.
Je kunt er nog veeeel meer.

We klommen weer omhoog uit het riool en kwamen in de  technologie van de ruimtevaart terecht.


Hier kon je een raket omhoog sturen...



Zien hoe een ruimtepak er uit ziet en met een magnetische arm werken.
Boven was er ook nog een hele verdieping med recycle producten...van hele kinderkamers tot kleding van...ja, noem maar op.

Wij hebben ons heel goed vermaakt.
De chef ging niet mee (hij heeft nog zo'n last van z'n rug) maar maakte intussen huiswerk voor zijn navigatie-cursus.



vrijdag 13 november 2015

Een halve pelikaan?

"Het waait een halve pelikaan", zeggen ze hier.
Welke scala zou er mee bedoeld worden?


...nou, wij zitten niet in de gevarenhoek.
Wel veel wind, maar daar zijn we aan gewend.


Het bootje ligt op het droge...


 ...verstopt tussen al die grote jachten.


Daarachter ligt een enorme zout-berg.
Het moest eens gaan vriezen!
(we zitten nog steeds op 11 graden).

woensdag 11 november 2015

Pauzekoopje.

Vandaag moest ik bij het "Centrum voor Gehoorverlies" zijn, beter bekend als de dovenschool.
Re-visitatie gesprekken betreffende de leerlingen in de hoogste klassen.
Tussen nummer drie en vier lag een pauze en omdat de school vlak bij de recyclingwinkel van het Rode Kruis ligt, ging ik daar een kijkje nemen.

Ik kocht er een nep-bontjas, bijna nieuw...


...en twee paar schoenen....


...voor de prijs van: 
205 Kronen = 27 Euro!
Daar wordt ik gewoon helemaal blij van.
Ik ben namelijk niet iemand die waarde aan merkkleding hecht, maar ik moet wel zeggen dat de kwaliteit ervan vaak beter is dan de goedkope spulletjes. Merkkleding voor weinig geld kopen kan bij tweedehandszaakjes en dat vind ik dan wel weer leuk.
En je moet het net treffen! 
Dat was vandaag.

dinsdag 10 november 2015

November blues

Blues....of bleu


Gisteren scheen de zon.
Om 16.24 ging de zon alweer onder.
Dit is dan het blauwe uur.

Vandaag geen zon.
Wel merkwaardig hoge temperaturen.
16 graden vanmorgen toen ik opstond.
Donker en warm.
Er zit onrust in m'n lijf.
Ik weet niet waarom.
Verwarrende dromen.
Het zingen vandaag ging een stuk slechter.
Niet alleen voor mij; voor vele anderen ook.
November?
November blues.

zondag 8 november 2015

Stilte na de storm.

Stilte én zon! 
Die laatste hadden we al een paar dagen niet gezien en juist vandaag, toen ik moest zingen met het koor scheen de zon uit een helderblauwe hemel. 

 Vele bomen zijn kaal gewaaid, maar de bomen houden hun bladeren lang vast dit najaar. Komt vast door de natte lente!


Enfin, ik ging naar m'n concert.
Van éen tot vier uur. Op het schunst van den daag.


Allé, we kregen koffie met gebak.


 Hier vooraan zit onze dirigent Svitlana. Ze is naast onze dirigent ook organist in de kerk van Egeskov.
Daar zingen we in december bij de 9 lezingen.