Een hekel aan...

Ik heb zo'n man die het vreselijk vindt om nieuwe kleren te kopen.

Vooral broeken.

En dan is hij ook nog het type die met een mooie broek rustig olie gaat verversen....grrrr.

Ik heb geleerd ermee te leven; 't zal wel moeten, nietwaar?!

Maar een keer per jaar is hij het haasje; dan moet er aangeschaft worden.

We reden gisteren naar Flensburg, aten een broodje in de auto en doken de winkel in.

Na wat rondsnuffelen en een paar broeken over z'n arm om te proberen werd hij het pashokje ingeschoven. "Daar blijven!", want de eerste twee pasten natuurlijk niet. Of te strak, of te kort, of te lage taille...

Intussen keek ik de winkel rond en verzamelde verschillende broeken die ík mooi vond.

Gelukt: vier paar broeken gingen mee naar huis (het was opruiming) én drie sweatshirts.

Ik heb meteen de kast opgeruimd en alles wat niet meer paste in de zak gestopt. Wat een opluchting en wat een ruimte!

Huiswerk

De chef volgt nu sinds het najaar de navigatie lessen voor zeevaart.

Poeha, dat is best zware kost.

Deviatie, kompaskoers, varende koers, sturende koers, miswijzing, lengte en breedtegraden, tijd en knopen....

Ik kijk vaak mee, maar ik zit niet op de les en nu nadert de examentijd.

Daarom heeft hij samen met zijn makker afgelopen zondag zitten blokken en over vaarkaarten gebogen gezeten.

Ik heb ze maar een tijdje alleen gelaten....

De kat in de ton.

Geen carnaval hier, maar de kat (teken van het kwaad) wordt "uit de ton" geslagen. Vroeger zat er (och-arme) een echte kat in, nu alleen nog maar snoepgoed.

Na afloop:

Fastelavnsboller.

Vastenavond bolletjes.

Foto's van STU Fredericia, 

een speciale opleiding voor speciale jongeren.

Just eat.

Gisteren leek het wel "de dag van het eten".

Het begon al om tien uur 's morgens in het messencentrum bij 

Skills 2016.

Wij waren statisten, zodat de kelners/obers in spe beoordeeld konden worden.

De kelners brachten ook een portie naar de jury, zodat ook de caters en koks een cijfer kregen.

We hadden plezierig gezelschap aan tafel (deze dame runt een vier-sterren restaurant in Kolding en had haar jongste zoon bij) en we hadden veel bekijks. Je zit wel een beetje in de toonzaal.

Het eten was lekker, maar niet goed gepland. Aan onze tafel kregen we kabeljauw als voorgerecht én als hoofdgerecht.

Dat geeft natuurlijk een minus punt.

(maar het smaakte voortreffelijk).

Tot dessert kregen we crêpes Suzette; lekker, maar het flamberen was niet helemaal 100%. Ook weer een minnetje.

Maar het was leuk om te doen.

Nog even rondkijken bij de verschillende stands. Tjonge, jonge, wát zijn er veel knappe vaklui! Om trots op te zijn.

's Avonds had ik een etentje samen met mijn aller-eerste collega's. Thuis bij Sashi, wiens vrouw voor een uitgebreid Indisch diner had gezorgd. Lekker, spicy en licht verteerbaar.

Vandaag....eten we maar gehaktballen (overigens zijn Deense gehaktballen heel anders dan de Nederlandse - en lekker bij prei of gestoofde kool).

Brand, Image en Skills

In de nacht van woensdag op donderdag hoorden we de sirenes. Vier keer, een groot alarm.

Er was brand uitgebroken aan de haven, daar waar olietanks staan.

Een heftige brand; een gevaarlijke brand.

250 mensen werden geëvacueerd en moesten de nacht in het sportcentrum doorbrengen. 40 brandweer-eenheden namen aan het blussen deel, waaronder twee hele grote bluswagens van de twee vliegvelden in de omgeving.

Iets na tweeën,  donderdagmiddag, werd het alarm afgeblazen.

Gelukkig ging het deze keer "goed"; er was geen persoonsschade.

Het gebied waar de brand was ziet eruit alsof er een bom is gevallen.

Maar..... in Frederica C, op de punt waar vroeger de kunstmestfabriek lag, daar waar een hele nieuwe luxe wijk gepland is, dáár liggen olietanks van Shell. Op een steenworp van het nog te bebouwen gebied. En da's natuurlijk helemaal niet goed. De gemeenteraad zegt keer op keer dat het" helemaal niet gevaarlijk is". We bouwen gewoon een hoge muur.

Of daar nu nog iemand intrapt is maar de vraag.

Maar zo'n Shell krijg je niet zomaar verplaatst en dan nog, waar naar toe.

Net nu Frederica haar image ging veranderen van industrie naar woongemeente gebeurt er dit.

Dat wordt nadenken politici! 

De dag van de brand was ook de openingsdag van Skills 2016.

Een groot gebeuren waar de beste leerlingen van de vakopleidingen met elkaar wedijveren om een eerste plaats.

Door de brand waren een aantal hoofdwegen afgesloten en dat gaf lange files door en naar het Messencentrum.

De officiële opening door de minister werd drie uur verschoven. 

Ik deed er meer dan een uur over om naar min werk te komen, een afstand van normaal vijf kilometer. Ik had de auto nodig want ik moest door naar Middelfart.

Vandaag ging de rondweg weer open, maar de Strandweg blijft nog zeker een paar dagen afgesloten. Daar moet opgeruimd worden.

Ik had "wacht" op Skills vandaag. Van negen tot drie.

Mens, ik voel mijn voeten!

Naast het raadgeven en assisteren had ik tijd om even wat rond te neuzen bij de verschillende stands.

Een bloemstuk wordt beoordeeld....

Hier wordt een glas-in-loodvenster gemaakt....

Een klokkenmaker in spe was er ook...

En zo had deze slagersleerling zijn vlees uitgesneden..

Met de hand beschilderde taart..

Dit was om te proeven: wormpjes, kakkerlakken en maden.

De jury zit klaar...

Chocolade en suiker als vastenavond-tonnetje en suikerstuk met masker.

Morgenmiddag zijn de chef en ik restaurant-statisten.
Wij gaan eten wat de concurrerende koks op tafel zetten
Dat wordt vast lekker.

Grenzen verleggen.

De tijdelijke grenscontrole tussen Duitsland en Denemarken is weer verlengd. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Zoals ik eerder schreef zijn er grenzen aan hoeveel mensen een bevolking van vijf miljoen kan opvangen. Of de controle iets uithaalt weet ik niet; de grenzen zijn gewoon open maar er worden wel vaker passen en auto's gecontroleerd.

Het is misschien meer een signaal....?! Geen goed signaal voor mensen - vluchtelingen - die natuurlijk welkom zijn. 

Misschien wel een goed signaal voor die jongens die gehoord hadden dat Denemarken tot een van de gelukkigste landen van Europa hoorde. Die verwachten een land van melk en honing...?! Moeilijk hoor.

De grens waarop de grens weer helemaal open gaat is dus verlegd.

Ik was op controle bij de huisarts; voor de bloeddruk.

"Is't ie aan de hoge kant?"

"Nee mevrouw: Hij is okay. De grenzen zijn verlegd." ???

Twee jaar geleden moest heel het land acuut aan de B-vitaminen.

We kregen veel te weinig zon; veel te weinig "B" in het eten!

De waarden waren veel te laag.

Daar hoor je nu niets meer over.

Plotsklaps is heel de bevolking "gezond".

We wegen allemaal nog iets te veel. Althans...een jaar of wat geleden wogen we te veel. Nu mag je gewoon iets zwaarder zijn, want: de grenzen zijn verlegd.

Studeren?

Middelbare school?

Cijfers?

Doe niet zo moeilijk joh, de grenzen zijn verlegd!

Een foto van vandaag; zon door de wolken.

Er zijn van die dagen..

De laatste januaridag was een grijze en winderige dag.

Donkere regenbuien trokken over het land en vroegen om kaarslicht.

Maar dan kwam er plotsklaps een waterig zonnetje door de wolken en zouden de kaarsen weer uit kunnen, maar voor de gezelligheid liet ik ze maar branden.

En wat deed ik vandaag?

Niks. Niks. Niks. Niks.

Een klein wandelingetje, een beetje hulp bij het "navigatie-huiswerk", wat breien aan m'n trui, een beetje lezen en tv kijken;  dan hebben we het gehad.

Er zijn nu eenmaal van die dagen......