Werkpukkel weg.

Oh, er is genoeg te doen op de zaak maar de grootste "pukkel" is weg. Met gezamelijke inzet en met ons hulpje.

Dat hulpje wil graag geld verdienen, want volgende voorjaar gaat de juffrouw naar New York met de 10.ende klas.

Ach ja, wij gingen naar de Efteling (met alleen een draaimolen en een ezel die gouden munten uitspoot). Mijn kinders gingen naar Florence en Berlijn toen ze op het gym zaten; Caroline gaat naar The Big Apple......

Maaaar, New York is duur en voor het zakgeld plus wat meer moet ze zelf zorgen. Dus het baantje is zeer welkom.

Er komt meer seriewerk dus vakantiewerk is mogelijk.

Ik werkte in de tuin vandaag en dat doe ik graag, vooral als het er weer voor is. Dat was het; korte broek en oud shirtje aan, heerlijk.

De achtertuin ziet er weer picobello uit!

En ik plukte vlierbloesem, zodat ik limonade kan maken.

Omslag

Vandaag kwam de regen. Een zachte motregen gaf eindelijk het gras en de bloemen water.

Meer dan een maand had het hier bij ons niet geregend.

Het gras was geel aan het worden.

De boeren klaagden.

De aardappeloogst dreigt te mislukken.

Maar nu is het voorlopig afgelopen met de prachtige zomerse temperaturen.

Boeren blij; ik hoef niet te sproeien; moet alleen niet te lang duren!

Met dat mooie warme weer ging er natuurlijk niemand naar de bioscoop. Die hebben dat, net als wij, uitgesteld tot nu.

Ik had nog reductiekaarten via de bioscoopclub.

"Een man die Ove heet", naar het boek van Fredrik Backman.

Een fantastisch boek; heel goed verfilmd (volgens de kijkers; natuurlijk moet de pers het lichtelijk afkraken).

De jaarlijkse poetsdag,

Jubileum.

De poetsvrouwen van Fredericia bestaan al 20 jaar.

Twintig jaren hebben we sponsoraten uitgedeeld aan zij die het volgens ons verdienden; hebben we de vrouw van het jaar gekozen; hebben we de koperen plaat gepoetst en hebben we een netwerk opgebouwd.

Deze keer was er een minder sponsoraat te verdelen omdat we (met hulp van het bedrijfsleven) een watercontainer hebben gekocht die nu in het nieuwe Fredericia C staat.

Een pomp, zodat dorstige wandelaars, sporters, zeilers en ander goedvolk hun dorst kunnen lessen.

Voor de eerste watercontainer (zo heet dat ding, maar het is slechts een meter hoog en 60 cm breed :-)) hebben we ook gezorgd.

Die staat in het centrum, in de winkelstraat.

De gemeente heeft voor de waterleidingstoevoer gezorgd.

Eerst wordt er gepoetst - met brasso.

Er wordt gezongen en bewonderd.

Dan gaan we naar Fredericia C, het nieuwe stadsgedeelte.

Waar we wachten tot de burgemeester officieel de pomp onthult.

(je ziet hem net staan, onder een wit kleed met rode strik)

De chef heeft voor de inscriptieplaat gezorgd; ook een sponsoraat.

Hulpje

Het is examentijd voor de 9.klassers.

Dat betekent dat er studietijd gepland is, om je voor te bereiden op de komende examens.

Dat betekent ook een aantal "vrije" dagen.

Caroline wilde graag wat bijverdienen; wij hebben een grote order in huis.

Daarom had ik gisteren een hulpje op de zaak.

Vrouwen

Gisteren was de afsluiting van het koorjaar; het zomerfeest.

Met lekker eten (hoe kan het ook anders), met liedjes speciaal uitgezocht voor de gelegenheid, met een speech van de voorzitter en met een welverdiend applaus voor het feestcomité.

En een heleboel gepraat, want dát kunnen vrouwen heel goed!!

Bij de koffie vroeg Svitlana, onze dirigent, of de leden zich wilden presenteren, omdat ze ons nog niet zo goed kent. Svitlana is per slot van rekening nog geen jaar onze dirigent en ons koor bestaat al 20 jaar. Ik ben lid sinds 2002.

En dan die vrouwen; wát een presentaties!

Ze (we) vertelden hoe lang we lid waren, wat voor werk we deden of hadden gedaan, over degenen die ons na staan, over toekomstplannen en iedereen benadrukte de betekenis dat het koor in hun (ons) leven heeft.

Respect, vriendschap, een wekelijks uitje, een glimlach, steun in moeilijke tijden, een lichtpunt.

Na een avondje zingen kom je altijd blij naar huis:

Je kunt immers niet boos zijn als je zingt.

Onze leeftijden???

de jongste is 33, de oudste 78.

Baby shower.

Dat is iets nieuws in DK.

Zo af en toe heb ik het wel eens op tv gezien, meestal in een soap.

Baby Shower.

Een samenkomst om de wordende moeder te verrassen met cadeautjes voordat het druk wordt met een baby.

En zoals zovele dingen die de Atlantische Oceaan overwaaien (Valentijnsdag, Halloween) is ook de Baby Shower en nieuw fenomeen.

Tja, van mij hoeft het niet, maar ik was uitgenodigd door de moeder en zus van het komend moedertje.

En om eerlijk te zijn wilde ik ook het nieuwe huis van dit paartje zien. Twee jaar geleden waren we op de bruiloft en foei, nog geen eens eens gaan kijken in het totaal gerenoveerde huis.

Het is ook een flink eind hiervandaan; in Ballerup bij Kopenhagen.

Enfin, ik nam de trein naar Odense en kon van daaraf meerijden.

Ach het was gezellig.

De vriendinnen (sommigen met baby'tjes) en de familie hadden voor volop eten en drinken gezorgd, er werden cadeautjes overhandigd en spelletjes/quizzen gedaan.

Het weer was prachtig en in de schaduw was het goed vertoeven.

Van achteren naar voren.

Vandaag ging het bootje eindelijk het water in.

Daar hebben ze bij de jachthaven zo'n speciale kraan voor, zo eentje met afstandsbediening.

Het draaggedeelte van de kraan schuift onder de boot, en de boot komt in riemen te hangen.
Rijden maar (langzaam aan).

Dan de drukke weg over - ze leggen gewoon even het verkeer stil!

Dan wordt het gevalletje het water in gereden; de kraan wordt teruggetrokken en hola, daar gaat ie dan.

Eenmaal te water is ie op eigen kracht naar de lig-plaats gevaren.
(door de chef en een vriend).
Ik bleef stuurman aan wal en trok aan de trossen.

Helaas doet de waterpomp het niet goed.

Weer even in het vriendenlijstje bladeren en nu zijn John en de eega aan het sleutelen.

Het zweet druipt eraf; het is warm en in zo'n boot al helemaal.

Voordat de boot het water inging moest ik naar de Kia garage. 

De rechter-achter-ruit van de auto wilde niet meer dicht!

Gisteren, na het schoolfeest in Odense, wilde Philip met mij mee terug rijden, maar omdat de auto uren in de zon had gestaan was het binnenin lang boven het kookpunt.
 Even alle ramen open!

Alleen ging toen de achter-ruit niet meer dicht.

Jeff heeft hem dichtgeplakt met plastic, zodat ik in niet al te veel herrie naar huis kon rijden.

Het motortje ( nooit geweten dat alle ramen hun eigen motor hebben) is kapot, zegt de Kia monteur.

Maandag kan de auto gemaakt worden.

Ik moet dan wel om kwart over zeven 's morgens bij de garage zijn.

Gisteren was ik dus in Odense, op de school van Philip, waar het oma-en-opa-dag was.

De kinderen hadden zich er enorm op verheugd.

Tja, die oma-en-opa's beginnen meer en meer op mij te lijken en ik op hen....

Eerst zongen de kinderen voor ons.

22 kinderen in de klas; het grote ABC lied.

Daarna wezen ze ons rond op de hele school (en die is uitgestrekt)...en toen was er - natuurlijk weer op z'n Deens, cake, koek en gebak.
Daar hadden een aantal ouders voor gezorgd, ook die van Philip.

We zaten buiten in plaats van in het science-lokaal.
Om twee uur gingen de kinderen naar de na-schoolse opvang aan de overkant van het grote speelplein.
Geheel volgens de tijd van nu checken de kinderen zelf in en drukken op toetsen om aan te geven in welke speelruimtes of speelplaatsen ze te vinden zijn.

De opvang was maar van heel korte duur, want om half drie kwamen de ouders en was er zomerfeest.
Met spelletjes en wedstrijdjes, met spelen en praten en natuurlijk was er een cake-koek-taart wedstrijd.
Wie oh wie heeft levert de mooiste en lekkerste bijdrage?!

De woensdag hiervoor gebruikte ik om alle indrukken van de receptie te verwerken en de cadeau's een plaatsje te geven.
Tjeetje, wat heb ik veel gekregen:
Een weekendje weg voor 2 personen compleet verzorgd,
een cadeaubon van 120 euro voor culturele evenementen.
Een bon voor shoppen in een leuk winkeltje.

2 Orchideeën, een hoop wijn, chocolade, manden vol lekkers, maar liefst vier paar oorbellen, een blouse, 8 boeken, een blauwe glasschaal, kaasmessen en twee design vazen. (Denen zijn gek op design- ik kreeg er twee van Kähler en de messen van Vahé).

De wijn staat nog steeds op tafel; de rest heeft een plekje gekregen.

We aten de laatste stukken smørrebrød die waren overgebleven van dinsdag.

Het was een drukke week.
Zondag ga ik naar een "baby-shower", in Ballerup bij Kopenhagen.
Deze keer breng ík een cadeau mee.