Het is weer gauw gewoon...

Dus daarom nu een laatste impressie over Boedapest.

Maandag, laatste dag.

Regen die met bakken uit de hemel viel. 

Dat wordt "dingen van binnen" bekijken.

(De mooie Synagoge hadden we gisteren gezien)

Maandag waren de Markthallen wel open, maar mensen, mensen, wat een volk!

De "frietkramen " zien er hier wat anders uit en verkopen zeker wat anders.

Een vorm van broodzakken, waar worstjes, paprika, zure augurken en meer wordt ingestopt. Of het brood ook gegeten wordt weet ik niet. Zolang wachtten we niet.

Veel kip...en wild en ochgerme ganzenlever en ganzenlever. 

Foie Gras. 

We vonden het wel merkwaardig dat er bij de meeste Hongaarse gerechten weinig of geen groente te zien is.

Je krijgt meestal ingemaakte zoetzure augurken, zuurkool of andere gekookte/gestoofde kool. En uien! Overal zaten die in.

De tomaten werden gebruikt voor de Hongaarse Tapas: halve sneetjes geroosterd (wit) brood met in stukjes gesneden tomaten, uien en een knoflookdressing.

En dat terwijl de Markthallen uitpuilden van verse groentes en fruit...

Wij dronken een kop "kava" = koffie. 

Lekkere espresso.

De regen hield maar niet op.

Hier het plein voor de markthal.

We besloten naar de Stefans Dom te gaan.

Jas aan, paraplu omhoog:

Deze optocht voor een of andere weldoende organisatie trotseerde alles.

Hier ligt 'ie dus.

Waarlijk een Dom.

Tegen de avond werd het droog en konden we weer buiten eten voor onze laatste Forinten.

De volgende dag...heel vroeg op en met de taxi naar het vliegveld.

Om negen uur 's ochtends stonden we alweer op Deense bodem.

Boedapest in beelden.

....met een beetje tekst...

Vrijdag: de thermaal baden.

Binnen en buiten.

In alle maten, groottes, en warmtegraden 

(het warmste was 38 graden)

Zaterdags waren alle winkels gesloten; ook de markthal, waar we net die dag wilden gaan kijken.

Het was "Sint-Stefans-Dag"; de patroonheilige van stad en land.

We wandelden over de Vrijheidsbrug naar "de overkant" naar Boeda.

Deze ijzeren brug stamt nog uit de tijd van keizer Frans Josef.

Terug over een andere brug naar het Parlement.

Daar stond een enorme rij mensen te wachten....dus daar liepen we maar langs...

We dronken koffie en aten verrukkelijke taart in het café voor de Opera. Het koor oefende voor open ramen.

Billy Eliot, de musical, stond op het programma.

Gesynchroniseerd natuurlijk.

Mooie gevels en leuke winkeltjes.....

...vol folklore.

We eindigden bij de wetenschappelijke faculteit (science), vlak bij een parkje wat erg in trek was om bruidsfoto's te maken.

Het was feest in de stad.

Het was/werd enorm druk.

Vaders en moeders met kinderen, oma en opa's, groepjes tieners, toeristen, de meesten in feestkleding..

Rond elf uur 's morgens waren de stoelen op het plein vóór de Stefansdom allemaal bezet. De mis werd vóór de kerk opgediend.

Daarna ging het in optocht door de stad: De hand van Stefanus (in een met edelstenen versierd kistje), werd door het gilde gedragen.

Daarna volgden alle nobele van de stad en alle genodigden.

Het "gewone volk" bezette de parken, de restaurants, de kroegen en café's.

's Avonds werd er een groots vuurwerk afgestoken.

Zondags waren de winkels ook dicht. Een katholiek land, Hongarije, waar de zondagsrust nog in ere wordt gehouden.

Wij namen de boot-bus.

Hier zie je het (vroegere) Koninklijk Paleis.

De bus kruist de rivier over en stopt dan links, dan weer aan de rechteroever.

Aan de Boeda-zijde was een hele grote markt; honderden kraampjes die allemaal streekwaren aanboden.

Gebak en limonade..

...rollen suikerbrood..

jam en honing...

Het eetwaar werd bereid op fornuizen, gestookt met hout.

Voor Picasso's tekeningen had ik helaas geen tijd.

.......wordt vervolgd.

Lang weekend Boedapest.

We zijn weer thuis na een korte vakantie/lang weekend Boedapest.

We gingen eigenlijk omdat Hongarije bekend staat om die heerlijke thermaal baden. Zwavel en warmte uit de grond zorgen voor warme baden en meestal is er massage te krijgen.

Dat zag, vooral de chef, wel zitten.

Dus boekten wij een hotelletje zowat midden in de stad en waren vier dagen (vijf nachten) in een stad met ongeveer twee miljoen inwoners en een hoop toeristen.

Het was er warm.

Het was gezellig.

Het was anders.

Op de eerste plaats is de taal die gesproken wordt onverstaanbaar en onverklaarbaar. Kun je uit de Franse, Duitse, Spaanse, Italiaanse, ja zelfs uit de Griekse taal nog een enkele woorden begrijpen, is dat totaal onmogelijk met de Hongaarse taal.

Gelukkig konden de grote-stad-inwoners Engels en Duits, zodat eten bestellen meestal wel lukte.

Op de hotelkamer hadden we tv.

23 zenders.

ALLES gesynchroniseerd.

Niet dat ik tv ga kijken in de vakantie, maar het nieuws was niet te verstaan en een late-avond-film voor het slapen gaan, met Miss Marple in het Hongaars is totaal niet te volgen.

De geld-eenheid is ook zo iets.

HUF = Hongaarse Forinten.

1 Euro is gelijk aan 300 Forint.

Je loopt daar rond met een portemonnee vol met briefjes van 10.000. Het zegt je niks; je kunt de waarde niet echt inschatten.

Een warm gerecht: 3900,00 Forint.

Een taxi naar het vliegveld? 7400,00.

Nog 10 tot 15% fooi?!

Uhhhh....

We hebben lekker gegeten.

We hebben flink gelopen.

We konden voor niks en noppes gebruik maken van het openbare vervoer! Dat is namelijk gratis voor mensen van 65 en ouder!

(wat een service!)

We hebben veel gezien.

We hebben gezweet in de warme stad.

Samen met al die andere inwoners en toeristen.

We dronken cocktails, bier en espresso.

En nu heb ik genoeg van de grote stad.

Van de klamme stank die uit het riool kruipt.

(Nee, niet verkeerd begrijpen. Boedapest is een heel schone stad, maar de vele mensen en de warmte én de vele daklozen zorgen niet voor louter rozengeur).

Van m'n eigen luchtje en al die andere geuren (soms stank) van andere mensen.

Van de lege blik in de ogen van de mensen die in de Metro zitten (het is een kunst om precies lángs iedereen te kunnen kijken).

Van langs-denderende trams, van scheurende auto's en van overvolle bussen.

Van luchtvervuiling en van overvolle vuilnisbakken.

Vier dagen is mooi.

Vier dagen is genoeg.

Ik zou echt niet (meer) in een grote stad - een city willen wonen.

Dan is het toch goed om thuis te komen!

Stilzitten.

Stilzitten....

ik ben er niet zo goed in.

Ramen lappen, opruimen, bedden verschonen, 3 wassen, onkruid weghalen, factura schrijven, website Luna opdateren, werken in de zaak..

Dat deed ik allemaal vandaag.

Vanavond zit ik stil.

Maar wel met breinaalden in m'n handen.

Dit moet ooit een plaid worden.

Ik moet er 198 van hebben :-)

Oooooit.

Ik kreeg een roos van Ivona.

Voor in de tuin.

Zacht roze...prachtig!

Kwebbelaars

De rust is wedergekeerd.

De kwebbelaars zijn allebei weer thuis.

Vooral Philip kletst je de oren van het hoofd.

Net z'n vader vroeger...

Het tablet en mijn telefoon liggen aan het stroom- infuus.

Ze zijn beide volop in dienst geweest vandaag.

Wat wil je als het weer zo gek doet.

Dan zonnig en warm, dan hevige windstoten en dan weer een plensbui.

Zonnefolie

Eerst werken...

..met z'n tweeen (maar ik moest even een foto maken)

Ik was ook in het bakje.... hoog.

Dan twee kleinzoons een nachtje over..

De tent moest gezet worden.

(maar ze slapen binnen vannacht)

Komkommertijd

Er gebeurt hier niet veel bijzonders.

De tv toont enkel nog sport - op ALLE zenders.

Daar zouden ze toch iets aan moeten veranderen.

Maar ach, over een paar weken is ook dat weer voorbij.

Het weer...nou ja...dat kon beter!

De ochtend was zonnig, nu is het bewolkt.

Het moet een beetje goed blijven morgen, want de chef en ik moeten zonnefolie gaan aanbrengen - aan de buitenkant van zes hoge ramen. Geen wind s.v.p., want dan wordt het lastig.

Verder is het bed van de eega verhard met behulp van een plank en een nieuw madras. Het ligt keihard. Ik houd me aan mijn zachtere zijde.

En wat doet een mens nog meer als in de tuin werken niet zo aantrekkelijk is.

De naai-strijk-schilder-hobby-speelkamer opruimen.