Kindergedrag.

Wij mochten mee naar het schoolfeest van de Skt. Knuds-school gisteren. Zo leuk om de kleinkinderen te mogen en kunnen volgen.
Het schoolfeest werd - als gewoonlijk - gehouden in het stads-theater.





Eerst zongen de kinderen van de "in-scholing" d.w.z. de kleuterklas, en de eerste, tweede en derde klas.

Carl staat vooraan, met de ene hand in z'n zak. Hier waren ze aan het opstellen. De vier klassen bij elkaar geeft ongeveer 80 leerlingen. Allen zongen uit volle borst!

Casper's klas zorgde dit jaar voor het toneelspel. "De rovers uit Kardemomme-stad". De rovers heten Kasper en Jesper en Jonathan en, je raad het al, Casper speelde Kasper (een van de hoofdrollen).
Slechte foto helaas. Hij staat links. Hij deed het geweldig.

De tafels waren gedekt en wij aten lekker smørrebrød na afloop.

Caroline stond in de tombola-kraam; de hele avond. Die vermaakte zich wel met haar vrienden en vriendinnen. Er werden (natuurlijk) lotjes verkocht en wij wonnen drie prijzen!!

De meeste kinderen vermaakten zich uitstekend. Waren blij, vriendelijk en gedroegen zich gewoon.
Maar sommigen.....#GrR§§#...als verwende prinsjes en prinsesjes.
Jammer voor de ouders (en ons anderen) en zielig voor die kinderen.

Zo niet mezelf.

Hebben jullie dat ook wel eens? Zo'n dagje dat je niet jezelf bent?
Niet dat er dingen tegenzitten, maar het is net alsof de dingen verkeerd in elkaar zitten.

Allereerst moest ik iemand bellen en kwam er achter dat er een aantal telefoonnummers op mystieke wijze uit mijn telefoon verdwenen zijn. Daarna drukte ik op verkeerde knopjes en/of belde de verkeerde.

Die pokken-belastingdienst schreef dat ik toch een bedrag moest terugbetalen (en ik dacht dat ik geld zou krijgen), wat weer werd goedgemaakt door het feit dat de chef wel geld terugkrijgt.

Ik bakte een cake en vergat er bakpoeder bij te doen, zodat de cake ietwat plat is uitgevallen.

En bij het avondeten zette ik de schaal met sla teveel op het randje, zodat alles op de keukenvloer belandde.

Nou ja....als het niets ergers is...ik hoor het jullie zeggen.
Nee, gelukkig niet!

Ik ging op het einde van de middag een heel stuk wandelen. In de zon. Daar knapt een mens van op!

Skat

Skat,
Het woord voor schat, maar ook het woord voor belasting.
Rond deze tijd krijgt iedereen te weten of hij/zij geld terug krijgt van de belasting of dat er geld moet worden bijgelegd.
Alleen wij hoorden (en lazen) niets. 
En telefonisch was er geen doorkomen aan bij de belastingdienst...tot vandaag.
Blijkt dat er een rubriek niet was ingevuld.
Blehhh..
Gewoon omdat we een jaar geleden niet wisten dat we dat geld zouden ontvangen en het daarom niet konden invullen.
Het is maar een kleine post, maar dat zorgde wel voor stagnatie.
Ik ben benieuwd of het nu is opgelost.
(En ik verwacht dat we geld terug krijgen).


Verkiezingen in Nederland.
Dat komt hier op het nieuws.
Waarschijnlijk vooral vanwege die heibel met Turkije.
Tjonge, wat hebben jullie een hoop politieke partijen!!
Ik hoop dat jullie eruit komen.

God valgdag...goede verkiezingsdag gewenst.
Ik vermoed dat iedereen zijn/haar democratische recht gebruikt!

Johnny

De Johnny Cash Roadshow gaf een concert in het Muziekhuis in Vejle en omdat de man een grote fan was van Johnny Cash hadden we daar kaartjes voor.
Lang geleden besteld, als een van de eersten, vandaar dat we goeie plaatsen hadden, bijna helemaal vooraan.

Wie Johnny Cash zegt, zegt ook June Carter, die op een eminente manier vertolkt werd door Amanda Stone.

Een fantastische avond!!
Het publiek? Tja, de meesten waren van onze leeftijd. Ha!

Het langzame luisteren.

Ik houd van boeken.
Boeken om in te snuffelen, woon-boeken, kookboeken, creatieve-dingen-doen boeken, ja zelfs tuinboeken. Van romans en thrillers, van crimi's, sommige biografieën en historische boeken. 
Wat ik lees hangt een beetje af van min gemoed en van de jaartijden.
Ik kijk graag rond bij de boekhandel. Hier in de stad, bij de supermarkt en op de net-site van de bibliotheek.
Want echt naar de bibliotheek gaan doe ik zelden; ik download de boeken via het net, ik krijg ze, leen ze of koop ze.
Lezen op mijn tablet of telefoon doe ik minder; ik pak dan toch eerder een papieren boek.
Maar een luisterboek downloaden, dat doe ik regelmatig.

In het begin erger ik me dan groen en geel omdat het zo langzaam gaat:
"Dit boek is geschreven door..... en uitgegeven door.....Hoofdstuk één"....
Een boek vangt bijna nooit op de eerste bladzijde en bij een luisterboek worden álle woorden nauwkeurig uitgesproken. Willen mijn ogen bij het lezen nogal eens snel over de eerste bladzijden heen suizen, is dat bij een luisterboek niet mogelijk.

Het laatste boek dat ik hoorde was Hjemkomsten (The return in het Engels) van Victoria Hislop.

Het meeste speelt zich af in Spanje tijdens de burgeroorlog en de vertelster zet er een eer in om alle Spaanse woorden op z'n Spaans uit te spreken. Met van die rollende rrrr's in Granada en een perfecte uitspraak van de Spaanse namen die er in voorkomen.
In het begin is het hinderlijk, die langzaamheid, totdat ik me er aan overgeef. Ik doe m'n ogen dicht en ik sta in Granada. Ik ruik de beschreven geuren van de stad en zie de uitgetekende personen duidelijk staan. Dan begin ik te genieten van de langzaamheid. 
Het is altijd weer spijtig als een boek ten einde is.

Gewoon weer werk.

Geen vakantie meer. Geen vrije dagen van niks doen. Geen sauna en warm-water zwembaden. Geen ontbijttafel die klaar staat en menu's om uit kiezen. 

Maar ook geen regen. En geen onpersoonlijke hotelkamer. Geen computer (al was dat eigenlijk best fijn).

Gewoon lekker thuis. 
Een gezellige avond met oud-collega's maandag.
Zang en muziek dinsdag.
En flink wat werk..... (gelukkig maar).

Ik snij op maat....

Knippen, stapelen, ombinden, pakken en verzenden...

Maar het grote voordeel is dat ik m'n eigen baas ben. Dus als ik het "genoeg" vind dan zet ik lekker een aflevering van "Badehotellet" op midden op de dag.

Gegroet

"Schüss", zeggen ze in het Harzgebied. Zelfs zowaar "Schüssie".

Vanaf Kolding tot ver over de Duitse grens, in heel Sleeswijk eigenlijk, zeggen ze "Moin". Moin 's morgens, s'middags en s'avonds.

Hier waar ik woon zeggen we "Hej" en "Farvel". En soms ook : "Fortsat god dag". 

Op Fyn zeggen ze "Daw-du", met hun zangerige accent.

In Brabant, waar ik zovele jaren woonde zeiden ze destijds "Houdoe". Omdat er veel mensen geen houdoe kennen, vooral de import uit de Hollandse provincies, zeggen velen nu "Doei".
Voor mij mag het lekker "Houdoe" blijven. Klinkt zo vertrouwd!