De kortste dag.

Zo, de kortste dag is ook (bijna) weer voorbij.

Nog geeneens zeven uurtjes "daglicht", maar

Vat moed mensen!

Morgen is er weer 3 minuten meer licht.

We hebben intussen onze nieuwe auto en een ding staat vast: de ruitenwissers doen het!

Het regent en regent en regent en als het niet regent dan hangen er donkere wolken of het is miezerig.

Dan maar naar de film.

A star is born.

Met Lada Gaga in de hoofdrol en ik moet zeggen dat ze heel goed doet!

Het wordt tijd

Het wordt tijd om de cadeautjes in te pakken! 

20 december alweer!

Het meeste werk in de zaak kan blijven liggen tot in het nieuwe jaar. Het order-boek is gevuld voor de eerste drie weken van januari.

Maar de laatste december dagen kunnen we het wat rustig aan doen.

Het is donkerder dan donker. 

Zware wolken stelen het laatste beetje licht. 

Binnen is het warm en gezellig met de lichtjes aan.

Ik doe het vandaag even met wat foto's:

Afgelopen zondag zongen we in het kleine kerkje in Egeskov.
Samen met het mannenkoor Skjold, met wie we in het komende voorjaar een gezamenlijk concert geven.
Hier zie je het mannenkoor achterin; wij stonden vooraan en de kerk werd overvol!

De pakjes voor het pakkenspel liggen klaar op de piano. Lunakoor houdt haar Julefrokost.

De merels snoepen van de laatste appels in de boom.

Gisteren genoten wij van de Christmas Carols in het Concerthuis in Odense. Een voltallig symfonieorkest plus het Fynske kamerkoor zorgden voor een feestelijke stemming. Het waren dit keer vooral Zweedse composities (omdat er een Zweedse dirigent en bariton waren)

Morgenstemming in de stad.

Morgenzang

Een van mijn vriendinnen is vandaag 25 jaar getrouwd. Op zo'n dag wordt het zilveren paar "uit bed gezongen".

Om half acht vanochtend stonden we klaar...in de duisternis.

En dan naar binnen allemaal, waar de tafels gedekt stonden!

En dan te bedenken dat ze het zaterdag nog eens vieren voor de familie. In het gemeenschapshuis.

Wil je overigens een leuk blog lezen van een mede "NederDeen", zie hier:

Deens Dagboek

(PS, ik hou wel van de Deense Jul)

Iets met tijd.

Caroline werkt momenteel in een kledingzaak. Deze decembermaand, waar het best druk kan zijn en de dagen lang.

Toch fijn dat ze haar vrije zaterdag met ons wilde doorbrengen.

Toen we in het openlucht museum waren en in de hoedenzaak uit "achtienhonderd en witkool" stamde hadden we het over modistes, band en knoopjes om je kleding te versieren en zo kwamen we terecht bij mijn oma van vaders kant. Die had namelijk een manufacturenzaak. Die zie je tegenwoordig niet meer. Ik vertelde wat er zoal verkocht werd. Naast garen, broeken-elastiek en knopen verkocht ze ook gestikte dekens, wollen truien, beddengoed en theedoeken. En nog veel meer natuurlijk. Opa had een grote koffer achterop zijn Solex en bezocht de boerderijen in de verre omgeving. De mensen kwamen niet zo gemakkelijk naar de stad! 

Als kind mocht ik af en toe mee naar Den Bosch als Oma ging inkopen. Die gladde verkopers kwamen altijd met hetzelfde verhaal: "Oh, U hebt uw dochter bij". "Nee, dat is mijn kleindochter", zei Oma en straalde. Plotseling bedacht ik me dat het over mijn kleindochters tip-overgrootmoeder gaat! Die in het laatste jaar van de negentiende eeuw geboren werd. Zóóó lang geleden in haar ogen; in mijn herinnering slechts een paar jaar ...

Foto geleend van het internet. Maar het lijkt er een beetje op.

De kleinkinderen zijn nu op een leeftijd dat ze het heerlijk vinden om dingen over vroeger - van lang geleden te horen. Vooral de chef kan zo heerlijk vertellen over zijn jeugd en de streken die ze uithaalden. Dan hangen ze aan zijn lippen.

Over een kraai inpakken in klei en braden op een kampvuur, waarna je er een stuk van moest eten om bij de "bende" te horen. Over de politie die je achter je broek zak als je reed op een opgevoerde brommer, Over het vechten met de jongens uit de barakken", over de meesters op school die nog nooit hadden gehoord dat je kinderen geen oorvijgen mag geven....

De tijd.

Ik was zojuist even bij de boekhandel en daar zag ik dat de kindertijd van ónze kinderen ook al in boekvorm wordt uitgegeven. Een boek met verslagen en foto's hoe het was in de jaren 80..

Ook al weer geschiedenis.

PS. Volgens Caroline is de mode - en de kleuren uit die jaren weer helemaal "in".

Jule-tour

Drie volwassenen en een kind. Het "kind" is Casper, die een hoofd boven ons uitsteekt. Maar in het openluchtmuseum "Den Gamle By" i Aarhus is iedereen onder de 18 een kind.
Wat was het weer een fijne dag met de twee oudste kleinkinderen. 





We dronken koffie met iets erbij in een café/restaurant dat zo uit de jaren vijftig kon stammen.

Het was druk, naar Deens begrip.

De kerstboom uit 1849.
Zo zag hij eruit toen Peter Faber zijn beroemde lied
"Højt fra træets grønne top" schreef.

Zo fijn dat ze nog steeds een dagje met ons willen optrekken.
Nu zijn "de kleintjes" groot aan het worden en dat vergt een traditie-uitbreiding.

Vandaag, de 16 december was het zingen met ons koor in de kerk van Egeskov. Samen met het mannenkoor "Skjold" uit Middelfart, met ie wij onze dirigent delen.
Wat klonkt dat goed - geweldig fijn om te doen!

13 December

Dertien december

Luciadag.

Vele jaren geleden overgewaaid uit Zweden. 

(Eigenlijk uit Napels in Italie)

Feest van het licht om de demonen te verjagen.

De Luciabruid voorop, met een lichtkrans om haar hoofd.

Nu bæres lyset frem, stolt på din krone          Het licht wordt gedragen, trots op jouw kroon

bæres i hus og hjem, sangen skal tone            Door heel het huis, zal het lied klinken  

her på Luciadag, hilses vort vennelag             Hier op de dag van Lucia, groeten wij onze vrienden

Sankta Lucia, Sankta Lucia                             Sancta Lucia, Sancta Lucia

Door de stad liep de optocht.

De groten voorop...

De kleinen achteraan..

Het was ook tijd voor warme gløgg.

(want het is echt winters koud)

Vroeger, vóór de invoering van de Juliaanse kalender was de 13. december de langste nacht. De donkerste dag; vandaar het licht.

Lucia is de beschermheilige van blinden en slechtzienden.

Smaken verschillen.

Ik kocht een tube kaviaar die ik bij de ALDI zag liggen. De Zweden zijn er dol op. Ik had net zo'n tv programma gezien waar ze allemaal zaten te smullen van die tube-kaviaar. Nou, ik kan je vertellen dat wij het helemaal niet lekker vonden! De tube is meteen in de vuilnisbak terecht gekomen. Gelukkig was hij niet zo duur.

Gek hè, die smaken.
Zo zul je hier weinig zuurkool tegenkomen. Dat vinden de meeste Denen echt niet te pruimen terwijl het in Nederland en Duitsland een lekkernij is.

En dan die Engelse gewoonte om Marmite op je brood te smeren.. Dat stond ook in de schappen in New Zeeland, die zijn er gek op. Marmite is een restproduct van het bierbrouwen. Brrrr. 

Zo zullen er nog veel andere dingen zijn die een lekkernij in een land zijn maar in andere landen nachtmerries veroorzaken.

De ogen uit een geitenkop; haggis; borsjtj ; bonensoep.... no thanks.