Definitief....

De beslissing was al genomen voor het najaar begon. De chef heeft er lang over getwijfeld en nagedacht, maar de kogel is door de kerk en de mails zijn verzonden. Onze zaak gaat dicht! De productie stopt met de kerst. "Ik zal je missen oude vriend", schreef een van onze klanten. Maar aan alles komt een eind en de chef wordt per slot van rekening 74 over een paar maanden. Goed gedaan hoor! Knap van je! 

Hij heeft een 3D-printer gekocht; hij werkt een middag per maand als vrijwilliger bij het "Repair-Café" en een tot twee ochtenden bij het opbouwen van de miniatuurstad "Fredericia 1849". Om bezig te blijven...

En ik, nou ja, ik heb het druk met mijn gymles, de interval training, mijn breiclub, zingen bij het koor, oude (haha) dames bezoeken en m'n andere sociale contacten bij te houden. 

Oh ja, het meeste van het huishouden komt op mij neer, omdat de chef niet zo goed ter been is. En... eerlijk is eerlijk, alles gaat gewoon iets langzamer als je ouder wordt.

Voorbereiden

Het is bijna de hele dag donker, de zon die al om kwart voor vier ondergaat laat zich maar af en toe zien. Donker buiten betekent dat ik binnen voor meer licht zorg. Ik heb nu eenmaal niks met duisternis.

De adventskrans is klaar.

De advents/aftel-kaars mag vandaag aan.

En gisteren kochten we hertenvlees bij het natuurpark net over de brug, in Middelfart. Om het bestand bij te houden worden er elk jaar honderd reeën en herten verkocht. Je moet er vroeg bij zijn; dat waren we dus. "Zaterdag om tien uur, verkoop van het wildbestand" stond er op Facebook. Wij waren er om negen uur en jawel hoor, om half tien konden we naar binnen en om iets voor tien waren we alweer thuis. Ik zei het al eerder; de Denen doen alles vroeger dan afgesproken. Niks geen "Brabants kwartiertje" hier.

Koninklijk

We planden het al in april, het Notenkraker Ballet in het Konklijke Teater, maar het was af en toe kantje af of we er heen konden. Een van ons drieën kreeg een lelijk virus te pakken dat om de tien dagen een ziekenhuisbezoek vergt; de andere heeft nog steeds een aantal hulpbehoevende en/of heel zieke familieleden; de chef maakte het niet goed en kwam ook een paar keer op de ziekenafdeling terecht, maar ondanks de vele strubbelingen namen we woensdag de trein naar Kopenhagen en boekten ons in bij hotel Imperial. 

We deden weinig te voet; gingen niet naar cafeetjes, namen een taxi naar en van het teater, maar toch waren het een paar fijne dagen bekroond met de voorstelling in het prachtige oude teater! Dat alleen al is een belevenis! Prachtige decors, een compleet orkest met die heerlijk muziek van Tsjaikowski, het ballet, de kostuums..je wordt gewoon meegezogen..

De koninklijke loge links

De Notenkraker, het verhaal

Drie kerstbomen gemaakt van balletschoenen in de foyer.

Ons fijne hotel vlak bij het station...

..waar de kerstboom werd opgezet.

Prik prik chaos.

Ooit was dit het ziekenhuis in ons stadje. Daar waar mijn kinderen geboren zijn. Nu is het een "gezondheidscenter", et sundhedshus.. Hier vind je o.a. een apotheek, twee dokterspraktijken, een tandarts, fysiotherapie, een hoorkliniek, kinderbescherming en nog veel meer.. Hier zat ik voor de corona vaccine, die ik in eerste instantie niet wilde, maar bij nader inzien toch maar wel. 

Nou wil ik niet klagen over oudere mensen, dat ben ik immers zelf ook. Maar... er was duidelijk aangegeven dat men niet te vroeg moest komen. Ik kwam vijf minuten voor mijn afspraak de wachtkamer in en die zat bomvol. Nou ja, iets overdrijven mag. Veel mensen waren voor alle zekerheid minstens een halfuur tot een uur eerder gekomen en sommigen wilden niet wachten tot ze aan de beurt waren, maar stonden voor de deur te dringen. Wat een chaos ;-). En ik?....ik mocht precies op de afgesproken tijd naar binnen. 

Vrij van het geglij.

Het kan er best mooi uitzien, zo'n pak sneeuw, maar het geeft ook ongemak. Schuiven, glijden en glibberen. Maar het is weer voorbij en vandaag waren de wegen weer sneeuwvrij!

Het was onze beurt, als koor, om een bijdrage te leveren aan een van de "zing samen" zondagen. En ook al zijn we een longenkoor, eerlijk is eerlijk, het klonkt echt goed. We kregen dan ook een mooi applaus na afloop. 

Turid, onze koorleidster!

Jørgen Andersen, die hieronder achter de vleugel staat bepaalt de rest van het programma na ons optreden en het laatste half uur mag het publiek ook liedjes kiezen. We zingen altijd uit het Højskolesangbog, dat het meest verkochte boek van het land is. Daar staan 601 nummers in en dat sangbog wordt om de zoveel jaar aangepast. Dan worden er liederen vervangen. Als schrijver en componist is het een hele eer om uitgekozen te worden. En het zijn echt niet allemaal Deense liedjes.

That's what friends are for...

"Hoe gaat het met je? Zin om even bij te kletsen? Ja zeker! Om tien uur in de stad? Afgesproken. Koffie bij Stillestund Kaffebar ? Ja". 

En zo praatten we meer dan twee uur lang, onder het genot van een broodje en twee grote koppen koffie. That's what friends are for, nietwaar.

Een telefoontje, een aantal SMS'jes, een whatsappie , een berichtje via WF en op mijn blog; een steuntje in de rug. 

Zo zijn lastige / zorgelijke tijden makkelijker te dragen.

En gelukkig gaat het alweer veel beter met de chef!

Ook hier is het een paar dagen winter. De dakramen boven toveren ijsbloemen op het glas. Wel aan de buitenkant ;-)

Ik nam de auto naar de stad want op het fietspad is het glibberen.

Het winterse tafereeltje kreeg vanzelf wat sneeuw.

De vorst houdt, tegen de verwachtingen in, nog een paar dagen stand.

Ik maakte de foto van achter het glas; binnen brandt de kachel !!

Oh dat arme hart..

Foto vanuit het raam van zijn kamer

Hij is weer thuis, de chef, na een paar dagen ziekenhuis. Het blijft tobben met dat versleten hart...zucht. Deze keer kon ik hem zelf wegbrengen naar de hartafdeling. Geen ambulance-ritje en niet in die koude sterile "ontvangst" (spoed-eisende-hulp). De rest is hetzelfde. Alles meten, wegen, prikken, voelen, testen enzovoort. Vocht in de longen en in de buikholte. De behandeling heeft geholpen, maar het is nog echt niet goed. Hij knapt wel wat meer op nu hij thuis is en hij slaapt iets beter. Vanmiddag een pacemaker controle, maar dat is gewoon wat techniek. 

vanuit de keukendeur

Deze foto is van eergisteren. Een volle maan en redelijk helder weer. Vandaag is het grasveld wit en de autoruiten zijn bevroren. Een aantal buren in de straat hebben de (kerst) lichtjes al opgehangen. Ook degene die geen kerstmis vieren vinden dat die lichtjes rondom het huis wat licht in de donkere dagen brengen. Ik zal de kast maar eens induiken! We kunnen best wat licht gebruiken!