De rimboe

De rimboe, een ouderwets woord voor wildernis. Daar ging ik een uurtje struiken kortwieken, want het mooie weer schreeuwde er gewoon om. 

Drie vuilniszakken vol reed ik naar de stort. Er moet nog veel meer gebeuren, maar na het snoeien kwamen de narcissen tevoorschijn. En de tulpen die bijna bloeien, en de blauwe druifjes die men hier blauwe jongens noemt.

In de schoenmakersstruik zijn de eerste paarse bloemen te zien. Als het mooie weer aanhoudt komt Carl me weer helpen.

Maar de chef is nog steeds in het ziekenhuis! Misschien...heel misschien mag hij over een week naar huis. Misschien, als alles goed blijft gaan. Het duurt nu toch wel heel lang maar omdat de ergste zorgen voorbij zijn komen er weer practische zaken de kop op steken. 

Ik rij nog steeds rond met winterbanden; de zomerbanden zijn versleten en we besloten om deze keer te kiezen voor heel-jaars-banden. En daar heb ik nou niet veel verstand van, dus daar wachten we nog maar even mee. De poort naar de tuin achter moet nog steeds een nieuwe klink hebben; dat moet ook maar wachten. en de grasrobot heeft nieuwe messen nodig. Tja, zo zijn er veel van die dingen die we toch maar liever met z'n tweeën oplossen of beslissen. Maar voor het zover is.... Want ook al komt hij thuis, veel kan hij voorlopig niet doen. Ik weet niet eens of hij de trap op kan komen.

Ik ben elke dag wel een paar uurtjes in het ziekenhuis. Behalve gisteren. Toen had hij weer een operatie/vacuümvervanging en dat gebeurde pas in de loop van de middag. Toen zat ik zelf bij de huisarts voor mijn jaarlijkse contrôle. Goedgekeurd; gelukkig maar. Een patiënt is wel genoeg. 

Een beetje beter..

..Een beetje voorjaar..

Ik maak bijna elke dag een flinke wandeling. Dat maakt m'n hoofd leeg en houdt mijn conditie een beetje op peil.

De koeien en paarden staan weer op de heuvels bij Madsby.

De rijm lag nog op de velden.

Vandaag ging het ietsjes beter met de chef. Ik hoop dat de verbetering doorzet. Morgen nog een ingreep; de vacuüm-spons moet vernieuwd worden, dus weer onder narcose.

Zoonlief bracht weer een aantal zakjes koffie mee; gekocht bij een winkel die allerhande spullen voor scouting en outdoor verkoopt. Gewoon vullen met kokend (nou ja, echt warm) water en je krijgt een heerlijk bakje. Die ziekenhuiskoffie is niet te drinken. 

De patiënt bestelde vandaag voor de tweede keer zijn avondmaaltijd via Wolt; een burger ;-). Zijn bloedwaarden zeggen namelijk dat hij te weinig eet. Is niet goed voor zijn herstel.

Ik at gisteren een pizza samen met Carl. Hij kwam even helpen met wat dingen op de nieuwe laptop te installeren. Waar ik zeker een half uur over doe, dat doet hij in tien minuten. Soms (vaak) is erkennen dat ik echt wel wat ouder wordt nodig. Oei oei ;-)

Nog even over het wereldnieuws: De heer Mark Rutte (secretaris generaal van de Navo) heeft het verbruid in Groenland en Denemarken. Wat een slappe houding toonde die man tijdens zijn gesprek met Trump. Groenland is nog steeds een deel van Denemarken en Trump wil het annekteren. En Rutte maar zwijgen en glimlachen. Jaa, jaa, voor de diplomatie. Aan me hoela!

Over eten gesproken..

 

Een beetje kieskeurig is hij wel, die echtgenoot van mij. Dit koos hij voor zijn lunch. Het eten in kleine porties is vrij gevariëerd, maar met weinig smaak. Het ontbijt is okay volgens hem, lunchen kan ook door de beugel, maar het avondeten is vreselijk saai en niet erg uitnodigend. Nu, na bijna twee weken besloot hij om het via Wolt te bestellen. Kijk daar eens:

Natuulijk kon hij het lang niet op ;-) na zo lang zo weinig gegeten te hebben, maar zijn smaakcellen zijn weer wat geactiveerd.

En ja, hij moet nog steeds blijven...

Van voor naar achter

Nog steeds...de chef ligt (zit) nog steeds in het ziekenhuis. Nog steeds aan de vacuümpomp maar nu ook met zenuwpijnen. Nu gaat de chirurg experthulp opzoeken. Misschien bij de plastic-chirurgie en bij degene die verstand van wondverzorging hebben. Want het duurt nu wel heel lang. We wachten af; het duurt nog wel een paar dagen voor hij naar huis mag/kan.  Ik rij er elke dag een paar uurtjes naar toe. het is zoooo saai in zo'n ziekenhuis.

Maar vandaag ging ik eerst naar het aktiviteitscenter Tavlhøj, waar een van mijn zang-maatjes een weefgroep heeft opgericht. Dat wilden Lisbeth en ik wel eens zien. Erg leuk, interessant en wat een prachtige stukken maken ze.

De patiënt en ik gingen vanmiddag even lekker buiten in het zonnetje zitten. Op een bankje voor het ziekenhuis. (met uitzicht op de parkeerplaats ;-))

Gisteren kocht ik een paar witte sketchers. Ze lopen heerlijk. En zien er wat zomers uit. "Als U lid bent zit er een flinke korting op mevrouw": zei de jongen bij de kassa. "Nou, dan word ik maar heel snel lid", zei ik. 40 Euro bespaard.

Moe word je van ziekenhuizen. De chef, maar ik ook!

Een flinke wandeling maken in het goede weer. De zwanen liggen weer op eieren. Da's vroeg dit jaar.

Zaterdag kwam onze kinders en kleinzoon uit Odense. Ze waren eerst een poosje op bezoek geweest in het ziekenhuis en het was al laat in de middag toen ze hier kwamen. Ik had helemaal niet op eters gerekend, daarom probeerden we het nieuwe buffet restaurant "Kims  Buffet Cuisine" uit. Dat was net pas open. We hebben heerlijk gegeten.

Het restaurant ligt in de vroegere Aldi winkel. Aldi's zijn er niet meer in DK.

En gisteren, zondag, ging ik met onze dochter eten bij restaurant Carlos. Lekker Tapas!

Met wat steun kan hij in elk geval wat door de gangen , de voorhal en even buiten komen.

Prik prik

De chef hoeven ze niet zoveel te prikken. Die heeft allerlei buisjes hangen om bloedproeven te kunnen nemen en om medicijnen in te voeren. Hij werd vandaag weer onder narcose gebracht; de inwendige drain moest vernieuwd worden. Zondag herhalen ze weer. Het blijkt een warboel daar te zijn. Kapotte bilspier en ga maar door. Gelukkig leert hij om zich maar te beschikken in zijn lot. Vooral als ik met koffie van thuis kom ;-)

Ik was zelf ook bij de huisarts. Mijn jaarlijkse contrôle. Bloedprikken, hartfilmpje enzovoort. Dat doet de doksterassistente. Vroeger (haha vorig jaar) kreeg je dan de resultaten in je mailbox; alleen als er iets ernstigs aan de hand was belde de dokter. Maar nee, nu heb ik een afspraak over twee weken, waar de dokter zelf de resultaten met mij bespreekt. Ja ja, ook een dokter moet leven, dat geeft immers dubbele betaling ;-) Ach, laat maar. Ik heb een goede dokter!

Maar een assistente die niet kon prikken. 

Hier zit ik even in het zonnetje bij "Makerspace". Ik had beloofd om te zeggen dat de chef maandag niet op de geplande vergadering kan komen. Helaas, Makerspace was gesloten (vakantie?) dus moet hij zelf maar even bellen . 

Nog even iets heel anders: ik ging naar de bioscoop met een vriendin en zag die film over Bob Dylan "A Complete Unknown".

OH. ik was helemaal terug in de sixties! Woody Guthrie (die 15 jaar bedlegerig was vanwege Huntingtons Chorea), Pete Seegers, Johnny Cash, Joan Baez EN Bob Dylan natuurlijk. 

The times they are a-changin' Kunnen we het terug "changen" ;-))? Nee, het lied zegt het zelf: The present now (1964) will later be past....

Van schrijven komt niks.

Er komt weinig van bloggen. Ik beweeg me tussen huis en ziekenhuis.

Tja, de chef is weer opgenomen. Er kwam een flinke operatie aan te pas om een klier en bindweefsel te verwijderen en weer een drain aan te leggen. Het ging niet goed daarna. Veel pijn. De hartspecialist werd er vandaag bijgehaald en nu krijgt hij 3 keer per dag 3 spuiten met vochtafdrijvend middel! Hij had vocht in zijn benen wat waarschijnlijk door hartfalen komt. Gelukkig ging het vanmiddag al weer wat beter en hij kon zelfs een stukje lopen. Hij zal nog wel een aantal dagen in het ziekenhuis moeten blijven.

Er zijn gelukkig ook fijne dingen.

Zondag kwamen zoon en dochter, allebei met een kleinzoon, om hem wat moed toe te spreken. Jeff is aan het bakken geslagen met zuurdesembrood en bracht een heel groot rond brood mee. Lekker dat dat was! Dit bleef er over en daar heb ik twee dagen van gegeten.

De chef had een aantal plectra gemaakt op de 3D printer en die werden even geprobeerd.

Gisteren haalde ik eindelijk wat voorjaarsbloemetjes voor de bakken vooraan het huis. 

En 's avonds had ik een etentje met vriendinnen van ons oude koor. Bij AmmaIndia

Heerlijk! 

Vergane glorie; ik heb er gewoon niet aan gedacht om ze weg te doen. 

Zaterdagse gezelligheid, maar....

Eerst dan maar het vervelende nieuws dat de chef maandag weer naar het ziekenhuis moet. Het gaat niet echt beter met dat bovenbeen/heup. Er zit nog veel te veel vocht in en dat gaat niet weg van zichzelf. Afgelopen woensdag waren we naar de contrôle; de hechtingen werden verwijderd, maar de verpleegster zei dat het er niet goed uitzag. De chirurg was aan het opereren; zij maakte foto's en zei dat ze het met de arts zou overleggen en dat de chef daarna gebeld zou worden. Dat deed de chirurg donderdag met de melding dat hij zich maandagmorgen om 8 uur moet melden op de afdeling chirurgie. Dus...daar gaan we weer (of beter gezegd hij). Arme man, zucht.

Er werd deze keer een nieuwe laptop gekocht, die dochter en ik afhaalden bij Elgiganten en die Carl voorzag van de nodige iconen/programma's/apps. Nu kan de chef in het ziekenhuis proberen om het tekenen in 3D helemaal onder de knie te krijgen. Hij kan natuurlijk ook wat films/uitzendingen zien op de laptop, want op de tv kanalen in het ziekenhuis is er heel veel reclame. We weten niet hoe lang hij moet blijven.😰. 

Carl hielp mij gisteren met houtpellets halen (we stoken nog maar even door, want 's nachts dalen de temperaturen nog tot onder nul) en we haalden ook meteen wat blikjes limonade. Zo'n heerlijke hulpzame en sterke knul 💓

Toch was deze zaterdag erg gezellig. Ik haalde broodjes bij de bakker en fietste later naar de stad om koffie te drinken met een vriendin. Die had een bloemetje voor me bij, van haar en mijn andere goede vriendin. Lief hè 

We hadden net de koffie op toen de chef belde. We hadden bezoek; Casper kwam zijn meisje voorstellen. Wat leuk! Dan voel je je er nog helemaal bij horen. Ze bleven een paar uurtjes. Casper en Emma, nog even wennen. Een lief, leuk en spontaan meisje. Veel geluk samen. De Nederlandse roots verloochenen zich niet, want met Pasen gaan ze een paar dagen naar Amsterdam. Net als Caroline en Mark een maand geleden. 

Omdat Lisbeth en ik ons koffie-onderonsje moesten afbreken vroeg ik haar of ze zin had om om hier van mijn gebakken koek te komen snoepen. Ik ging haar halen en dat werd een gezellige middag. Er is nog meer dan genoeg koek over voor morgen; dan komt Jeff waarschijnlijk. Afleiding is fijn, bezoek is heerlijk. 

Chokolade-Caramel koek