Van schrijven komt niks.

Er komt weinig van bloggen. Ik beweeg me tussen huis en ziekenhuis.

Tja, de chef is weer opgenomen. Er kwam een flinke operatie aan te pas om een klier en bindweefsel te verwijderen en weer een drain aan te leggen. Het ging niet goed daarna. Veel pijn. De hartspecialist werd er vandaag bijgehaald en nu krijgt hij 3 keer per dag 3 spuiten met vochtafdrijvend middel! Hij had vocht in zijn benen wat waarschijnlijk door hartfalen komt. Gelukkig ging het vanmiddag al weer wat beter en hij kon zelfs een stukje lopen. Hij zal nog wel een aantal dagen in het ziekenhuis moeten blijven.

Er zijn gelukkig ook fijne dingen.

Zondag kwamen zoon en dochter, allebei met een kleinzoon, om hem wat moed toe te spreken. Jeff is aan het bakken geslagen met zuurdesembrood en bracht een heel groot rond brood mee. Lekker dat dat was! Dit bleef er over en daar heb ik twee dagen van gegeten.

De chef had een aantal plectra gemaakt op de 3D printer en die werden even geprobeerd.

Gisteren haalde ik eindelijk wat voorjaarsbloemetjes voor de bakken vooraan het huis. 

En 's avonds had ik een etentje met vriendinnen van ons oude koor. Bij AmmaIndia

Heerlijk! 

Vergane glorie; ik heb er gewoon niet aan gedacht om ze weg te doen. 

Zaterdagse gezelligheid, maar....

Eerst dan maar het vervelende nieuws dat de chef maandag weer naar het ziekenhuis moet. Het gaat niet echt beter met dat bovenbeen/heup. Er zit nog veel te veel vocht in en dat gaat niet weg van zichzelf. Afgelopen woensdag waren we naar de contrôle; de hechtingen werden verwijderd, maar de verpleegster zei dat het er niet goed uitzag. De chirurg was aan het opereren; zij maakte foto's en zei dat ze het met de arts zou overleggen en dat de chef daarna gebeld zou worden. Dat deed de chirurg donderdag met de melding dat hij zich maandagmorgen om 8 uur moet melden op de afdeling chirurgie. Dus...daar gaan we weer (of beter gezegd hij). Arme man, zucht.

Er werd deze keer een nieuwe laptop gekocht, die dochter en ik afhaalden bij Elgiganten en die Carl voorzag van de nodige iconen/programma's/apps. Nu kan de chef in het ziekenhuis proberen om het tekenen in 3D helemaal onder de knie te krijgen. Hij kan natuurlijk ook wat films/uitzendingen zien op de laptop, want op de tv kanalen in het ziekenhuis is er heel veel reclame. We weten niet hoe lang hij moet blijven.😰. 

Carl hielp mij gisteren met houtpellets halen (we stoken nog maar even door, want 's nachts dalen de temperaturen nog tot onder nul) en we haalden ook meteen wat blikjes limonade. Zo'n heerlijke hulpzame en sterke knul 💓

Toch was deze zaterdag erg gezellig. Ik haalde broodjes bij de bakker en fietste later naar de stad om koffie te drinken met een vriendin. Die had een bloemetje voor me bij, van haar en mijn andere goede vriendin. Lief hè 

We hadden net de koffie op toen de chef belde. We hadden bezoek; Casper kwam zijn meisje voorstellen. Wat leuk! Dan voel je je er nog helemaal bij horen. Ze bleven een paar uurtjes. Casper en Emma, nog even wennen. Een lief, leuk en spontaan meisje. Veel geluk samen. De Nederlandse roots verloochenen zich niet, want met Pasen gaan ze een paar dagen naar Amsterdam. Net als Caroline en Mark een maand geleden. 

Omdat Lisbeth en ik ons koffie-onderonsje moesten afbreken vroeg ik haar of ze zin had om om hier van mijn gebakken koek te komen snoepen. Ik ging haar halen en dat werd een gezellige middag. Er is nog meer dan genoeg koek over voor morgen; dan komt Jeff waarschijnlijk. Afleiding is fijn, bezoek is heerlijk. 

Chokolade-Caramel koek

Dinsdag: wandeldag.

Elke dinsdag lopen/wandelen wij een interval-ronde. We zijn tussen de twintig en dertig deelnemers en de meesten hebben de AOW leeftijd behaald. 

Het was zacht weer; FC Fredericia was begonnen met buiten training.

 Ik bleef even achter om een foto te maken...

De helft van onze groep beklimt de duivelsheuvel, de anderen nemen het iets langere pad met een meer gelijdelijke stijging. Ik wissel een beetje al gelang de "status" van mijn knie. 

Kijk eens aan, de nestjesboom is klaar. Leuk om te zien, die grote houten vogel die een jonkie voedt. Het is echt een nesthok, kijk maar naar de gaatjes aan de zijkant. Vanbinnen zit het vol met nestjes. Dat weet ik van de chef, want die heeft hem "in de maak" gezien.

Omdat mijn fiets met een lekke band stond moet ik lopend naar de interval. En weer terug. Dat gaf een aantal extra stappen op de teller. 

Hier kun je zien dat het heuvelig is in ons gebied.

Daarom ben ik blij dat m'n fiets weer gemaakt is! Wat kun je die toch missen zeg.

Bij de vijver aangekomen zag ik dat de jonge zwaan weggevlogen was. Op zoek naar een maatje voor het leven. De ouders Zwaan hebben even rust voordat er weer een nest gaat komen.

Weer thuis.

Vrijdagmiddag laat kon ik mijn mannetje weer ophalen en wat is fijner dan gewoon weer thuis te zijn. Voor mij houdt het in dat ik niet elke dag op-en-neer naar Kolding moet; voor de chef is het niet zo heel geweldig. Hij moet zich namelijk heel rustig houden; voornamelijk zitten of liggen. Pffft, daar wordt hij een beetje kriebelig van en zijn conditie is al zo verslechterd. Dat wordt een lange revalidatie....als alles goed blijft gaan... Deze week terug voor controle en nu maar hopen dat het "van binnen" wil genezen. Maar slapen in eigen bed, hoera! En een weekendontbijtje met verse broodjes van de bakker! 

Even wat anders; twee omweggetjes oftewel doorgangen in ons kleine wijkje zijn inmiddels afgesloten en dat zorgt voor veel rust in de straat.

Dit is de oude brandgang achter de benzinepomp. Nu kun je de pomp alleen bereiken vanaf de Vejlevej. Geen auto's meer die een tussendoortje door onze straat maken en geen vrachtwagens die hier door denderen.

De oude Aldi ietsje verderop wordt vervangen door een buffet-restaurant. Daar zijn ze hard aan het werken om het klaar te krijgen en de achteringang is nu afgesloten met een hek. Daar kun je zelfs met de fiets niet meer door. 

Maar ja, mijn fiets staat met een lekke band. Nou kon ik hem misschien naar de fietsenmaker brengen, maar er liggen hier en nieuwe binnen-en buitenband te wachten tot de chef weer goed op z'n benen staat. Lopen is goed voor een mens, nietwaar 💪.

Nog steeds hetzelfde..

Nog steeds een dagelijks ritje naar Kolding ziekenhuis, want het geneest nog niet echt. Als er minder dan 100 ml plasma in een etmaal uitvloeit mag hij naar huis. Maar...hij zit net over de top. Wachten maar weer op het oordeel van de arts. Gelukkig berust hij erin dat er deze keer echt geen "vochtzak" meer mag komen. 

Hij ziet er maar witjes uit door al dat bloedverlies en binnenzitten. Ze geven hem extra kalktabletten en proteïnen. Het zal best lang duren voordat hij weer "de oude" wordt.

Ik heb intussen onze eigen auto weer terug. Hij ziet eruit als nieuw. Als service hebben ze hem ook door de washal gereden én zelfs van binnen ziet hij er heel schoon uit. Ik heb zojuist de rekeningen betaald 😐.

Het is mistig vandaag, maar de vorst is eindelijk verdwenen. Elke dag een bevroren auto is ook maar niks. 

Ik breng mee...

Ik neem een thermokan koffie mee als ik naar het ziekenhuis ga. De koffie daar is vreselijk zegt de chef. Want ja, hij is nog steeds niet "ontslagen". Hij mag, nee moet zelfs, wat rondwandelen. De rest van het bloed-plasma en ander wondvocht moet eruit. En elke keer als hij denkt, nu komt er niks meer, druppelt het weer. Zijn bloedprocent is aan de lage kant, dus nu krijgt hij daar wat voor. Toch maar goed dat ze hem daar houden en behandelen totdat alles beter is! 

Het is echt koud deze dagen. Min 10 was het vannacht. Maar de zon schijnt! En ik rij tot nu toe nog steeds in de geleende auto. Heen en weer naar Kolding, want in ons stadje is geen ziekenhuis. 

De weerspiegeling in de badkamer van het zonlicht door het raam. 

Afwachten maar.

In het ziekenhuis liggen is saai, maar alleen thuis zijn is ook saai. Niemand om eten mee klaar te maken; alleen aan de koffie en geen man om over van alles-en-nog-wat te praten. Hopelijk gaat het de goede kant op en stopt het wondvocht/het plasma. Na de operatie is er weer zo'n 350 ml in het zakje gelopen. En de chef mag niet naar huis voordat hij "genezen" verklaard wordt. Hij mag ook niet lopen of staan, maar met een rolstoel kan hij de lift in en uit en even wat leven in de grote hal zien. Daar is ook een cafeetje. We wisselen elkaar een beetje af, dochter en ik, om hem te bezoeken. Dat mag hier de hele dag door.

Gisterenavond gingen dochter, kleindochter en ik naar de bioscoop en zagen de nieuwe Bridget Jones.  Even wat anders dan tv of een boek.

Gewoon een feel-good film waarbij we heerlijk konden lachen.

 

Het uitzicht vanaf de ziekenkamer op de 9.etage.