Toen we onze zaak nog hadden hadden we een paar medewerkers. En in een kleine zaak wordt je een beetje elkaars familie. Een van onze vroegere medewerkers heeft vandaag zijn zoon begraven. Natuurlijk waren we op de begrafenis. Oh, hoe diep en innig triest. Hij heeft zichzelf van het leven beroofd. Zijn ouders zijn kapot! Geslagen mensen; hoe moeten ze daarmee nu verder leven?
Het was er licht, want er is vannacht een pak sneeuw gevallen.
Maar de gure wind was er nog steeds, zodat je én van binnen én van buiten bibberde....
Soms gebeuren er dingen die niet mógen gebeuren....maar ze gebeuren toch.
Dat is inderdaad heel triest. En ik kan me voorstellen dat die ouders zich dubbel getroffen voelen. Ze hebben niet alleen veel te vroeg afscheid moeten nemen van hun zoon, maar daarnaast zullen ze zich waarschijnlijk de rest van hun leven afvragen wat ze hadden kunnen doen om dit te voorkomen.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte hoor voor alle betrokkenen.