Wij waren het "Hemelvaartsweekend" dus in NL, in het zonnige zuid oosten van Brabant.
Rond negen uur in de ochtend aangereden en toen we bij Osnabrück waren vroeg manlief (grrrr) :" je hebt toch wel de sleutels bij?"
Nee, oeps....gevolgd door meer - veel meer "grrr".
We besloten om toch maar door te rijden om op de plaats van bestemming de toestand in te schatten.
Met hulp van de overburen kwamen we toch naar binnen (nee,ik verklap niet hoe!).
Hè, hè - opluchting.
We gingen 's avonds nog even wat drinken in het cafeetje dat bij de camping hoort; heel gezellig; weinig mensen; om ietsje na tienen naar huis te gaan, want je wordt toch wel moe van zeven uur rijden.
De volgende ochtend hoorden we dat de campingbeheerder een uurtje nadat wij zijn weggegaan is doodgeschoten!
Ongelooflijk!
Hoe kan zoiets nou gebeuren?
Wie neemt er nu een pistool mee naar een camping?
De sfeer was drukkend de volgende dagen; veel verdriet bij familien en gasten.
Ik was blij maandag weer thuis te zijn....
Het is niet de bedoeling om hier een sensatieverhaaltje neer te zetten, maar ik moet het gewoon wat van me afschrijven!
Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten:
Hemelvaartsdag zaten wij ook nog in een vakantiehuisje in Noord Brabant. Via het nieuws hoorden we van deze tragedie.
BeantwoordenVerwijderenHet is bizar om zó dichtbij zoiets afschuwelijks te zijn. ik kan me voorstellen dat je het van je af wilt schrijven.
Dit is echt schokkend; ik kan me voorstellen dat jullie van slag waren.
BeantwoordenVerwijderenGoh, dat is inderdaad behoorlijk schrikken.
BeantwoordenVerwijderenJakkes, wat een afschuwelijke geschiedenis.
BeantwoordenVerwijderen