Dat lange weekend begon vrijdag ochtend vroeg.
Om half zes uit bed en.....stroomstoring in de hele wijk!
Ik had de avond van te voren het meeste gepakt; de toiletspullen natuurlijk nog niet; en in het donker (en bij kaarslicht) hebben we onze spullen bij elkaar gezocht; aangekleed....
Pikkedonker was het! De regen viel bij bakken uit de lucht, wat het autorijden in een waterballet veranderde...en het bleef donker.
We haalden ons vliegtuig; poeha; maar voor ontbijten bij het vliegveld was geen tijd.
Och, het is maar een vijf kwartier vliegen.
In Stansted de trein naar Liverpool station genomen.
De reis duurt een klein uur en je ziet op die manier nog eens wat van het land. Ach, ach, dat arme Engeland. Het staat letterlijk onder water. Op sommige stukken kon de trein slechts heel langzaam rijden, omdat de rails zowat onder water stond.
Van de paaltjes die rondom de weilanden stonden zag je nog net het bovenste puntje. Weilanden, akkers en wegen waren verdwenen in plassen en grootse meren....
Londen was droog. In Londen ging en gaat het leven gewoon (probleemloos) verder. Maar de bevolking in de getroffen gebieden is kwaad, heel kwaad op de regering. Het schijnt dat het drainage-plan al sinds 1990 in de la ligt....
Op Liverpool Street station kochten we een Oyster kaart.
Dat maakt het reizen met deTube een stuk gemakkelijker.
We kwamen bij ons hotel; centraal gelegen; op de grens van Notting Hill en Bayswater.
Besteld en vooruit betaald.
Met ontbijt.
Oeps: Het eerste dat we te horen kregen was dat het ontbijt níet bij de prijs was inbegrepen. Uh......Ja, daar kon de receptioniste ook niets aan doen. Nou okay dan...
De kamer was vier hoog. En er was een lift.
En de kamer had een prachtig uitzicht over Leinster Square.
De vloer liep scheef, zodat je 's morgens wakker werd met nog net je knieen binnensboord.
Ach, wat maakt dat nu uit...
Het raam gaapte aan de onderkant....ach, daar zetten we wel wat kussens voor...
Maar toen de badkamer slecht functioneerde en we de halve nacht uit onze slaap waren gehouden omdat er net boven ons vijf-bedden kamers werden verhuurd en de bewoners daarvan erg luidruchtig waren (de plafonds zijn van karton)....tóen werd de chef kwaad en raasde naar de receptie.
Binnen een kwartiertje hadden we een andere kamer!
Dubbel zo groot!
Met een raam dat niet tochtte...
Met een wc die werkte...
met een badkamer zoals die er nu eenmaal uitzien in Londen..
en een uitzicht op de fantastische engelse loodgieterkunst.
Pikkedonker was het! De regen viel bij bakken uit de lucht, wat het autorijden in een waterballet veranderde...en het bleef donker.
We haalden ons vliegtuig; poeha; maar voor ontbijten bij het vliegveld was geen tijd.
Och, het is maar een vijf kwartier vliegen.
In Stansted de trein naar Liverpool station genomen.
De reis duurt een klein uur en je ziet op die manier nog eens wat van het land. Ach, ach, dat arme Engeland. Het staat letterlijk onder water. Op sommige stukken kon de trein slechts heel langzaam rijden, omdat de rails zowat onder water stond.
Van de paaltjes die rondom de weilanden stonden zag je nog net het bovenste puntje. Weilanden, akkers en wegen waren verdwenen in plassen en grootse meren....
Londen was droog. In Londen ging en gaat het leven gewoon (probleemloos) verder. Maar de bevolking in de getroffen gebieden is kwaad, heel kwaad op de regering. Het schijnt dat het drainage-plan al sinds 1990 in de la ligt....
Op Liverpool Street station kochten we een Oyster kaart.
Dat maakt het reizen met deTube een stuk gemakkelijker.
We kwamen bij ons hotel; centraal gelegen; op de grens van Notting Hill en Bayswater.
Besteld en vooruit betaald.
Met ontbijt.
Oeps: Het eerste dat we te horen kregen was dat het ontbijt níet bij de prijs was inbegrepen. Uh......Ja, daar kon de receptioniste ook niets aan doen. Nou okay dan...
De kamer was vier hoog. En er was een lift.
En de kamer had een prachtig uitzicht over Leinster Square.
De vloer liep scheef, zodat je 's morgens wakker werd met nog net je knieen binnensboord.
Ach, wat maakt dat nu uit...
Het raam gaapte aan de onderkant....ach, daar zetten we wel wat kussens voor...
Maar toen de badkamer slecht functioneerde en we de halve nacht uit onze slaap waren gehouden omdat er net boven ons vijf-bedden kamers werden verhuurd en de bewoners daarvan erg luidruchtig waren (de plafonds zijn van karton)....tóen werd de chef kwaad en raasde naar de receptie.
Binnen een kwartiertje hadden we een andere kamer!
Dubbel zo groot!
Met een raam dat niet tochtte...
Met een wc die werkte...
met een badkamer zoals die er nu eenmaal uitzien in Londen..
en een uitzicht op de fantastische engelse loodgieterkunst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Gezellig, laat gerust een reactie achter!