Over dingen en doetjes in Denemarken.

zondag 6 juli 2014

Meryam

Vandaag belde Meryam.
Meryam en haar zus hebben nog een jongere broer en een moeder.
Toen broertje Ali nog klein was is zijn vader overleden.
Een groot verlies voor de familie, maar na het overlijden van de vader werden alle ogen gericht op Ali, als enige man in de familie. De man, die als hij groot was de zorg en verantwoording voor zijn moeder en zusters op zich zou nemen. Maar zo liep het helemaal niet.


Ali werd enorm verwend toen hij klein was. Zo verwend dat hij eigenlijk een onuitstaanbaar jochie werd. Slim was hij helaas bij lange na niet en naar school gaan vond hij maar niks. Hij werd van de ene na de andere school gestuurd en iedere keer weer moest er een oplossing worden gevonden. Eindelijk was de schooltijd voorbij. Geen goede cijfers als hij al een rapport kreeg. Meestal vol min-streepjes en onvoldoendes.
Hij was dom genoeg om met de verkeerde vrienden aan te pappen; vrienden die hem vaak voor hun wandaden lieten boeten. Hij wilde
graag veel en vlug geld verdienen en begon maar wat te dealen. Daar kwam de politie snel achter en het ene na het andre heropvoedingsproject kreeg met hem te maken. Ik schafte hem een paar maanden geleden een plaats op een productieschool in een klein dorpje achteraf, want hij was bang voor een aantal mannen, die nog geld van hem kregen. Niets hielp. Hij kwam weer terug en samen met anderen ging hij weer eens inbreken. Dit keer niet zo goed uitgeplozen. Het was een huis waar een paar rockers woonden en die hadden overal camera's geplaatst. Nu werd de grond te warm onder zijn voeten en weer betaalde de familie een reis naar Turkije voor hem. Maar ook daar kan hij zijn draai niet vinden. 


Hij wil naar Kopenhagen! Dat is pas leven! Maar waarvan moet hij leven? Dus belde Meryam. Of ik nog een goed idee had. Of ik nog een keer kon helpen....Maar ik kan niet helpen. Arme Meryam. Hij dwingt haar en haar zuster om weer wat voor hem te regelen. Een kamer...? Maar dat kost en depositum. Een opleiding....? Geen zin en geen toelatingsexamens. Een baan....? Tja, met een strafregister zo lang als....zal het best moeilijk zijn. En het werk dát hij kan krijgen is hem te min. 
Meryam en haar zuster willen niet meer betalen. Hun moeder vindt dat het wel moet.

Arme Meryam.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Gezellig, laat gerust een reactie achter!