Vluchtig.

Geluk is vluchtig, schreven schoondochter en ik via Viber. En je weet pas hoe ongecompliceerd het leven lijkt tot er iets gaat schuiven.

Bij de zoon van mijn vriendin is botkanker geconstateerd. Onder in zijn rug. Niet te opereren, daarom moet hij én aan de chemo én aan de bestraling.

Hij is net zo oud als mijn zoon....  Een vrouw, een kind...

Zo triest!

En zie nu de beroemde Deense band Shu-bi-dua.

De voorzanger kreeg een hersenbloeding en is er zeer gehavend uitgekomen. Heeft weer moeten leren praten, zit in een rolstoel, maar is weer "terug" als mens.

Deze band begon in de jaren zeventig en tot voor vier jaar geleden kwam er elk jaar een nieuwe hit uit. Met een beetje sarcasme en een vleugje ironie werd het land en haar bevolking bezongen.

Fredericia Teater besloot er een musical omheen te bouwen, die wij gisterenavond hebben gezien.

Geweldig: wat een show! Wat een feest!

80.000 kaartjes zijn er verkocht en de voorstelling speelt over een paar weken in Kopenhagen en daarna in Aarhus.

Goed gedaan!

Tja, de wintertijd is ook hier ingegaan. Nu gaat de zon al om vijf uur onder. Ik vind er niks aan dat het al zo vroeg donker wordt.

Kouder is het ook aan het worden. De eerste nachtvorst vanochtend.

 Ik heb de vochtvreter weer in m'n auto gelegd. Een oude sok, gevuld met kattenbakgruis.

Dat helpt een heleboel; de auto is 's morgens vochtvrij.