De engelen.

Na de kabouters (zeer belangrijke wezens in het volksgeloof door de tijden heen) komen de engelen.

Allemaal oude dingetjes, zorgvuldig bewaard....allemaal traditie...ieder jaar hetzelfde.

Het is een magische cirkel die ik niet kan en wil doorbreken.

Het is wel alsof er steeds minder tijd gaat zitten tussen het in-en-uitpakken van de kerstspullen.

Aan alles zit een verhaaltje vast:

Gemaakt door Jeff op de kleuterschool.

Deze maakte Sandra ooit....

Moderne kaboutertjes, een liefdevol geschenk..

En het oudste houten kaboutertje, waar eerst onze kinderen en later onze kleinkinderen op sabbelden.

Het menneke is dus al 40 jaar, wat geen leeftijd is voor een kaboutertje!

Het kerstklokje voor het raam. Dat is nog van chefs overgrootmoeder geweest.

Op het laatst wordt de kerststal gezet.

Daar wacht ik nog even mee.

Die is ook op leeftijd; die is namelijk net zo oud als ik.... 

Gisteren kwam Peter aanzetten met een kerstboom van twee meter hoog. Vers gekapt in het bos; samen met zijn collega's.

Er zal een stuk af moeten, anders krijgen we hem nooit de kamer in.

De kerstboom zetten we pas op Lillejuleaften - de kleine kerstavond.

En dan eten we æbleskiver en risengrød (rijstebrij).

Rijstebrij omdat daar de dag erna een toetje van gemaakt wordt:

risalamande. Niks geen Frans dessert; puur Deens!