Dat denk ik vaak. Hoe gelukkig is de mens die op ons plekje hier geboren is. Ik zie vreselijke beelden voorbijkomen over Aleppo.
Je zal er maar wonen. Of daar waar armoe, corruptie en verval dagelijks om de hoek kijken.
Hoe gelukkig is een volk dan dat slechts klaagt over langzaam internet of hondenpoep op straat.
Onze glazen zijn over het algemeen halfvol - nooit leeg.
Het voelt vaak alsof ik onder een gelukssterretje geboren ben....
Ik dacht eraan omdat het gisteren Sancta Lucia-dag was.
Lucia, die licht in de duisternis brengt.
Wij hadden gisterenavond ons "Julefrokost" met de vrouwen van het koor. Altijd weer gezellig.
Natuurlijk met het pakjesspel tot slot.
Overvloed....maar een lichtpunt in de donkere dagen voor kerst.
Ik denk dat ook regelmatig. Ik moet er niet aan denken geboren te zijn in een land waar vrouwen ondergeschikt zijn. Waar geen goede medische zorg is... En maar zeuren en maar klagen met zijn allen.
BeantwoordenVerwijderen