Woensdag-blog.

Nu mijn moeder ouder en ouder wordt is het heel vervelend om zo-ver-weg te wonen. Even binnenwippen, een karweitje doen, een helpende hand bieden, mee naar de dokter/ziekenhuis en dergelijke dingen, kijk dat gaat niet. Mijn moeder is er na meer dan veertig jaar wel aan gewend geraakt dat ik niet naast de deur zit. Maar broers en zus moeten "mijn portie" overnemen en dat vind ik wel vervelend. 

Nu komen ze (de gemeente) met een zorg-programma, waar ik me ook kon/moest aanmelden/inloggen. Ik vind het wel fijn om op die manier te kunnen communiceren met de mensen van de zorg, maar ik hoop niet dat ze verwachten dat ik lijfelijk in de buurt ben om daadwerkelijk te kunnen helpen. 
Daarom een bloemetje voor de echte                                                 mantelzorgers...ook die lieve buurvrouw!