Maggie

De eerste keer dat Maggie in mijn leven kwam was toen ik, net geïmmigreerd, van mijn dochter beviel.

Een acute keizersnee; ik kreeg koorts; de melk wilde niet komen; ik miste mijn moeder; een vreemd land en een vreemde taal.

Je hoort het al; een hoopje ellende (ook erg blij met m'n kind hoor).

Maggie kwam uit Zuidafrika en Maggie sprak zuidafrikaans met mij. Wat een zegen; wat een rust. Ik vergeet het nooit.

Na een aantal jaren kwamen haar en mijn zoon terecht op dezelfde school. Ze volgden elkaar alle tien jaren door de "grondschool", later het gymnasium en daartussendoor zaten ze ook allebei op atletiek.

Maggie en haar man hebben samen met ons heel wat uren doorgebracht in diverse stadions.

Rond de eeuwwisseling melde ik me aan bij het Lunakoor. Daar zong Maggie ook! We zijn beiden Alt. Wat een leuke verrassing!!

Maggie kreeg haar eerste kleinkind dat ze steevast meissie noemde.

Maggie heeft het ritme, het postuur en de zang van de Zuidafrikanen; heerlijk.

Helaas moest Maggie stoppen vanwege hartkwalen. Ze is geopereerd en het gaat goed met haar. De trappen (ze woonden op een flat) werden doch steeds meer een probleem en haar zoon kocht een ouder huis in de buurt van hem en zijn familie. Op Fyn.

Twee weken voor de kerst trokken ze erin - na een pico-bello verbouwing.

In de nacht van oud op nieuw is Finn, haar man en Arnes vader, na een korte ziekte in zijn slaap overleden.

Mijn hart gaat uit naar Maggie.