Een scheefstaand hekje, een glibberig paadje, een totaal verwaarloosde tuin en een deurbel die niet werkte op een deur waar bijna alle verf vanaf gesleten was.
Nadat ik flink op de deur had gebonsd en de hond begon te blaffen ging er een deur open aan de zijkant van het huis.
"Je moet hier naar binnen; de voordeur kan niet open. Daar staat van alles voor".
Jas uit in de berging; laarsjes ook uit; dat is hier gebruikelijk. Ik zou willen dat ik ze had aangehouden, want de tegelvloer in de keuken was steenkoud.
Daar zat ze dan, de moeder. Flink wat overgewicht, onverzorgd haar, een vlekkerig fleece-vest.
Het tafelzeil was schoon. Er was koffie gezet. En de mok was ook schoon.
Ik was er om haar zoon in te schrijven voor een speciale opleiding voor zwak begaafde jongeren.
Hij was er dus ook, samen met zijn toegewezen familieconsulent.
Moeders was niet de slimste. Dat betekende dingen twee keer zeggen op een simpele manier.
Sigaretten werden er genoeg gerookt. En dat vervelende hondje knabbelde steeds aan m'n voeten.
Na een uurtje stond ik weer buiten...Pfft; ik moet gelucht worden!
Ik was het vergeten; ik had het weggestopt.
Dit gedeelte van mijn (vroegere) werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Gezellig, laat gerust een reactie achter!