Op een warme zondagavond, op de eerste dag van de maand juli, overleed mijn moeder.
Heel rustig in haar slaap.
Ik zat naast haar.
Dat was goed.
Wij, haar vier kinderen zeiden allemaal: "het is goed zo".
En toch was ik heel verdrietig bij haar crematie.
Ze is tenslotte 67 jaar mijn moeder geweest.
Als mijn moeder mijn tranen gezien had dan had ze meteen gezegd dat ik op moest houden! Zo was ze namelijk ook.
De laatste tijd liepen haar tijden door elkaar en liet haar geheugen haar in de steek. Nu is er geen angst en zoeken meer.
Het is goed zo.
Na twaalf dagen van stille bezoekjes, verzorgen, waken, voorbereiden, telefoneren, familiebezoek en nog veel meer ben ik weer thuis in Denemarken.
Dat is ook goed.
Dit is de hand van mijn jongste broer die moeders hand vasthoudt
Dit hebben we op het herinneringskaartje gezet met binnenin de tekst die mijn zus schreef.
Het is goed zo!
Gecondoleerd Dorien. Wat fijn dat je er bij kon zijn, zoals al haar kinderen. Dat is mooi en troostrijk. Prachtig blog heb je geschreven.
BeantwoordenVerwijderenPS: ik denk niet dat je moeder 94 jaar je moeder is geweest maar wel jóuw hele leven lang.
Je hebt gelijk. Ze was pas 67 jaar mijn moeder.
VerwijderenDank je wel
Wat een liefdevol blog. En ik kan me je 'het is goed zo' heel goed voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel. Doet goed!
VerwijderenMooi blog.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd... xx