Als klap op de vuurpijl..

Een dagje Legoland.

Dat deden we gisteren.

In ieder geval Philip, Carl, Sandra en ik.

(en een heleboel andere mensen uit een heleboel verschillende streken en landen).

Waren de jongens twee jaar geleden nog elkaars concurrenten en rivalen, waren ze dit jaar voor het meeste gewoon neefjes.

Een gezellig dagje met heel veel ups en een klap op het laatst omdat ik languit op het plateau bij de kano's viel bij het uitstappen.

Het was gelukkig de laatste attractie en op de terugweg kon ik terecht bij de EHBO in Vejle, waar geen breuk (wij breken zo gauw geen ledematen, wel Marije :-)) maar (slechts) een flinke kneuzing in mijn schouder werd geconstateerd.

Het valt allemaal heel veel mee vandaag.

Sandra en Peter namen allebei de jongens mee naar huis en ik ging pas rond de middag Philip ophalen voor een duik in zee.

De chef had inmiddels een van de begeerde ventilators op de kop getikt. De duurste ooit, zei hij, want hij werd tijdens de terugrit naar huis geflitst...boeh!