Toen ik een paar weken geleden in Nederland was nam ik de Margriet mee naar huis, daar waar Simone Kleinsma die week hoofdredacteur was.
Ik kende Simone alleen nog maar van het musicallied "Vluchten kan niet meer" dat ze lang geleden samen met Frans Halsema zong.
Toen werd ik toch een beetje nieuwsgierig naar haar liedjes.
Vandaag zocht ik haar liedjes op Spotify en daar hoorde ik dit lied
- oorspronkelijk van Rob de Nijs - dat over een foto van vroeger ging. Rob zingt over zijn vijfde verjaardag, Simone maakte er haar achtste verjaardag van en sim-sala-bim: ik herinnerde mij mijn achtste verjaardag...
Maar mijn achtste verjaardag was niet zo fijn als Simone's.
Mijn vader lag op sterven (ik wist alleen dat hij heel erg ziek was; hoe leg je een kind uit wat doodgaan betekent).
Hij lag boven op een kamer die ingericht was als ziekenkamer en ik vierde mijn verjaardag beneden, in de huiskamer van oma en opa.
Hij stond erop dat ik mijn verjaardag vierde, met taart en vriendjes en cadeautjes. Ik kreeg een pop want ik wist niet wat ik anders moest vragen. Mijn enigste wens was dat mijn papa beter werd.
Het enige fotootje dat ik van mijn achtste verjaardag heb is donker.
 |
| v.l.n.r.: Mijn broer, de twee oudste jongens van Harrie de kapper en ik |
Acht kaarsjes op de taart en de pop op tafel. De pop waarmee ik nooit gespeeld heb.
20 dagen later overleed mijn vader.
Wat een ontroerend verhaal. En wat een verdriet voor jouw moeder en haar jonge gezin destijds. (het was overigens Jenny Arean die samen met Frans Halsema 'vluchten kan niet meer' zong. maar niet belangrijk hoor)
BeantwoordenVerwijderen