Eerst met de blauwe buslijn West Auckland verkennen en daarna met de rode lijn het oostelijk gedeelte van de stad.
Keep left! |
Dan zie je pas goed hoe groot Auckland is. Een derde gedeelte van de bevolking woont in en rondom Auckland, wat het tot een mijloenenstad maakt. We reden voorbij Eden Park, het nationale sportstadium. Hier werd in 2011 de Rugby World Cup finale gespeeld.
Voorbij de St.Lukes Mall, Auckland Zoo, Motat en Ponseby, de oude hippie wijk,
waar de huizen tegenwoordig het driedubbele waard zijn. Voorbij the Harbour Bridge
waarvan je kunt "bungeejumpe" en "bridgewalke". Bridgewalk niet zoals hier "bij ons" boven op de brug, maar langs de zijlijnen. Langs de Wynyard haven.
De rode lijn reed langs de vele cafe's en restaurantjes en voorbij de enorme jachthaven.
De stad heet niet voor niks "The City of Sails" en 2021 wordt er de World-Cup gehouden. We reden langs Bastion Point, dat in 1970 de koppen van de kranten overal ter wereld haalde. De Maori's protesteerden omdat de regering in 1953 hun landgebieden had afgepikt en aan de nieuwelingen - de Kiwi's had gegeven. Dank zij de bewogenheid van de hele wereld kregen ze hun land terug. Nu voorbij het Sealife Aquarium, waar je tussen de haaien kunt zwemmen en door de wijk Parnell, waar de rijken wonen. Bij Auckland museum stonden honderden witte kruisen, met de namen van alle soldaten die in de vreselijke oorlogen zijn omgekomen.
Voorbij de Wintergarden, waar men gezamenlijk kerst viert, de Art Gallery die we gisteren bezochten en terug naar Sky Tower.
Daar wilden we natuurlijk ook in. In 40 seconden ben je van level min 1 naar level 51 en krijg je een spectaculair zicht over de hele stad.
Op enkele plaatsen is de bodem
van glas en dat vergt toch moed om erop te gaan staan.
Je kon nog hoger - panorama-uitzicht - en een level lager lag een café restaurant vanwaar ik het verkeer in het spitsuur kon volgen. Mensch, wat gaat dat rustig en gedisciplineerd. Zo doen ze het ook in de supermarkten. Ik kwam slechts voor een pakje kauwgum en er stond een rij tot achterin. Ik schoof aan en binnen een mum van tijd stond ik bij een van de kassa's. Niemand dringt voor!
Nu terug naar de Moter Lodge voor ons laatste nachtje in de campervan. Nog een laatste complimentje aan de Uber-chauffeurs, die behalve snel en vriendelijk ook een bron van informatie zijn.
Vluchtweg en façades |
Voorbij de St.Lukes Mall, Auckland Zoo, Motat en Ponseby, de oude hippie wijk,
Een typisch New Zeelands huis |
waar de huizen tegenwoordig het driedubbele waard zijn. Voorbij the Harbour Bridge
Harbour Bridge |
waarvan je kunt "bungeejumpe" en "bridgewalke". Bridgewalk niet zoals hier "bij ons" boven op de brug, maar langs de zijlijnen. Langs de Wynyard haven.
De rode lijn reed langs de vele cafe's en restaurantjes en voorbij de enorme jachthaven.
Sails (er is ook een haven voor moterboten - net zo groot) |
De stad heet niet voor niks "The City of Sails" en 2021 wordt er de World-Cup gehouden. We reden langs Bastion Point, dat in 1970 de koppen van de kranten overal ter wereld haalde. De Maori's protesteerden omdat de regering in 1953 hun landgebieden had afgepikt en aan de nieuwelingen - de Kiwi's had gegeven. Dank zij de bewogenheid van de hele wereld kregen ze hun land terug. Nu voorbij het Sealife Aquarium, waar je tussen de haaien kunt zwemmen en door de wijk Parnell, waar de rijken wonen. Bij Auckland museum stonden honderden witte kruisen, met de namen van alle soldaten die in de vreselijke oorlogen zijn omgekomen.
Voorbij de Wintergarden, waar men gezamenlijk kerst viert, de Art Gallery die we gisteren bezochten en terug naar Sky Tower.
Niet de hoogste maar wel mooi |
Daar wilden we natuurlijk ook in. In 40 seconden ben je van level min 1 naar level 51 en krijg je een spectaculair zicht over de hele stad.
Aladdin wordt aangekondigd |
Helikopterdek |
Het is vrij stil in de stad. De meeste auto's zijn elektrisch of hybride. |
Nog hoger |
Op enkele plaatsen is de bodem
van glas en dat vergt toch moed om erop te gaan staan.
Glasbodem |
Spitsuur begint. |
Je kon nog hoger - panorama-uitzicht - en een level lager lag een café restaurant vanwaar ik het verkeer in het spitsuur kon volgen. Mensch, wat gaat dat rustig en gedisciplineerd. Zo doen ze het ook in de supermarkten. Ik kwam slechts voor een pakje kauwgum en er stond een rij tot achterin. Ik schoof aan en binnen een mum van tijd stond ik bij een van de kassa's. Niemand dringt voor!
Nu terug naar de Moter Lodge voor ons laatste nachtje in de campervan. Nog een laatste complimentje aan de Uber-chauffeurs, die behalve snel en vriendelijk ook een bron van informatie zijn.
Wauw, wat een mooie foto's toch weer. En iek, die glazen bodem.
BeantwoordenVerwijderen