"..Du sku' møde mine venner, det er de bedste som jeg har.."
(je zou mijn vrienden moeten zien; dat zijn de beste die ik heb)
Dat is een liedje in Denemarken en dat gaat over die vrienden waar je mee opgroeide. De vrienden uit de straat waar je woonde en waar je mee naar school ging.
Annemarie in Dordrecht, wiens moeder suikerziekte had en zichzelf moest inspuiten met van die lange akelige naalden.
Frans, mijn beste vriend; wij waren altijd samen.
Sela en Marianne die allebei een versje in mijn eerste poëziealbum schreven.
Clara in Oss wiens moeder altijd taarten bakte en die een oma had die héél ver weg woonde (Veendam). En Josefine, waarmee ik al mijn hartekwalen deelde.
Die vrienden die niet alleen jou kenden, maar ook je familie.
De tijd sijpelt maar door...
Ik heb vrienden vanaf het begin dat ik in Denemarken woonde en dat is dus al héél lang!
Wat waren we nog jong toen!
We trouwden, kregen kinderen, wisselden van baan en beroep.
De kinderen groeiden op, we werden trotse grootouders.
We kregen kwaaltjes en grijze haren. Een verloor haar man, een andere scheidde. Er kwam ziekte die overwonnen werd en een echtgenoot die hulpbehoevend werd.
Samen en apart, maar wel altijd in de buurt als je ze nodig had.
En we zien elkaar nog vaak en we zijn in ieder geval twee keer per jaar allemaal (bijna allemaal) samen.
Deze keer maakte ik een foto en die mag geplaatst worden.
Nu zijn we niet zo jong meer, maar nog steeds vrienden!
 |
| Benny, Lillian, Knud, Tove, Marianne, Lisbeth, Elsemarie, Elin en Lissi J. Lissi T, Ove en Sasi waren verhinderd en ik maakte de foto. |
De oudste is 84; de jongste 62.
Vriendschap is de smeerolie in je bestaan. Fantastisch dat jullie met elkaar de band in ere houdt, zo waardevol. Ik hoop dat je er nog jaren van mag genieten.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je zulke goede vrienden om je heen hebt, waarmee je lief en leed kunt delen.
BeantwoordenVerwijderen